Vikan - 23.05.1963, Blaðsíða 45

á henni. Hinir útlendu menn, sem
Schilling var í sambandi við og
vörðu milljónum dollara til að
ú’yggja sér hernaðarleyndarmál
Bandaríkjanna, mundu hiklaust
hafa mannaskipti, láta annan koma
í hans stað, ef hann brygðist þeim
í kvöld.
Rilling rann kalt vatn milli skinns
og hörunds, þegar hann áttaði sig allt
í einu á því, hversu hættan var mik-
il. Maðurinn, sem hann átti að þessu
sinni að hafa samband við, var ein-
hver Falk skipstjóri á Ealtic Prince,
flutnnigaskipi frá Osló, sem átti að
koma við á ýmsum höfnum, er voru
ekki skráðar á skipsskjölin, sem
voru ósköp sakleysisleg. Ef Falk
léti úr höfn, án þess að hafa fengið
hina dýrmætu flösku í hendur í
kvöld, myndi smyglveldi Rillings
hrynja til grunna.
En hann gæti enn leitað til Tony
Korffs. Hann hafði á sínum tíma
treyst Tony. Og eins og málin stæðu
nú, mundi hann neyðast til að gera
það enn einu sinni. Þegar hugsun
hans færi að skýrast, er á daginn
liði, yrðu þeir að ræða almennilega
saman •— vegna gamallar vináttu.
Bert Rilling lokaði augunum og
reyndi að gleyma að Tony Korff
gæti síðar orðið honum býsna
hættulegur.
SJÖTTI KAFLI.
Andy Gray opnaði annað augað
með mestu varúð og leit með dálít-
illi gremju á vekjaraklukkuna við
rúmstokkinn hjá sér. Klukkan var
á mínútunni níu — hann stökk fram
úr rúminu, tilbúinn til að glíma við
vandamál nýs dags. Fyrst fór hann
í ískalt steypibað til að koma blóð-
rásinni í gang, og svo rakaði hann
sig í skyndi. Hann yrði að bíða með
að láta klippa sig þar til í næstu
viku. Nýþvegin, hvít sjúkrahúsfötin
voru eins og venjulega svo stinn,
að það var varla hægt að komast
í þau. Hann hreyfði axlirnar sitt
á hvað til að komast almennilega í
ermarnar, sem voru með allt of mik-
illi línsterkju, og gerði líka djúpar
hnébeygjur, til að buxnaskálmarnar
væru dálítið liðugri og meðfæri-
legri. Þetta gerðist allt vélrænt,
meðan heili hans svaf að hálfu leyti.
En hann vissi, að brátt yrði hann
að vakna til fullnustu og horfast í
augu við það, að hann var ástfang-
inn af konu og jafnframt svo að
segja bundinn annarri. Það var
nógu illt, þegar karlmaður ágirntist
konu af öllu hjarta og allri sálu
sinni. En þegar hann vildi eiga
tvær konur — og af gerólíkum á-
stæðum — þá er lífið sem víti á
jörðu.
Jæja, vinnan beið. Hann tók ró-
legur hlustunartækið sitt og morg-
unskýrsluna, sem hjúkrunarkonan
hafði lagt á náttborðið hjá honum.
Nú var hann reiðubúinn — hinn
fullkomni læknir á leið til starfs
síns. Þegar hann tók um húninn,
kom hann auga á umslag sem lá á
gólfteppinu — aflangt, fínlegt um-
slag, sem nafn hans hafði verið rit-
að á. Hann þekkti höndina þegar.
Bréfið var stutt, og þar var ekki
um neínar málalengingar að ræða
— það var nákvæmlega eins og
Patricia sjálf.
Ástin!
Ég held, að við skiljum hvort
annað núna — er það ekki? Ég
hef að minnsta kosti hvílzt nægi-
lega, og ég vona, að þú hafir orð-
ið sammála sjálfum þér um, að
þú þurfir lika að slaka dálítið á.
Vökukonan mín skreppur með
bréfið til þín. Ég verð farin héð-
an, þegar þú færð það. Þú getur
hitt mig í Hotel Plaza mestan
hluta dagsins — að minnsta kosti
klukkan fimm. Ég hlakka til að
bjóða þér kokkteilinn um það
leyti dagsins — og frétta hjá þér
um framtíðaráætlanir þínar.
Undirskrift var engin á bréfinu
— það var líka einkennandi fyrir
Patriciu. Þrátt fyrir elskulegan tón
var bréfið eiginlega fyrirskipun.
Patricia hefur þá lagt spilin á borð-
ið, hugsaði hann. Nú krefst hún að
fá að sjá mín spil, svo að hún geti
vitað, hvort okkar hefur tapað.
Hann trúði því ekki nokkurt and-
artak, að hún væri farin úr sjúkra-
húsinu. Patricia fór sjaldan á fætur
fyrr en um hádegi — og hvers
vegna átti hún þá að gera það síð-
asta daginn, meðan hún ætlaði að
„hvílast11 þarna? Auk þess mundi
hún bíða eftir morgunheimsókn
Plants læknis, svona til að sýnast.
Andy stóð nokkra stund með bréf
hennar í hendinni og hugleiddi,
hvort hann ætti að skreppa til henn-
ar samstundis, en hætti svo við það
— því að það var vafalaust einmitt
það, sem hún vonaði að hann gerði,
svo að hún fengi sönnun fyrir sigri
sínum.
Hann reif bréfið í smátætlur og
fleygði þeijji í fyrstu pappírskörf-
una, sem a vegi hans varð. Þegar
hann kom að innganginum á hand-
lækningadeildina, fór hann fram hjá
velþekktri glerhurðinni á eldhúsinu
fyrir sérstakt mataræði, þar sem
hann hafði leikið hinn kaldhæðnis-
lega skopleik sinn fyrir Júlíu fá-
einum klukkustundum áður. Skyndi-
leg hugdetta fékk hann til að líta
þar inn. Heilaskurðurinn á Jackie
litla átti að hefjast stundvíslega
klukkan níu-þrjátíu. Hann mundi
hafa gott af að fá sér kaffibolla,
áður en sú eldraun hæfist.
Hann var byrjaður á öðrum boll-
anum af riúkandi kaffinu, þegar
Júlía Talbot kom inn í eldhúsið með
tvö egg í hendi — og bauð góðan
dag eins eðlilega og rólega og ef þau
hefðu þekkzt alla ævi. Ef hún man
eftir kossinum góða í nótt, hugsaði
hann, hefur hann að minnsta kosti
ekki sett hana út úr jafnvægi. Og
ef hún hefur beygt sig fyrir þeirri
staðreynd, að ég tilheyri Patriciu
Reed, þá lætur hún það sýnilega
ekki hafa áhrif á sig.
„Annað eggið var ætlað Vicki
Ryan,“ sagði hún, þegar hún braut
þau á pönnuna. „En því miður höf-
um við báðar sofið yfir okkur í
dag, svo að Vicki varð að hraða
sér til skurðstofunnar, án þess að
fá nokkurn annan morgunverð. Eig-
7/,/r SINDRASTOLL
GERÐ H-5
Fæst hjá húsgagnaverzlunum víða um land.
SINDRASMIÐJAN
Hverfisgötu 42 — Sími 24064.
VIKAN 21. tbl.
45