Vikan - 30.05.1963, Blaðsíða 47

sig eins mikitS af birlu og lífi eins
og mögulegt væri á meðan á hinu
stutta fríi þeirra stæði til þess
að þola hinn mikla drunga síns
eigin heimalands og samlífið við
aðra ibúa Venusar hina mánuði
ársins.
Robert brosti með sjálfum sér
að þessu væga áliti sínu og fannst
sér líða betur gagnvart öllum
kringum sig. EF TIL VILL, EF ÉG
VÆRI ÓGIFTUR, MYNDI ÉG HAFA
UPP Á STÚLKU FRÁ BAVARIU
OG VERÐA ÁSTFANGINN AF
HVERNIG DÆMIR ÞÚ?
Jón Jónsson átti jörðina Skorranes og bjó þar með konu
sinni og börnum. Annað heimilisfólk var ekki i Skorranesi.
Elzti sonur Jóns var sextán ára að aldri.
Jörðinni fylgdi fuglabjarg og hólmar með æðarvarpi. Voru
hlunnindi þessi svo mikil, að meginliluti tekna Jón sköpuðust
af eggja- og dúnsölu.
Siðla i maímánuði sigldi vélbáturinn „Vanadisin“ frá Naut-
hólsvík fram hjá Skorranesi í blíðskaparveðri. Skipverja fýsti
að leita uppgöngu i fuglabjargið til eggjaöflunar. Varð það úr,
að fjórir þeirra fóru i land í þessum tilgangi. I þeim hópi voru
tveir Norðmenn, Spánverji og einn íslenzkur maður.
Heimilisfólkið varð brátt vart við mannaferðir í bjarginu og
gerði Jóni aðvart. Hann brá snöggt við, fór til komumanna og
bað þá hið fyrsta yfirgefa bjargið. Skipverjar gerðu gys að
Jóni, sögðu honum að „halda kjafti“, bæði á islenzku og
norsku, en Spánverjinn lét dólgslega. Var Jón sannfærður um,
að maður þessi hefði stundað nautaat i heimalandi sinu.
Komumenn tóku það skýrmerkilega fram, að þeir myndu fara
um fuglabjargið að eigin geðþótta og taka úr því eins mikið
af eggjum og þeim sýndist. Að lokum gátu þeir þess við Jón,
rétt svo i kveðjuslcyni, að þeir myndu drepa hann, ef liann
dirfðist tefja för þeirra með einskis nýtum kjaftagangi.
Það lætur að likum, að orð fá ekki lýst gremju Jóns vegna
liins svívirðilega liáttalags ofbeldismannanna. Nær viti sínu
fjær af reiði skundaði hann heim, sótti þangað tvihíeypu,
labbaði fram á bjargið, þar sem „Vanadísin" lá fram undan,
skaut tveimur skotum að skipinu, sem hæfði það framanvert.
Færið var um 30 metrar.
Rétt á eftir kom maður upp á þilfar bátsins og kallar til
félaga sinna í landi, að kokkurinn væri særður. Hafði þá ann-
að skotið úr byssu Jóns farið gegn um lcáetuna og hæft vinstri
upphandlegg matsveinsins og brotið hann illa.
Fyrir þessar skotæfingar var Jón ákærður vegna líkamsmeið-
inga á matsveininum. Jón taldi sér verknaðinn vítalausan, þar
sem hann hefði hér átt eigur sínar að verja og jafnvel líf sitt
og fjölskyldu sinnar. Hann staðhæfði og, að ætlun sín hefði
verið sú að skjóta á stefni skipsins eða rétt fyrir framan það.
Tilgangurinn hefði einungis verið sá, að fæla skipverja, sem í
bjarginu voru, til skips. Að særa eða limlesta nokkurn mann
hefði sér aldrei til liugar komið.
SPURNING VIKUNNAR: VERÐUR JÓN SÝKNAÐUR EÐA
SAKFELLDUR?
Sjá svar á bls. 50.
BKi'i.iSg
RK",i1iS
KiiiiiB
Kii.nra
Íiíili
sem byggist
á notknn
rafauga
SjSwSifiliSíiSte

Blóm á heimilinu:
Umhírðn
Umhirða blóma í garðinum er
oftast ekki svo erfið, því nátt-
úran sér um samræmið í kröfum
plantnanna, um birtu, næringu,
vatn hita, loftraka, afskolun og
ekki sízt ferskt loft. Inni í stof-
unni er það aftur á móti okkar
hlutverk að sjá um að þessir
hlutir séu í lagi, og þar sem flest-
ar af okkar stofuplöntum eru
komnar frá mismunandi heims-
hhlutum, frá rökum, dimmum
frumskógum eða þurrum sól-
steiktum eyðimörkum. Það er því
ekki óeðlilegt að okkur finnist
Paul V. Michelsen.
blómnnna
stundum erfitt að halda lífi í við-
kvæmum jurtum við þann að-
búnað sem við veitum þeim.
Stofuplönturnar eru eins og
smáfuglar í búri eða börn í vöggu,
algjörlega háð okkur, hvort við
getum fundið hvað vantar eða
hvaða óskir þær hafa. En umfram
allt, verið góð við þessa litlu og
viðkvæmu íbúa í gluggum og
stofum. Látið daginn aldrei líða
svo, að þér hugið ekki að blóm-
unum, vökvið þegar þér sjáið að
þess er þörf og gefið góðan
blómaáburð á 10—14 daga fresti
yfir vaxtartímann, bindið upp
plönturnar eftir því sem þær vaxa
og stífið ofan af öðrum, sem vaxa
full hátt og vilja verða renglu-
legar. Þær verða þéttari og fall-
egri á eftir. Þurkið af þeim ryk
með mjúkum klút og farið með
þær fram í baðherbergi og úðið
yfir þær, vikulega. Látið blómin
finna það, að þér elskið þau,
talið við þau í vingjarnlegum
tón og verið viss um að þau launa
alla fyrirhöfn, og þér verðið í
betra skapi á eftir og heimilið
verður þá frekar sá hlýi og vist-
legi staður sem allir kjósa að
dvelja í.
VIKAN 22. tbl. —