Vikan - 09.05.1963, Blaðsíða 25

Hún sleppti tjaldinu og sá nú,
að það var slitið á blettinum, sem
hún hafði snert. Einhver hafði áður
lagt í vana sinn að standa þarna
•og horfa út. Glitrofnu rósirnar og
nellikurnar sáust varla fyrir sliti.
Hún hörfaði aftur á bak með óskilj-
anlegum hryllingi og allt í einu stóð
hún fyrir framan miðgluggann. Hún
leit á múrverkið, sem huldi útsýnið,
og óstjórnleg geðshræring greip
hana.
Hún heyrði rödd Angusar, æsta
og viðvarandi: „Gættu þín, Judith
húsfreyja, gættu þín!“
Og minningarnar skoluðust yfir
hana eins og flóðbylgja. Þær virt-
ust stafa frá miðglugganum, og þeim
fylgdi beisk sorg og örvilnun. Hún
hopaði á hæli og rak upp angistar-
óp. Angus hljóp til og greip um
handlegginn á henni, líkt og hann
hefði verið að búast’við þessu.
„Judith húsfreyja! Judith hús-
frevja!" sagði hann í huggunar-
rómi. Hún ríghélt sér í hann með
annarri hendi, en rétti föður sínum
hina. Henni fannst þessir tveir
menn lyfta henni upp úr söltum
sjó hryllings og ógæfu, er beið þess
að drekkja henni.
Rödd móður hennar barst henni
úr órafjarska, skræk af áhyggjum:
„Hvað gengur eiginlega að þér,
barn?“
Judy hjúfraði sig að föður sín-
um. „Það var miðglugginn! Mér
leið svo hræðilega, þegar ég sá
hann.“ Hún leit upp spyrjandi.
„Hvers vegna létu þau múra upp
1 hann?“
Sir James horfði undrandi á hana
og klappaði henni á öxlina. „Hvern-
ig ætti ég að vita það?“
Hún sneri sér að Angusi. Hún
varð að fá að vita svarið, ekkert
annað í heiminum skipti máli.
„Angus, hvers vegna létu þau múra
upp í gluggann?“
Augu þeirra mættust. Hún fann,
að hann vissi það, en vildi ekkert
segja. Hann hristi höfuðið og muldr-
aði eitthvað, síðan sneri hann sér
við og haltraði út úr stofunni.
Judy settist í sófann milli foreldra
sinna. Flóðbylgjan hræðilega var
horfin, og hún var aftur orðin eins
og hún átti að sér. „Kjáni get ég
verið! Ég veit ekki, hvað kom yfir
mig. Allt í einu varð allt svo skrít-
ið ... Miðglugginn hefur undarleg
áhrif á mig.“
Lady Cameron hafði skýringuna
á reiðum höndum. „Það var hádegis-
verðurinn, sem þú borðaðir á hótel-
inu. Við hverju geturðu búizt, þeg-
ar þú hámar í þig ís á eftir hum-
arnum og drekkur svo sterkt, svart
kaffi ofan á allt saman? ... Heyrðu
annars, heldurðu, að karlgarmurinn
ætli að gefa okkur te? Og hvað er
Charles að gera allan þennan tíma?
Varla er hann hálftíma að koma
bílnum fyrir.“
Framhald á bls. 35.
ÞAÐ SEM ÁÐTJR ER KOMIÐ: Judy er ðóttir sir James Cameron og konu hans, en
þau eru af skozkum ættum. Átta ára að aldri kynntist Judy Charles, núverandi unn-
usta sínum, og nú ætluðu þau ásamt foreldrum hennar til sumardvalar í Bornemouth.
En á gönguferð rakst hún á málverk í búðarglugga, sem hafði mikil áhrif á hana. Það
var mynd af þrískiptum glugga, og ólga og áhrifamáttur miðgluggans kom henni til að
skipta um skoðun: Þau skyldu fara til Skotlands í sumarfríinu. Foreldrar hennar tóku
gamalt hús á afskekktum stað í Hálöndum á leigu. Judy hefur aldrei komið þangað
áður, en á leiðinni þarf hún ekki kort til þess að rata, og undarleg tilfinning gagntekur
hana. Loks sjá þau grátt og úfið vatn, og Judy hrópar: — Þama er það!
VI K A N 19. tbl. — 25