Vikan - 02.05.1963, Blaðsíða 37

Trúlofun á unga aldri.
Framhald af bls. 20.
lífi skapast réttur félagsandi. Það
má taka dans sem dæmi. Þar sem
dans er iðkaður sem sport eða list,
verður sjálfur dansinn aðalatriðið,
en þar sem danskunnátta er ekki
fyrir hendi eða plássið er ekki nóg
til að dansa á, þar verður dansinn
ekkert annað en gróðrarstöð kyn-
hvatarinnar. í hollu og eðlilegu um-
hverfi er ástin ekki það eina, sem
máli skiptir — og þannig verður
það ekki heldur, þegar út í lífið
kemur. ic
í FULLRI ALVÖRU.
Framhald af bls. 2.
á því sviði, þótt það sé ekki fyrir
tilverknað þeirra, sem með bruna-
mál fara, beinlinis. Þó skortir þar
mikið á, og þótt einkennilegt megi
virðast, eru það helzt þeir staðir,
þar sem hið opinbera hefur meiri
afskipti af hlutunum en annars
staðar. Má þar t. d. nefna mörg
stærri atvinnufyrirtæki, skóla, sam-
komuhús o. fl.
Erlendis eru reglur töluvert
strangari um eldvarnir á slíkum
stöðum, en í íbúðarhúsum, og þar
er þeim að jafnaði betur fylgt eft-
ir en hér. Iíemur þar til strang-
ara eftirlit og einlægari samvinna
hins opinbera en hér tíðkast, ásamt
drjúgum eftirgjöldum af trygging-
ariðgjöldum, sem í flestum tilfell-
um gera það að verkum að kostn-
aður við eldvarnir borgar sig fjár-
hagslega fyrir viðkomandi fyrir-
tæki eða einstakling á nokkrum
árum.
Einnig þessu atriði er hér öðru-
vísi farið. Sú stefna hefur verið
tekin upp, að hafa tryggingarið-
gjöld eins lág og frekast er mögu-
legt, sem leiðir af sér að afslátt-
ur af þeim vegna tryggra eldvarna,
nemur sáralitlu, og jafnvel full
eftirgjöf mundi ekki endurgreiða
kostnað af dýrum eldvarnartækj-
um.
Þess vegna hafa menn ekki áhuga
á að eyða fé i svo „vafasamt“ fyrir-
læki, þegar beinn fjárhagslegur
liagnaður verður aldrei reiknaður.
Þess vegna gildir það einmitt hér
á landi, frekar en annars staðar,
að eldvarnardeild slökkviliðsins
þarf að hafa sig meira í frammi en
gert er. Þar þarf að koma fram
vilji til fræðslu, aðstoðar og alls
konar samvinnu við almenning, —
sem bezt er gert í gegnum blöðin.
Að vísu er til mikil reglugerð um
eldvarnir, en henni væri aldrei
hægt að framfylgja til fullnustu
nema með hervaldi og heilum her
manna, enda er hún víðast brotin
margfaldlega.
Tilefniðtilþessa fundar eldvarn-
areftirlitsins með blaðamönnum,
var að kynna lítið og ódýrt aðvör-
unartæki, sem nú fæst víða í verzl-
unum, bæði í Reykjavik og úti á
landi.
Tæki þetta má hengja upp á
vegg hvar sem er, og fer litið fyr-
ir því. í því er komið fyrir tveim
litluin vasaljósa-„batteríum“, sem
gefa straum i tónsterka vælu eða
flautu, ef hiti á tækinu verður ó-
eðlilega hár.
Tæki þetta er ódýrt, kostar um
285 kr„ og er sjálfsagt fyrir alla
þá, sem eitthvað hugsa um að verja
heimili sín og fjölskyldu gegn elds-
voða að útvega sér þau, eitt eða
fleiri.
Tónninn, sem tækið gefur frá sér,
er nægilega hár til að vekja fólk,
sem sefur í námunda við það, og
getur þannig varað fólk við i tíma.
Og ef þetta tæki gæti bjargað að-
eins einu mannslífi einhvers stað-
ar á landinu, þá liefur það sannað
tilverurétt sinn.
Það er þó rétt að taka það fram,
að nauðsynlegt er að fylgjast vel
með rafhlöðunum (batteríunum),
þvi þær vilja missa notagildi sitt
með tímanum og eyðileggjast. Þess
vegna þarf að reyna tækið öðru
hvoru, og skipta um rafhlöður.
DKW - JUNIOR.
Framhald af bls. 31.
hraða, en slappari þar fyrir ofan.
Á ferð er enginn hávaði af honum,
aðeins notalegt mal. Bíllinn er mjög
góður í stýri. Bremsurnar afbragð.
Stjórntæki liggja vel við. Fjöðrun-
in skemmtilega sportleg. Bíllinn
liggur vel. Miðstöð góð. Ágæt loft-
ræsting. Rúmgott skott. Ekki næm-
ur fyrir utanaðkomandi áhrifum,
svo sem hliðarvindi og hallandi
vegi.
DKW er þeirrar náttúru gæddur,
að hann þarf ekki olíu á mótorinn
í venjulegum skilningi, heldur vill
hann fá hana saman við benzínið.
Það er eins og sumir, sem hella lýsi
út á hafragrautinn sinn. Fyrst í
stað var olíunni blandað saman við
benzínið, en það vildi verða ójafnt,
svo mikið af olíunni kom óbrennt
aftur úr púströrinu, blá og þykk
með vondri lykt. Þá tóku þeir upp
á því að setja olíuna í sér tank og
benzínið sér, og fengu miklu betri
nýtingu og betri lykt út úr því.
Fyrst þegar þessir bílar komu
hingað, eyddu þeir óhæfilega miklu
benzíni. Þá var það ráð tekið, að
láta minni nálar í blöndunginn á
þeim, með því móti fékkst eyðslan
niður í 8—9 lítra á hundraðið, sem
er ekkert afskaplegt. En það kem-
ur niður á mótororkunni —• þó ekki
fyrr en fyrir ofan 70 km hraða. Við
þessa eyðslu bætist svo olíubrennsl-
an, en það er ekki meiri kostnaður
en við venjulegan smurning.
Að innan er bíllinn rétt þokka
legur, en heldur ekki meira. Mæla-
borðið er eins konar kassi undir
stýrinu, þar er að sjá hraðamæli,
benzínmæli og hitamæli. Stjórn-
tæki eru öll við höndina, en ekki
er ætlazt til að ökumaður reyki.
Bíllinn er sæmilega rúmgóður
fyrir ökumanninn og farþegann við
hlið hans, en það er of þröngt um
þessa þrjá, sem mega vera aftur í.
Ég myndi ekki ráða neinum frá
því að kaupa svona bíl — heldur
ekki til þess. sh.
VIKAN 18. tbl. — 37