Vikan - 16.05.1963, Blaðsíða 34

Fylgist með
tízkunni
Oíhopalra
SÓLGLERAUGU
eru Evróputízkan
1963
EINKAUMBOÐ :
U. A. TULINHJS - Heildverziufl
og verið talsvert rætt, hvort rétt
væri, að Húsnæðismálastofnunin
lánaði íbúðir í stað peninga. Að
Húsnæðismálastofnunin sæi Um
byggingu á sambýlishúsum til dæm-
is og seldi þær við kostnaðarverði
tilbúnar undir tréverk eða fullbún-
ar. Það sýnist í fljótu bragði vera
allgóð lausn, en hefur þó fleiri en
eina hlið. Til dæmis verður það að
viðurkennast, að byggingar og íbúð-
ir, sem byggðar eru fyrir einhvern
opinberan aðila, verða jafnan ótrú-
lega dýrar, þótt allt sé þar fyrir-
fram tryggt. Mér virðist bezta lausn-
in sú, að stofnuð væru'stærri bygg-
ingarfirmu um byggingu íbúðar-
húsa og frágang, og þeir aðilar tækju
verkið að sér fyrir auglýst verð og
kepptu með útboðum um að ná
byggingu heilla íbúðarhúsahverfa,
með fyrirfram tryggðu fjármagni.
— Getur Húsnæðismálastjórn
gert nokkuð til þess að koma í veg
fyrir okursölu, sem einkum er á
fokheldum íbúðum og tilbúnum
undir tréverk.
— Allt of lítið. Meðan eftirspurn
er eins mikil eftir íbúðum og hún
er nú, þá er erfitt að ráða við það.
Þá er ákveðið verð látið standa á
pappírunum, að því er sagt er, en
mismunurinn borgaður undir borð-
ið. Með jafn fámennu starfsliði og
hér er ekki gott að hafa eftirlit með
slíku. Meira fé til útlána og skipu-
legri heildarframkvæmdir yrðu á-
reiðanlega bezta vopnið gegn um-
ræddu okri.
— Að lokum Eggert, þú gegnir
hér nánast hlutverki skriftaföður-
ins; menn koma hingað og útlista
fyrir þér vandamál sín. Hvaða
manngerð er harðsnúnust í lána-
baráttunni?
— Þetta með skriftaföðurnafnið
er ekki mitt að dæma. Þeir sem
harðastir eru — Ja; — Það er ekki
víst, að þú trúir því, en það eru
þlessaðar konurnar, sem eru að ýta
eftir lánum fyrir afkomendur sína,
og vilja gefa þeim kost á betra hús-
næði, en þær sjálfar þurftu að búa
við í uppvexti sínum. Eru það ekki
mannlegar óskir? Það finnst mér
að minnsta kosti. g.
Rambler Classic.
Framhald af bls. 31.
undan miðflóttaaflinu og skottið
virðist ekki hafa nokkurn sjálfstæð-
an hug á því að fylgja veginum. Þar
við bætist, að bíllinn er lítið eitt
undirstýrður, svo það er vissara að
fara með fullri gát í beygjurnar.
Það er afskaplega þreytandi í lang-
akstri, að þurfa alltaf að hægja
mikið á sér á beygjum. Ég myndi
mæla mikið með stífari fjöðrun, þótt
það hafi aftur það í för með sér,
að bíllinn verður ekki eins þýður.
Hann er bráðskemmtilegur í akstri
innanbæjar, fljótur í viðbrögðum og
lipur í snúningum, en þar er einn-
ig sama sagan, það er vissara að fara
ekki of geyst í beygjurnar. Þessi
mýkt stafar sennilega af því, að bíl-
arnir sem við fáum eru settir saman
hjá Renault-samsetningarverksmiðj-
unum í Belgíu og miðaðir við
almennan Evrópumarkað, svo við
fáum hann ekki með styrktri
fjöðrun kanadíska markaðsins.
Hann verður þó nokkuð ódýr-
ari með þessu móti, en fátt er
svo með öllu gott ekki fylgi
nokkuð illt, svo maður hagræði svo-
lítið þessum gamla málshætti.
Mælaborðið er laglegt og öll
stjórntæki liggja vel við. Af mælum
er svipað og gerist, hraðamælir,
mg benzínmælir. Klukka og sígar-
ettukveikjari eru standard hlutir.
Öskubakkar eru tveir frammi í á
góðum stöðum og tveir aftur í á
vondum stöðum. Þeir eru á hurðun-
um, en of aftarlega. „Handbrems-
an“ er fótstigin fyrir vinstri fót en
losuð með handfangi í mælaborðinu.
Þar við hliðina er langur stautur,
sem stendur út í loftið, í hann á að
grípa til þess að blikka ljósunum
í framúrakstri í dimmu. Annars er
venjulegur Ijósaskiptir í gólfinu.
Sætin eru sófar, að framan með tví-
skiptu baki, og er hægt að leggja
bakhelmingana niður og gera eina
allsherjar flatsæng um allan bílinn.
Ég geri varla ráð fyrir, að það sé
þægilegur svefnstaður til lengdar,
en getur komið sér vel endrum og
eins. Að innan er bíllinn klæddur
leðurlíki og bráð snotur.
Það er auðvelt að komast að við-
gerðum við mótorinn. Vélarhúsið
er svo stórt og rúmgott, að þið ligg-
ur við að það sé hægt að sitja þar
og láta fara vel um sig, meðan dytt-
að er að. Skottið er hins vegar ekk-
ert sérlega stórt, rétt eins og búazt
má við á svona bíl.
Vert er að geta þess og undir-
strika það, að Rambler Classic er
útbúinn tvöföldu bremsukerfi, svo
bremsur haldast á tveim hjólum,
þótt þær bili fyrir tvö hjól. Það er
mikið öryggi og gefur nokkuð til
kynna allan tæknilegan öryggisfrá-
gang þessa bíls.
Rambler Classic væri prýðis-
skemmtilegur bíll, ef hann rambaði
ekki svona mikið. ★
Nýupptekinn mótor.
Framhald af bls. 25.
sala að ég hefði pantað hraða-
mælissnúru. Með það fór ég nið-
ur eftir, og nú lenti ég á mann-
inum með góðlegu augun, sem skoð-
aði hjá mér fyrst. Hann sagði: þetta
er allt í lagi og lét mig hafa al-
hvítan miða á rúðuna.
Ég ók glaður niður Borgartúnið
til baka og greitt niður eftir Skúla-
götunni. Móts við Sláturhúsið ætl-
aði ég fram úr bíl, sem í sama bili
ók út á götuna fram hjá bíl, sem
þar stóð kyrr. Það var röð af bílum
á móti, svo ég lenti á honum. Brettið
í klessu.
Ég reyndi að fá það viðgert, en
það voru allir í sumarfríi svo það
var hvergi hægt að komast á verk-
stæði. Ég fékk kunningja minn til
þess að draga bílinn á fáfarna götu
og labbaði svo heim.
Það sprakk þrisvar á rútunni, sem
ég fór með austur í Þórsmörk til
þess að eyða þessari viku, sem ég
átti eftir af sumarfríinu. sh.
34 — VIKAN 20. tbl.