Vikan - 13.06.1963, Blaðsíða 12

Primrose Cottage, 27. apríl.
Kæri póstur!
Ég hef aldrei skrifað áður til
vikublaðs, en ef ég get ekki talað
við einhvern, veit ég ekki hvernig
þetta fer.
Ég hef verið gift í þrjú ár. Við
eigum fallegt hús úti í sveit, stóran
garð og meira en hundrað hænsni.
Við höfum verið mjög hamingju-
söm, en upp á síðkastið er maður-
inn minn breyttur. Hann vinnur
oft eftirvinnu á kvöldin (hann er
einn af forstjórum stóra vöruhúss-
ins í Harrington og ferðast inn til
borgarinnar daglega) og þegar hann
loksins kemur heim á kvöldin er
hann daufur og ergilegur. Hann
kyssir mig orðið sjaldan og í gær-
kvöldi, þegar ég bar fram kvöld-
matinn (það voru sardínur á rist-
uðu brauði, sem ég veit að Jack
þykir ekki gott, en ég hafði verið
svo önnum kafin allan daginn við
að þvo og láta rabarbarabita á flösk-
ur og kjötbíllinn kom ekki) — þá
sagði hann: — f guðanna bænum,
reyndu að klessa dálitlu púðri á þig
og svo skulum við fara yfir á Grey
Inn og borða.
Ég benti honum á, að það væri
ekki aðeins það, að það yrði of dýrt,
því að Grey Inn er fjögurra stjörnu
hótel, og til þess að spara svo að
við getum borgað af húsinu, geri
ég öll húsverkin sjálf og hugsa um
hænsnin og garðinn — en það er
afskaplega erfitt, því að lampinn
í útungunarkassanum verður að
vera undir nákvæmu eftirliti, það
verður að stilla hann annan hvern
klukkutíma, svo að hitinn verði
ekki of mikill og drepi ungana. Ég
bauðst til að opna dós af grænmet-
issúpu, en Jack sagði nei, þakka
þér fyrir, kastaði bókinni um kjúkl-
ingarækt úr hægindastólnum sínum,
hellti sardínunum í kattarskálina,
fór út og skellti hurðinni á eftir sér.
Hann kom ekki aftur fyrr en
klukkan var að verða tólf, og þegar
ég tók til í svefnherberginu í dag,
fann ég gylltan eyrnalokk undir
stólnum hans. Ég geng aldrei með
eyrnalokka.
Kæri póstur, hvað get ég gert?
Mary Miller.
Kvennablaðið, 2. maí.
Kæra frú Miller!
Það var leiðinlegt að heyra, hve
erfitt þér hafið það. Þetta hljómar
samt svo glæsilega um húsið og
garðinn og hænsnin. Ég get vel
skilið að það valdi yður vonbrigð-
um, að maðurinn yðar kann ekki
að meta allt sem þér leggið á yður
og gleður sig ekki yfir árangrinum
með yður.
En getur ekki verið að hann sé
afbrýðisamur? Munið, að hann vinn-
ur líka allan daginn og kemur heim
þreyttur og svangur. Ég held að
þér ættuð að reyna að hafa til handa
— VJKAN 24. tbl.
honum lystugan mat og láta hann
skilja, að þótt hænurnar séu ykkur
báðum mikils virði, þá gangi hann
þó fyrir.
Hvað eyrnalokknum viðvíkur, er
ég viss um að það er hægt að finna
eðlilega skýringu á honum. Hann
getur hafa verið sýnishorn. Samt
mundi það ekki skaða, að þér at-
huguðuð útlitið og gerðuð yður
ljóst, hvernig þér eruð í saman-
burði við allar þær aðlaðandi ungu
stúlkur, sem maðurinn yðar hittir
efalaust í starfi sínu. Hirðið þér
húð yðar, hendur og hár jafnvel
og þér gerðuð áður en þér giftuzt?
Eða hefur vinnan við heimilið,
garðinn og hænsnin fengið yður til
að gefa eftir á þessu sviði? Eruð
þér sama skemmtilega konan og
maðurinn yðar varð ástfanginn af
— eða talið þér bara um húsverk,
hænur og þvotta?
Ég er viss um að þér hafið lagt
svolitla peninga fyrir í laumi — eða
er ekki svo? Gleymið afborgunum
af láninu, þar til tími er kominn
að borga það. Farið inn í borgina
og fáið yður eitthvað af nýjum föt-
um, nýja hárgreiðslu og andlits-
snyrtingu. Fáið einhvern til að gæta
útungunarkassans fyrir yður og
spyrjið manninn yðar hvort hann
langi ekki til að bjóða yður út. Ég
er viss um að þetta gengur allt
ágætlega!
Með beztu kveðjum.
Primrose Cottage, 5. maí.
Kæra Hattie!
Það var skemmtileg tilviljun að
við skyldum hittast á hárgreiðslu-
stofunni í dag. Það hljóta að vera
fjögur ár, síðan við sáumst síðast?
Að það skyldi vera einmitt þú af
öllum þeim mannfjölda, sem býr
í London, sem varst þarna í næsta
hjálmi við mig!
Það var leitt, hve þú þurftir að
flýta þér, en ég get vel skilið að
það sé erfitt fyrir þig að finna tíma
til hárgreiðslu, eins og þú hefur
mikilvæga stöðu þarna hjá Cosmic-
snyrtivörufyrirtækinu. (Ég var í
hárgreiðslustofunni það sem eftir
var dagsins, því að þær töldu mig
á að láta lita hárið á eftir perman-
entinu — það var rándýrt, en reglu-
lega smart, og ég lét leggja hárið
á nýjan hátt, svo að það passaði
við hattinn.
Það sem ég var að reyna að segja
þér þarna, en það er ekki víst að
þú hafir heyrt það inni í hjálmin-
um, var að Jack, maðurinn minn,
vinnur hjá Harrington, en verzlunin
hefur undanfarið verið að auglýsa
Cosmic-vörur í snyrtivörudeildinni.
Ég var að velta því fyrir mér, hvort
þú þekktir hann kannski?
Ég get ekki spurt hann um það
núna, því að hann er að vinna á
skrifstofunni í Manchester þessa
Framhald á bls. 43.
MAÐURINN
MINN
ELSKAR MIG
EKKI LENGUR
HVAB Á ÉG
AÐ GERA^