Vikan - 11.04.1963, Blaðsíða 47
Dægur óttans.
Framhald af bls. 29.
hring upp mót stjömuhimni Man-
hattans. „En ég get líka haldið þekk-
ingu minni í læknisfræði við. Ég
skal trúa þér fyrir leyndarmáli, Dale.
Jafnskjótt og ég get því við komið,
sting ég af og gerist læknir í almenn-
ings þágu úti á landi.“ Jafnvel
þarna í rökkrinu sá Dale, að harður
vangasvipur Andys mildaðist eitt-
hvað, við að hugsa um þetta. „Ef
þig langar til, þá skal ég gjarnan
taka þig með mér. Ég hef grun um,
að þú sért líka hugsjónamaður."
„Þú ætlar mér þó ekki að trúa
því, að það sé enn Florida, sem er
að ginna þig til sín?“
„Draumaland æsku minnar —
jú, hvað annað? Að hugsa sér, að
þú skulir muna, að ég er fæddur
undir bláum himni Florida." Hann
fann, að óttinn, sem á hann leitaði,
minnkaði með hverju orði, sem
hann sagði. „Það er lítill bær við
Mexíkóflóa, sem þú hefur aldrei
heyrt getið. Hann angar af terp-
entínu og slori, 0g hefur alltaf haft
nóg að bíta og brenna. Bróðir minn
er prestur þar. Við reisum sjúkrahús
við hliðina á kirkjunni hans. Hann
sér fyrir þörfum sálarinnar, en ég
hugsa um skrokkinn. Við eigum að
starfa saman — það er mikilvæg-
asta atriðið. Og börnin mín eiga að
alast upp þarna við sjóinn, innan
um almennilegt fólk.“
„Og fá svo að svelta heilu hungri
í þokkabót."
„Nei, enginn sveltur í þeim hluta
Florida. Náttúran sér fyrir því.“
Dale sló öskuna af sígarettu
sinni. „Er þetta aðeins draumur, eða
er það gerhugsuð ákvörðun?“
„Ég veit það ekki einu sinni sjálf-
ur. Ég held, að þetta sé í fyrsta
skipti, sem ég hef sagt nokkrum
frá þessu.“ Andy opnaði bruna-
varnahurðina og þeir gengu aftur
inn í sj úkrahúsbygginguna. Af göml-
um vana lækkuðu þeir róminn.
„Kannski verður þessi draumur
gleymdur strax á morgun. Það get-
ur einnig verið, að ég flytjist með
sjúkrahúsinu til hins fína hluta
borgarinnar og gangi í lið með hin-
um montrössunum og snobbunum á
Park Avenue.“
„Með eða án Patriciu Reed?“
Andy leit sem snöggvast á arm-
bandsúrið sitt. „Nú, þú hefur frétt,
að hún vilji hressa upp á mig með
milljónunum sínum, ef ég vil þiggja
þær! Ég gerði ráð fyrir, að það
mundi spyrjast fljótlega."
„Ætlar þú að heimsækja þenna
fagra sjúkling þinn núna?“
„Já, þegar ég hef skroppið í
skyndiferð um deildina. Það er víst
það minnsta, sem ég get gert, úr því
að ég er læknir hennar."
„Og ég verð að taka til við
brennda líkið í líkskurðarstofunni,“
mælti Dale. „Hefur þú löngun til
að líta inn til mín síðar?“
„Já, ég skýzt til þín og fæ mér
bjór, ef ekkert kemur fyrir, sem
hindrar það.“
Andy gekk löngum en kvikum
skrefum í áttina til handlækninga-
deildarinnar. Nú var hann allt í einu
orðinn gramur yfir að hafa talað um
framtíðardraum sinn. Rétt var það
að menn voru alltaf dáðir fyrir að
vera hugsjónamenn, en nær von-
laust var að gera grein fyrir slíkri
afstöðu með hagrænum, einföldum
lýsingum — jafnvel gagnvart Dale.
Hvað skyldi Patricia Reed annars
að hafa það á tilfinningunni, að mað-
ur sé farinn að aka hratt, verður
að aka með annað augað á hraða-
mælinum. Það fer mjög vel um
mann undir stýri, og allt sem með
þarf til stjórnar er alveg við hönd-
ina, svo á betra verður ekki kosið.
Stefnuljósarofinn er á sínum stað,
K Á P U R eru framleiddar í eftirtöldum gerðum:
ULLARKÁPUR m. loðskinni
TERELYNEKÁPUR
RÚSKINNSKÁPUR
NAPPASKINNSKÁPUR
FATASKINNSKÁPUR
og
DELT A-FERMIN G ARKÁPUR
án eða með loðskinni.
DELTA ER ÞAÐ BEZTA
ma
segja, ef hann bæði hennar á þeim
forsendum? Það lá við, að hann
skellti upp úr.
Framhald i næsta hlaSi.
SIMCA 1000.
Framhald at hls. 9.
landsins. En þegar út fyrir bæinn
kom, fóru að renna á mig tvær
grímur. Kannski væri hann ekki
eins heppilegur konubíll og ég hélt
fyrst. Því konurnar hafa fengið orð
fyrir að kunna sér lítið hóf í hraða,
og 70 km hraði á þessum bíl finnst
manni alls enginn hraði. Til þess
að fara ekki miklu hærra, án þess
og fyrir neðan hann annar armur,
þar sem stjórnað er ljósaskipting-
um. Rofar fyrir ljós og þurrku eru
á stýrisleggnum, og þar er líka
skiptir fyrir flautuna. Þar er skipt
um hljóð eftir því hvort flautað er
á nótt eða degi, dempað, mjúkt hljóð
fyrir nóttina en hávært og krefjandi
fyrir daginn. Innsogið er við hliðina
á handbremsunni milli sætanna —
hann verður að hafa það nokkuð
lengi eftir gangsetningu. Galli er það
óneitanlega, þegar haft er í huga,
hve mikið Reykvíkingar nota bíla
sína á stuttum vegalengdum með
löngu millibili. Gírstöngin er í gólf-
inu, svarar vel og þægilega, gírarnir
fjórir eru allir samstilltir. Aftast í
bílnum ólmast 45 hestar, sem ekki
þurfa nema svona 8 lítra fyrir
hverja 100 kílómetra, og heyrist lítið
í þeim fram í bílinn.
Þrátt fyrir það, að þessi bíll kost-
ar ekki nema tæplega 125 þúsund
krónur, er hann fjögurra dyra, fimm
manna, og vel rúmgóður, bæði aftur
í og fram í. Að aftan er sófi eins og
tíðkast, og aðskildir, stillanlegir
stólar að framan. Hurðirnar opnast
vel og er auðvelt að fara inn í bíl-
inn og út úr honum, hvorum megin
sem er. Allur frágangur á bílnum
er smekklegur, og maður hefur það
á tilfinningunni, að þessi bíll hrist-
ist ekki svo glatt í sundur. Enda er
reynslan sú af Simca-bílunum —
og reyndar flestum frönskum bíl-
um, — að í þeim er mjög sterkt og
gott stál.
Mælaborðið er svart og matt, með
hanzkahólfi hægra megin, en benzín-
mæli og hraðamæli framan við öku-
mann. Aðrir mælar eru ekki, en ljós
í þeirra stað. Eini takkinn í borðinu
er fyrir rúðusprautu. Svo undarlega
ber við, að kveikjulásinn er ekki
með lykli, nema það sé pantað sem
aukaútbúnaður, og þá er stýrislás
í sambandi við hann líka. Miðstöð
er standard í Simca 1000, kraftmikil
og góð.
Þegar ég leit ofan í vélarhúsið,
brá mér heldur í brún. Þar var allt
fulit af smásteinum og sandi. Þetta
vegarefni hefur kastast undan aft-
urhjólunum upp á vélina, svo það
virðist brýn nauðsyn að hafa
„drullusokka" á þessum bíl. Nema
þetta verði endurbætt mjög fljót-
lega.
Farangursrýmið er að framan og
all sæmilega rúmgott, þó ekki rúmi
það jafnmikið og keppinauturinn
Renault Dauphine. En Simca 1000
hefur yfirburði yfir Volkswagen
hvað farangursrúmið snertir.
Það verður áreiðanlega enginn
svikinn, þótt hann gefi Simca 1000
verðugan gaum, þegar hann fer að
bollaleggja bílakaup. sh.
PEYSUR.
Framhald af bls. 19.
til * umferðina á enda og endið með
2 1. br. og 2 1. sl.
6. umf.: eins og 4. umf.
7. umf.: eins og 5. umf.
8. umf.: brugðin.
Endurtakið nú þessar 8 umferðir
til skiptis og myndið þannig
mynztrið.
Bakstykki: Fitjið upp 80 (84) 88
1. og prj. stuðlaprjón 1 1. sl. og 1 1.
br. 4 cm. Aukið út með jöfnu milli-
bili í síðustu stuðlaprjónsumferðinni
þar til lykkjurnar verða 96. Prjónið
síðan mynztur og aukið út 1
1. báðum megin með 2ja cm
millibili 0 (2) 4 sinnum. Þegar
stykkið frá uppfitjun mælist 13 (14)
15 cm er fellt af fyrir ermum 5, 2,
2, 2 (5, 2, 2, 2) 5, 2, 2, 1 1. og eftir
23 (25) 27 cm (einnig mælt frá upp-
fitjun) er fellt af fyrir öxlum, fyrst
4 (5) 3 1. og síðan 4 (4) 5 1. í byrjun
hverrar umferðar þar til 34 (36) 38
1. eru eftir. Fellið af.
Framstykki: Prjónið eins og bak-
VIKAN 15. tbl. —
47