Vikan - 06.06.1963, Blaðsíða 45

UNI-PLAST er s.k. kemískur málmur, sem notaður er
til margháttaðra viðgerða.
UNI-PLAST er framleitt til notkunar, sem tillagaður
massi.
UNI-PLAST er auðveldara og fljótlegra í meðförum en
önnur samhærileg efni, og notlcun þess svo auðveld,
að ekki er hægt að láta sér mistakast.
UNI-PLAST hefur mjög góða viðloðun, þolir vel þrýst-
ing og sveigju, þolir vel vatn og tærist ekki og hefur
slétta og jafna áferð, þess vegna er UNI-PLAST ger-
samlega öruggt í notkun.
UNI-PLAST er m. a. notað i þessum iðngreinum: Bif-
reiðaiðnaði, blikksmíði og járniðnaði.
UNI-PLAST er notað til að lagfæra allar ójöfnur i málm-
inum.
UNI-PLAST er notað til að þétta sprungur og rispur,
gera við ryðskaða o. s. frv.
UNI-PLAST er notað lil að gera við leka i vatnsleiðsl-
um, hitakerfum og öllu sem lýtur að pípulagningum.
UNI-PLAST er notað til að þétta og lagfæra báta, hvort
heldur úr málmi, tré eða plasti.
UNI-PLAST er riötað í gólflagningum, í viðgerðum á
steinsleyptum og slípuðujn gólfum.
UNI-PLAST er notað í byggingariðnaði til sparnaðar og
sem þéttiefni.
UNI-PLAST er notað i húsgagnasmíði til sparnaðar.
UNI-PLAST er nothæft í öllum mögulegum iðrigreinum.
‘ttvað cr
UNI-PLAST?
LEIÐBEININGAR UM NOTKUN.
Sverfið yfirborðið með grófri þjöl. Ryð, tæring og fita á yfirborði
spillir viðloðuninni. Með hverri dós af UP fylgir hylki, sem inni-
heldur herzluefni. Blandið herzluefninu við massann strax fyrir notk-
un. Strax eftir að því hefur verið blandað hefst efnabreyting massans
í fast form og má notkun því ekki dragast.
BLÖNDUN: Blandið 3—5 gr. af herzluefni við 100 gr. af plastmassa.
2 cm herzluefnis úr hylkinu samsvara 1 gr. Hrærið herzluefninu
vel saman við massann. Þornar á 10—15 mínútum, og eftir það má
slípa yfirborðið. Herzlan er örari við lítinn hita. Hreinsið verk-
færin strax að lokinni notkun.
VALAFELL H F.
SÍMI 16976 — P. O. BOX 927 — REYKJAVÍK.
alltaf í sumarfríi, — samanborið
við konuna mina.
Og samanborið við þúsundir
húsmæðra, bæði hér og annars
staðar.
G.K.
Farðu gætilega frú...
Framhald af bls. 16.
vissi áreiðanlega ekkert um Ebbe,
því að þau höfðu farið mjög varlega,
að undanteknum þeim tíma er
Thomas var í London. Þau höfðu
borðað saman miðdegisverð og sátu
og biðu eftir að fröken Olsen kæmi
inn með kaffið. Þau höfðu gleymt
sér andartak og í því kom fröken Ol-
sen inn og sá þau kyssast. Hún stóð
þarna í hvíta þjónustusÞ'Tkubún-
ingnum eldrauð af hneykslun. Hún
losaði sig í skyndi við kaffikönnuna
og hvarf út í eldhúsið. Hún skellti
hurðinni harkalega á eftir sér.
Ebbe hafði brosað vandræðalega,
en sjálf hafði hún verið bálreið. Hún
var viss um að fröken Olsen hefði
ekki sagt frá þessu, en þetta hafði
óneitanlega verið vandræðalegt.
Hún varð að bíða lengi hjá augn-
lækninum og andrúmsloftið í bið-
stofunni gerði hana óstyrka. Það var
eins og eitthvað illt lægi í loftinu.
Fátæklega klædd kona sat þar með
lítinn dreng á hnjánum. Drengurinn
hafði svartan lepp fyrir öðru aug-
anu og hendur hans voru óhreinar.
Hann kjökraði og móðir hans hoss-
aði honum blíðlega. Hendur móður-
innar voru rauðar og undarlega
hrukkóttar. Ingrid varð litið á sín-
ar hendur, sem hvíldu á borðinu
eins og tvö hvít blóm ... demants-
hringirnir glitruðu eins og vatns-
dropar.
Það var liðinn stundarfjórðungur
fram yfir þann tíma, sem hún átti
að vera hjá lækninum! Þegar að-
stoðarstúlkan kom í dyragættina,
stóð Ingrid upp og sagði hátt og
skýrt:
Nafn mitt er Anneing forstjóra-
frú. Ég á tíma hjá lækninum klukk-
an tólf.
— Lækninum hefur seinkað.
Gjörið svo vel að biða þar til röðin
kemur að yður.
Aðstoðarstúlkan kinkaði kolli til
móðurinnar með barnið og sagði
henni að koma inn.
Þegar röðin kom loks að Ingrid,
var klukkan orðin yfir eitt. Lækn-
irinn sat bak við skrifborðið í hálf-
rokknu herberginu, þegar hún kom
inn. Hann stóð á fætur og heilsaði
henni vingjarnlega. Hún mundi nú,
að hún hafði hitt hann áður í veizlu.
Þegar hann hafði lokið rannsókn-
inni, sagði hann vingjarnlega:
— Hvernig hafið þér getað verið
svona lengi án þess að hafa gler-
augu, frú? Þér eruð mjög nærsýnar
og þurfið að ganga með gleraugu
héðan í frá. Það er mjög algengt á
yðar aldri. ,,Á yðar aldri . . .“ Orð-
in komu óþægilega við hana. Hún
varð æst og hugsaði, að víst væri
hún fjörutíu og tveggja ára, en hún
gæti hæglega sagt sig tíu árum
yngri. — Þér eruð varla orðnar
þrítugar? hafði Ebbe spurt, fyrsta
kvöldið, sem þau hittust. SjáJfur
var hann ekki orðinn þrjátíu ára
og leit út fyrir að vera enn yngri.
- Ég skal skrifa ávísun á gler-
augun, hélt læknirinn áfram. •— Þér
getið tekið hana með yður núna.
Hún svaraði ekki, en sat þögul
í hálfrökkrinu, meðan hann skrifaði
ávísunina.
Ég ætla að hafa umgjörðina rauð-
brúna, hugsaði hún, Ebbe finnst það
sjálfsagt sérkennilegt og smart.
Læknirinn sat og skrifaði, en þá
heyrði hún að hann var að tala við
hana.
— Verið dálítið varkárar, frú,
sagði hann alvarlegur.
— Varkár? Hún leit spyrjandi á
hann. —: Hvers vegna? Er eitthvað
alvarlegt að mér?
Hún varð skyndilega máttfarin af
ótta.
- - Að augunum? Nei, það er langt
frá því. En ég er að hugsa um mann-
inn yðar. Hann leit ekki vel út, síð-
ast þegar ég sá hánn.
— Ó, Thomas? Hún brosti fegin.
Já, ég er líka alltaf að segja hon-
um, að hann vinni of mikið. Það
er eins og hann haldi, að verksmiðj-
an muni hrynja ef hann er þar ekki
á hverjum degi ...
Hún heyrði sjálf hve kæruleysis-
lega þetta hljómaði og þagnaði
vandræðaleg.
Læknirinn sagði ekki meira og
rétti henni ávísunina. Hún reyndi
að brosa þegar hún kvaddi hann,
en hann leit ekki á hana. Hún hafði
aldrei áður verið í vandræðum með
að vekja athygli karlmanna á sér
.. . Hún stóð óákveðin við dyrnar.
Aðstoðarstúlkan opnaði fyrir
henni og dagsljósið flæddi inn. f
biðstofunni biðu nú nýir sjúklingar.
Hún sótti gleraugun á heimleið-
inni. Það var eins og hún hafði gert
ráð fyrir, rauðbrúna umgjörðin fór
henni vel og dró fram háralit henn-
ar. En hve hún sá allt skýrt! Hún
sá nú að gleraugnasalinn var mjög
hrukkóttur í andlitinu. Hún var vön
að gera að gamni sínu við hann,
þegar hún kom hingað til að kaupa
sólgleraugu, en í dag sýndist henni
hann svo þreytulegur, að hún borg-
aði þegjandi og fór.
. Það var óvenjulega skemmtilegt
að ganga eftir götunni. Áður hafði
hún alltaf gengið hratt, án þess að
horfa til hægri eða vinstri ... hún
þekkti hvort sem var engan á götu.
Nú sá hún fjölda smáatriða, sem
áður höfðu farið framhjá henni.
Áberandi auglýsingaskilti í glugg-
unum, falleg blóm í blómabúðun-
um og það var skemmtilegt að sjá
sporvagninn í svona mikilli fjar-
lægð. Ung stúlka kom gangandi yfir
götuna. Hún var eiginlega ekki fríð,
en yndisþokki æskunnar gerði hana
ósegjanlega hrífandi. Stuttklippt
hárið umkringdi barnslegt og sól-
brúnt andlitið og augun voru dreym-
andi og blá eins og kjóllinn hennar.
Allt í einu fannst Ingrid hún sjálf
vera hversdagsleg og drungaleg í
dragtinni. Hún hefði heldur átt að
fara í litsterkan kjól ... hún átti
marga slíka heima í fataskápnum.
Unga stúlkan gekk með fjaður-
mögnuðum hreyfingum upp nokkr-
ar tröppur, sem lágu að veitinga-
VIKAN 23. tbl. —