Vikan - 16.05.1963, Blaðsíða 12

EFTIR WILLIAM PRICE FOX
Glæpir borga sig sjaldnast, það er
óhætt að trúa því.
Fyrir Esco og Earl
var það að minnsta
kosti ekki ábata-
samur atvinnu-
vegur.
Eitt teningsfet af smjöri er um það bil sextíu
pund á þyngd. Þeir Earl og Esco voru með tvö
slík í baksætinu, bráðnandi og skvampandi í
fjörutíu stiga hitanum, meðan lögreglan elti
þá út Wayne Street í nýjum Fordbíl. Esco hafði
sett trérimlagólf aftur í Hudsoninn frá 1940, sem
hoppaði eins og héri yfir holurnar á veginum.
Earl sat kengboginn í sætinu og hafði dregið
skyrtuna upp fyrir andlitið, því að ef þeir
sæju hann, yrði hann sendur sem snarast til
Columbia, South Carolina, í fyrsta Grayhound-
bíl, sem leið ætti að uppeldisheimilinu.
Allt byrjaði þetta, þegar Esco Brooks drap á
bílnum í Lincoln Street og lét hann renna að
búðinni á horninu. Hann hallaði sér fram á
stýrið og stundi. — Skítin fjögur gallón. Hvern
fjandann er hægt að gera með fjórum gallón-
um? Skömmtunin var þá í gildi og hún var
ekki nema fjögur gallón af benzíni á viku.
Earl Edge tyllti hnjánum upp að mælaborðinu
og dró baseballhúfuna niður fyrir augun. —
Það er fyrir ofan minn skilning.
Esco barði með fingrunum á stýrið og Earl
sagði inn í dimma húfuna:
— .Ihtum við að fara og líta á blaðið?
— Við getum gert það.
Þeir fóru inn og keyptu sér kók og fóru með
það í aftasta básinn, þar sem þeir fóru yfir
auglýsingarnar í Columbia Record. Sumarat-
vinna var vandfengin, önnur en sú, sem var
aumasta púl frá fjögur á morgnana til tvö á
daginn, með þrjátíu dollara kaup á viku.
Escos sá auglýsinguna fyrst. Það vantaði menn
til að hreinsa ísvélarnar hjá Columbia-mjólkur-
búinu og það var næturvinna. Þetta var auðvelt
reikningsdæmi — þar sem ís var búinn til,
þar hlutu að vera birgðir og þar sem birgðir
voru, þar voru líka vörubílar og benzín. Þeir
hringdu þangað og fóru svo úteftir. Eftir
klukkutíma voru þeir ráðnir.
Þetta var ágætis atvinna. Vinnutíminn var
frá miðnætti til klukkan þrjú, en þeir gátu
borðað eins og þá lysti, spilað á jukeboxið í
matsalnum og það lá ekkert á að hreinsa vél-
arnar. Þeir voru í hnéháum stígvélum, með
gleraugu og asbesthanzka og unnu eins og
hestar í tvo tíma — það var allt og sumt. Fyrst
tóku þeir heim með sér rjómaís. Litla skammta,
hálfpott, einn pott, einstaka sinnum, ef þeir
fóru í partý, eitthvað meira, kannski hálft
gallón. Svo fóru þeir að taka jarðarber. Frosin
heil og sneidd, frá Florida og Californíu, í þykk-
um sykurlegi — í hálfpottum, heilum pottum
og gallóni. Líka blandaðar hnetur, sem voru
mjög dýrar, kirsuber, þeyttan rjóma, súkkulaði-
sýróp og heita karamellusósu.
En ekkert benzín. Benzíngeymarnir voru læst-
ir og þeir gátu ekki fundið lyklana. Vörubíl-
arnir átta voru allir fylltir á kvöldin, svo þeir
gátu ekki tappað neinu benzíni af þeim, því að
22 — VIKAN 20. tbl.