Vikan - 30.05.1963, Blaðsíða 9

Á ÞEIRRI NÝJU.....................................
var ekki sem álitlegast. Suðaustan átt og bólgin regn-
ský lágu yfir Hengli og Gráfjöllum. Þó himinninn væri
þungbrýnn, eins og svo oft, taldi ég ferðaveður og eftir
hádegið vorum við tilbúin til flugtaks. Vélin var opin,
eins og áður segir, og sæti voru fyrir tvo, hlið við hlið.
Við vorum vel búin til ferðarinnar, í þykkum vattgöllum
og með fluggleraugu, sem auðvitað voru ómissandi í
hverri flugvél þá. Nú, þegar mótorinn hafði hitnað nægi-
lega hóf vélin sig upp af vellinum. Ég hækkaði flugið
til norðurs og setti stefnuna fyrir norðan Eiríksjökul.
Við höfðum engar veðurfregnir haft frá þeim stöðum,
sem leið okkar átti að liggja um, en þegar á reyndi, var
bezta flugveður.
Eftir rúmlega tveggja tíma flug komum við til Akur-
eyrar. Þá var auðvitað enginn flugvöllur þar og lenti
ég á túninu í Lundi, hjá Jakobi Karlssyni.
Vélin var nú fyllt af benzíni. Það var orðið nokkuð
áliðið dags, þegar við vorum tilbúin til flugtaks á Akur-
eyri. Veðurútlit var sæmilegt, eftir því, sem ég hélt, en
skýjafar nokkurt. Þó held ég, að verst af öllu hafi nú
verið það, að þekkingin á veðurfari og landslaginu hér
var takmörkuð. Ég hafði farið þessa leið á hestum nokkr-
um sinnum, og treysti mér því til þess að rata, og því
lögðum við af stað í hálfgerða tvísýnu.
Ef ég ætti að fara þessa leið í dag, væri það auðvelt,
því ótalmargt hefur breytzt. En þá þurfti ég víða að
krækja, til að hafa hreint borð við veðurguðina. Litla
flugvélin þvældist til og frá, en lét vel af stjórn. Flug-
hraðinn var ekki nema 70 landmílur, eða 100 kílómetrar
á klukkustund. Undir myrkur komum við að Arnhóls-
stöðum í Skriðdal, sem var áfangastaðurinn.
Ég fór nú að undirbúa lendinguna, sem gat orðið erfið.
Engar bremsur voru á hjólunum, eins og nú tíðkast og
mótstaða vinds og brautar skammtaði því brautarlengd-
ina. Lóan var þannig byggð, að nefið byrgði nær alla út-
Nýja flugvélin er af gerðlnni TWIN PIONEER og er smíðuð i Skotlandi. Þessi flugvél hefur
sjaldgæfa flugeiginlelka. Hún ber 18 manns, ásamt eldsneyti, en þarf þrátt fyrir það styttri
flugbraut en minnstu sjúkraflugvélarnar. Þegar þessar vélar komu fyrst á markaðinn, hafði
Flugfélag íslands það tll athugunar að kaupa þær til innanlandsflugsins, en af þvi varð ekki.
Twin Pioneer vélin getur lent og hafið sig til flugs á yfir 100 merktum lendingarbrautum
hér á landi og mun þegar fram i sækir verða í reglubundnu flugi til ýmissa kauptúna og
byggðarlaga, sem fram til þessa hafa ekki haft fastar ferðir.
Hún er tveggja hreyfla, og er búin blindflugstækjum. Á henni verða tveir flugmenn. Það
sem gerir flugelginleika hennar fr&brugðna „venjulegum" flugvéium eru störar loftbremsur
(fiaps) og sérstakur útbúnaður, sem gengur fram úr vængjunum og tryggir, að lyftikraft-
urlnn haldist, þó vélin rísi melra en góðu hófi gegnir. Minnsti flughraði er aðeins rúmlega
50 milur.
Tll að sýna ljóslega, hversu miklu styttri brautir þessi vél þarf, má gera eftirfarandi saman-
burð við velþekktar flugvélategundir, sem notaðar eru i innanlandsflug hér. — Bonanza,
tveggja hreyfla sjúkraflugvél þarf 270 mctra til flugtaks i logni, 270 metra til lendingar í
logni. — Cessna, 180, sjúkraflugvél þarf i logni til flugtaks 169 metra, en 107 metra til
lendlngar.
Douglas, tveggja hreyfla, sem notaðar eru i innanlandsflug FÍ þarf 500 metra tll flugtaks,
og tæpa 500 metra til lendingar.
Bonanza 270 metra i flugtak, 270 metra til lendingar
Cessna 169 metra i flugtak, 107 metra til lendingar
Douglas 500 metra i flugtak, 500 metra til lendingar
Twln Plon. 158 metra i flugtak, 150 metra til lendingar
VIKAN 22. tbl. — 0