Vikan - 23.05.1963, Blaðsíða 42

Þú vannst fyrir þessu. Keyptu þér
stígvél. Með sporum.
Trigger hafði notað tímann dyggi-
lega til þess að sleikja smjörið. —
Hættu þessu, Trigger, æpti Cowboy.
— Þetta rennur í gegn um þig eins
og laxerolía!
— Gefðu í drengur, sagði Earl. —
Löggan heldur ekki kyrru fyrir í
Olympía í allan dag.
Esco gaf í og beygði inn á Elm-
wood. Þeir stefndu niður að ánni.
Hann ók með fjörutíu kílómetra
hraða og fór eftir umferðareglun-
um. Þeir vildu ekki vekja meiri at-
hygli, en smjörslóðin lá eftir þá á
malbikinu og þegar þeir stönzuðu,
kom pollur. Þegar þeir komu á
Wayne Street, moldargötuna í svert-
ingjahverfinu, hélt Earl að þeir
myndu ná ánni klakklaust. Hann
hafði rangt fyrir sér.
Wayne Street er ekki malbikuð.
Þess vegna er gatan eins og þvotta-
bretti. Nýir bílar og lögerglubílar
eru sjaldan á ferli í Wayne Street,
vegna þess, að það hristir alla bíla
í sundur, og ef maður er svo óhepp-
inn að lenda ofan í stórri holu getur
það skemmt bæði bíl og bílstjóra.
Þeir heyrðu í lögregluvælunni á
horni Wayne Street og Calhoun
Street. Earl fannst eins og gróf þjöl
væri dregin þvert yfir nefið á hon-
um og hjartað í honum hætti að
slá. Esco fölnaði, en áttaði sig strax
og steig benzíngjöfina í botn. Rykið
á Wayne Street reis fyrir aftan þá
eins og veggur, og fyrst í stað hélt
Earl að lögreglan hefði misst af
þeim. Þeir óku með áttatíu kíló-
metra hraða í suðurátt og þutu yfir
holurnar. Fjaðrirnar og dempararnir
í Húdsoninum voru vanir svona veg-
um, en það var ekki sama uppi á
teningnum með Fordinn, sem elti
þá. Ef þeir gætu ekið lengi á svona
vegi, höfðu þeir möguleika á því
að stinga lögregluna af. En það var
komið nærri kosningum, og farið
að malbika göturnar aftur, svo þeir
urðu að gæta sín. Esco vissi það, svo
hann beygði niður Lincoln Street,
ók eftir því að Divine Street og aft-
ur upp á Wayne í hina áttina. Hann
fylgdist með Fordinum í bakspegl-
inum, og sá hvernig hann hoppaði
eins og golfkúla á veginum. Það dró
sundur með þeim, en þeir gátu ekki
endalaust haldið áfram að skjökta
á Wayne Street. Löggan myndi bara
kalla á annan bíl, og þeir lokuðu
götunni fyrir þeim. Búið og gert.
Þeir voru næstum hálfri annarri
húsaröð á undan. Esco reiknaði út,
að þeir þurftu að vera að minnsta
kosti tveimur eða þremur húsaröð-
um á undan. Ef þeir væru tveim
húsaröðum á undan, gætu þeir rennt
sér fyrir hornið og yfir aðaltorgið
í negrahverfinu, þar myndu þeir
hrista Fordinn af sér.
Þeir voru nú að nálgast Blanding
Street á næstum hundrað kílómetra
hraða. Hundrað metrum lengra var
ræsi yfir Blanding. í fyrra skiptið
hafði Esco næstum stanzað til þess
að mjaka Húdsoninum yfir ræsið.
Að þessu sinni minnkaði hann hrað-
ann niður í sjötíu og hrópaði: -—
Haltu þér! Earl studdi báðum hönd-
um upp í þakið til þess að þjóta
ekki upp úr bílnum. Þegar bíllinn
hoppaði yfir ræsið, fannst honum
að bakið hefði brotnað á tveim stöð-
um, sömuleiðis hendurnar og hand-
leggirnir. Hann leit aftur. Lögreglu-
bíllinn nam næstum staðar við ræs-
ið, og þeir fengu enn hundrað metra
forskot. Esco skauzt inn á Elbow
til Do-Rite Alley og aftur til vinstri
inn á Joe Luis Boulevard. Nú voru
þeir hólpnir. Kannski.
Esco nam staðar, lækkaði í út-
varpinu. Svo biðu þeir. Þeir þurftu
ekki að bíða lengi. Lögreglubíllinn
kom í ljós fyrir aftan þá. Andartaks-
stund datt Earl í hug, að lögreglan
hefði fylgt smjörslóðinni, en svo sá
hann, að það gat ekki verið. Hún
sást ekki nema á malbiki. Hann varð
hræddur, reglulega hræddur.
Esco rykkti Húdsoninum af stað,
renndi aftur yfir á Wayne Street
og í þetta skipti í suður. Þeir lentu
í holu og útvarpið hækkaði sig upp
úr öllu valdi. Það var verið að
syngja auglýsingavísur fyrir Ball-
antine viskí.
Earl vissi ekki, hvar þetta myndi
enda. Hann fól andlit sitt í T-
skyrtunni. Hann vildi ekki, að lögg-
an sæi hann fyrr en í fulla hnefana.
Smjörið var farið að þrána, og þef-
urinn var hræðilegur. Hann gægð-
ist aftur fyrir upp úr hálsmálinu
og sá, að löggan var að draga á þá.
Esco sá það líka.
— Sá gefur laglega í. Hann er
ekki mikið að hugsa um bílinn,
sagði Esco.
— Heldurðu, að hann nái okk-
ur? spurði Earl innan úr skyrtunni.
•— Ég býst við því.
Og það gerði hann. Hann komst
á hlið við þá, svo örlítið fram fyrir,
og loks þvingaði hann þá út í vegar-
kantinn. Esco hemiaði, rétt áður en
þeir skoppuðu út af, og Earl heyrði
afturstuðarann rifna af á vegar-
kantinum. Hann leit ekki út úr
skyrtunni, þótt þeir færu út af, hann
langaði ekki til að sjá neitt. Löggan
lagði bílnum sínum um tuttugu
metra frá þeim og kom í áttina til
þeirra. Earl hlustaði á auglýsinga-
vísurnar. Kannski væri einhver boð-
skapur í þeim.
Ballantine Sausage
Folks all like it so
Allir utan hættu, suður gefur.
4 A-K-9-8-2
v A-8-7-5
4 G-8-6
* 7
4 D-10-6-5-4
y 10-9-6-4
4 K-10-7
* 2
G-7
y G-3
4 5-4-3
4 K-D-10-9-6-4
A 3
y K-D-2
4 A-D-9-2
4 A-G-8-5-3
Suður Vestur Norður Austur
(Leventritt) (Nash) (Schenken) (Hubbell)
1 tígull pass 1 spaði pass
3 lauf pass 3 tíglar pass
3 grönd pass 4 hjörtu pass
5 tíglar pass 6 tíglar
Útspil spaðafimm.
Um miðjan júní hefst heims-
meistarakeppnin í bridge. Verður
hún að þessu sinni spiluð í borg-
inni St. Vincent á ítalíu. Þátttak-
endur eru ítalir, núverandi heims-
meistarar, Frakkar, Evrópumeistar-
ar 1963, Argentína, S.-Ameríku-
meistarar 1963 og landslið Banda-
ríkjamanna.
Landslið Bandaríkjamanna var
valið með keppni og urðu eftirfar-
andi þrjú pör hlutskörpust: G. R.
Nail — James O. Jacoby, Robert
Jordan —- Arthur Robinson, How-
ard Schenken — Peter Leventritt.
Schenken og Leventritt nota
gervilauf opnanir með 17 hápunkta
eða meira. Leventritt var því með
hámarkstígulopnun, sem hann sýndi
með því að stökksegja í laufi í
annarri sagnumferð.
Levintritt drap spaðaútspilið í
borði, fór inn á laufaás og tromp-
aði lauf. Síðan tók hann spaðakóng-
inn og tvo slagi á hjarta heima. Síð-
an var lauf og spaði trompaður og
nú áttu allir fimm spil á hendi. Spil
suðurs voru þrjú tromp og tvö lauf.
Enn kom lauf og nú gerði vestur
skekkju, sem varð dýrkeypt. f stað
þess að trompa í laufið, henti hann
hjarta. Suður trompaði enn einn
spaða og í ellefta slag ver vestur
innifrosinn á tromp. Hann varð að
trompa hjartaútspil suðurs og spila
síðan upp í trompgaffalinn.
Sister, dad and brother
Also little Joe.
It is delicious, nutritious,
Always fresh and fine.
Don‘t forget the trademark
Good old Ballantine.
Eini boðskapurinn, sem hann gat
fundið, var um hamingjusama fjöl-
skyldu, systirina, föðurinn, bróður-
inn og Jóa litla, og hann fann sárt
til þess, að þurfa nú að yfirgefa
sína eigin fjölskyldu. Hann sá upp
úr hálsmálinu, að Esco var með lok-
uð augun. Síðar komst hann að því,
að hann lá á bæn, lofaði guði því,
áð hann skyldi aldrei framar stela.
Earl bað einnig sinna bæna innan
í skítugri skyrtunni og lokaði út-
varpinu.
Löggan kom. Hann var með sól-
gleraugu. Svo tók hann þau af sér,
og reyndist þá vera Roy Clayton.
Earl leit út á svæðið hinum meg-
in við þá, og sá þar gamalt og ryðg-
að bílboddý, og á framhurðina voru
máluð orðin: Guð blessi þig. —•
Amen, hugsaði hann.
Roy bankaði glaðlega á þakið á
Húdsoninum og brosti. — Jæja
strákar, hér sjáið þið hamingjusam-
asta manninn 1 öllum Bandaríkjum
Norður-Ameríku. Vitið þið, hvað
gerðist?
•— Hvað? spurði Esco.
— Ég herti upp hugann, og sú
litla sagði já. Hann rétti hægri
höndina inn í bílinn. — Esco, taktu
í höndina á mági þínum.
Esco greip höndina á honum og
hristi hana ákafur. Earl gerði hon-
um sömu skil.
—- Er það þess vegna, sem þú
hefur verið að elta okkur? spurði
Esco.
Roy kveikti sér í sígarettu. — Á
morgun verð ég orðinn leigubíl-
stjóri, og hef þá ekki vald til að
handtaka neinn. Og mér finnst, að
maður eigi að gæta heiðurs fjöl-
skyldu sinnar. Er það ekki rétt?
Earl rak upp fagnaðaróp, en Esco
hló.
— Ja, hver andskotinn, sagði
hann. — Þú verður sennilega ekki
sem verstur mágur.
Roy veifaði þeim og sneri aftur
að bíl sínum. Esco hallaði sér fram
á stýrið og byrjaði að blístra. Hann
hélt því áfram, þar til Fordinn var
horfinn niður Wayne Street. Svo
ók hann afturábak upp á veginn
og Earl tók stuðarann og lagði hann
í smjörið aftur í.
— Við skulum fá okkur sápu og
þvo bílinn upp úr ánni, sagði Esco.
— Mér finnst eins og ég sé lokaður
ofan í smjörtunnu.
Þeir stönsuðu hjá Old Joe og
keyptu sér tvö sápustykki og pakka
af þvottasóda. Svo óku þeir niður
Wayne Street og Hampton Street
í áttina að ánni. Earl hallaði sér
afturábak í sætinu og hlakkaði til
þess að baða sig. Hann spyrnti með
fótunum í mælaborðið og blístraði
auglýsingalag Ballantine.
Esco beygði út af götunni og setti
í lággír þegar hann kom að sand-
bakkanum. Sandurinn var gljúpur
og bíllinn nam næstum staðar, en
Esco gaf í og bíllinn hreinsaði sig
af sandinum fram á leirbakkann.
42 — VIKAN 21. tbl.