Vikan - 13.06.1963, Blaðsíða 49

mér gleðiefni, að mér skuli hafa
skjátlazt.'*
Þetta gengur fljótar, en ég hafði
þorað að vona, hugsaði Tony.
„Við hefðum getað komizt langt
saman, ef við hefðum verið um
kyrrt í Berlín," hélt bruggarinn
áfram. „En það er ekkert í saman-
burði við þá möguleika, sem menn
hafa hér í landi. Ætlar þú að gerast
læknir hér í New York?“
„Já, það hefur alltaf verið ætlun
mín.“
„Ég hefi góð sambönd — sérstak-
lega góð sambönd. Einn góðan veð-
urdag muntu þakka guði þínum og
skapara, fyrir að hitta mig aftur, 1
Tony ...“
„Er það allt og sumt, það sem
þú hefur tekið þér fyrir hendur?
Bruggað öl og náð þér í góð sam-
bönd?"
Tony hafði af ásettu ráði gert
rödd sína kuldalega, og bros hans
var nú alveg eins hættulegt og bros
Rillings. Upp frá þessu mundu þeir
berjast af tillitsleysi, hugsaði hann.
„Maður getur orðið ríkur af að
brugga öl, Tony.“
„Smygl getur gert mann enn rík-
ari,“ svaraði læknirinn. „Og það er
að auki skattfrjálst."
„Kallar þú mig smyglara upp í
opið geðið á mér?“
„Ég hefi kallað þig það, sem verra
er, meðan við vorum í Berlín. Þú
ætlar þó ekki að halda því fram,
að þú sért orðinn hörundssár?"
„Þú getur þreifað þig áfram,
Tony." Varir ölgerðarmannsins voru
orðnar að mjóu striki. „En gakktu
samt ekki of langt!"
„Þá held ég áfram að geta, unz
þú stöðvar mig. í fyrsta lagi fórstu
með peningana þína úr Þýzkalandi
— auk mikilvægra heimilisfanga.
Þú hefur smyglað öllu, sem hugsan-
legt hefur verið, allt frá njósnurum
til heroins. Þú ert duglegur maður,
Bert. Svo duglegur, að þér urðu
aldrei á mistök — þar til í gær ...“
Bruggarinn var orðinn náfölur.
Skyldi hjarta hans þola þetta, hugs-
aði Tony en hélt svo áfram: „Ég
hefi getið mér rétt til um þetta, er
það ekki? Ölgerðin hinum megin
við götuna er aðeins skálkaskjól —
þótt bókhaldið þitt sýni hagnað.
Fullkomið dulargervi fyrir athæfi
þitt ...“
Rilling greip fram í fyrir honum.
„Þú getur ekkert sannað af þessu,
Tony."
„Gamlir vinir þarfnast ekki sann-
ana, Bert. Ekki ef þeir skilja hvor
annan."
Tony þagði og loks tók Rilling
til máls: „Haltu áfram — ég hlusta
með athygli."
„Það sem þú gerðir í gær, var svo
hættulegt, að þú einn gazt gert það.
Og það var víst gott, því að eitt-
hvað brást við flutningana. Eitthvað
gerðist, og þú ert eina lifandi vitn-
ið ..."
Slagæðin undir fingrum hans tók
viðbragð. Ég get mælt ótta þinn,
hugsaði Tony, en rödd hans var ó-
sköp vingjarnleg, er hann hélt
áfram: „Reyndu að vera rólegur,
Bert. Mundu, að ég er bæði læknir
þinn og vinur. Þú veizt, að hjarta
þitt gerði uppreist í gær, svo að þú
mátt ekki leggja of mikið á það. Þú
laukst víst ekki verkefninu?"
Framhald í næsta blaði.
Brennandi í andanum.
Framhald af hls. 15.
Málsstaður hans er oft ekki rök-
heldur. En það gerir Jónasi ekkert
til, því að hann úrskurðar gagnrýn-
endurnar samstundis í flokk
heimskra villutrúarmanna.
Jónas Guðmundsson er alinn upp
að losa hann undan oki áfengis-
ástríðunnar?"
Konan: „Hvort ég hef reynt. En
á þessu sviði hefur Drottinn aldrei
bænheyrt mig, sem þó hefur oftast
reynzt mér vel á erfiðum tímum."
Jónas: „En má ég spyrja; Á hvern
veg biður þú fyrir?"
Konan: „Nú, sísona. Auðvitað bið
ég Drottin að koma eiginmanni
mínum til hjálpar og losa hann frá
áfengisbölinu.
Jónas: „Þetta grunaði mig. Þú
kannt alls ekki að biðja fyrir þér
eða þínum. Þú átt ekki að biðja
Nýjung hjá
ANDRÉSI
Höfum opnað nýja deild, sem býður yður úrval af karlmanna-
fötum frá kr. 875.00 — kr. 1975.00.
Vegna mjög hagstæðra innkaupa á erlendum fötum getum
við boðið þessi kostakjör. Einnig verða þar seld föt, sem saum-
uð eru á verkstæði okkar, eldri litir, en þó nýtízku snið.
Eins og undanfarin ár, höfum við ávallt fyrirliggjandi mikið
úrval af karlmannafatnaði.
Saumum einnig eftir máli, bæði handsaum og vélsaum.
Róma- og Napolisniðin vekja aðdáun.
við landslag, þar sem sjóndeildar-
hringurinn er mjög þröngur. Þó hef-
ur málefnalegur sjóndeildarhringur
hans oft verið miklu þrengri og
sólarminni, en útsýnið frá botni
Seyðisfjarðar. Virðist eftirfarandi
saga sýna þetta glöggt:
Til Jónasar kom drykkjumanns-
kona, sem átti við mjög mikla erfið-
leika að stríða vegna háttsemi eig-
inmannsins. Konan tjáði Jónasi
vandræði heimilisins og bað hann
ásjár. Jónas tók máli þessarar um-
komulausu konu vel, en spurði
margra spuminga um hagi þeirra
hjóna. Konan greiddi vel úr öllum
spurningum hans. Virtist nú kon-
unni, að hún hefði í fyrsta skipti í
þessum efnum fundið verulegan
velgerðarmann, og vandræði sín
væru nú sem óðast að leysast.
En þá fór eftirfarandi samtal
fram:
Jónas: „Hefur þú reynt að biðja
fyrir manni þínum í þeim tilgangi
heldur einungis Frelsar-
Drottin,
ann“.
Þessari staðhæfingu svaraði kon-
an eitthvað á þá leið, að sér sýndist
litlu máli skipta, hvort einlæg bæn
væri sett fram til Drottins eða
Krists. Hefði sér verið kennd þessi
skoðun fyrir nærfellt sextíu árum
og á henni hefði hún byggt og ekki
vissi hún betur, en sömu skoðunar
hefði verið kristið samferðafólk
sitt. Þegar Jónas Guðmundsson fékk
í engu breytt þessari skoðun kon-
unnar, varð ekkert af liðveizlu af
hans hálfu. Slíkt er tilhliðrunar-
leysi hans.
Á æviferli Jónasar Guðmundsson-
ar verður ekki minnzt án þess að
ræða hlut hans í starfsemi AA-
samtakanna, félagsskap fyrrverandi
ofdrykkjumanna. Hann hefur stund-
um viljað láta líta svo út, að hann
hafi verið brautryðjandi þeirra sam-
taka hér á landi. Svo er þó ekki,
því að frumherjinn og fyrsti for-
maður samtakanna var Guðni Þór
Ásgeirsson frá Flateyri við Önund-
arfjörð, nú kaupsýslumaður í New
York. Hins vegar er það rétt, að
snemma tók Jónas foryztuna í sínar
hendur vegna brottflutnings Guðna
af landi. Og á engan er hallað, þótt
fullyrt sé, að AA-samtökin og Bláa
Bandið stæði ekki eins föstum fót-
um í þjóðlífinu, ef Jónasar hefði
eigi notið við.
Einbeitni Jónasar er slík, að með
henni má skera ost, og þrautsegjan
er óbilandi. Á slíkum manni þurftu
þessi samtök að halda. Þar að auki
kom kunnátta Jónasar úr félags-
málaráðuneytinu að góðu haldi.
Hann er sérfræðingur í málefnum
opinberra styrktarsjóða. Þess vegna
gat Bláa Bandið, sem í rauninni er
miðlungsstórt sjúkrahús á íslenzka
vísu, hafið starfsemi sína án nokk-
urra fjárframlaga eigendanna.
Jónas hefur unnið mikið starf
fyrir þessi samtök, og þar standa
margir í þakkarskuld við hann.
Flestir félaganna hafa bundizt per-
sónulegum vináttuböndum við hann.
Hann hefur haft bæði persónulega
og þjóðfélagslega aðstöðu til að
vera þar sjálfkjörinn foringi. En
einnig á þessum vettvangi hefur
drottnunar-demoninn náð yfirráðum
í störfum Jónasar og haft sín spill-
andi áhrif. Drottnunargirni Jónasar,
þröngsýni hans og einræðiskennd í
menningarlegu og fjármálalegu til-
liti innan þessara samtaka hafa ver-
ið með þeim hætti, að nánustu sam-
starfsmenn hans og vinir hafa ný-
verið ekki séð sér annað fært, en
stjaka honum úr vissum áhrifastöð-
um innan samtakanna. Má fullyrða,
að ýmsum hefur ekki verið það
sársaukalaust með tilvísun til alls
þess, sem Jónas hefur unnið fyrir
AA-samtökin á liðnum áratugi.
En þessi þróun mála sýnir betur
en nokkuð annað, að það er fyrst
og fremst drottnunar-demoninn, en
ekki drykkju-demoninn, sem verið
hefur bölvaldur nr. 1 í lífi Jónasar
Guðmundssonar.
—O—
Jónas Guðmundsson er tæplega
meðalmaður á hæð. Nokkuð þéttur
á velli, en svarar sér vel. Hann er
andlitsfríður og útlimasmár. Líkam-
lega er hann vel á sig kominn. Hann
er viðræðugóður og fljótur að kynn-
ast mönnum, en er vafalaust nokkuð
íhaldssamur í vinavali. Hann er
góðviljaður, ef engin andstaða kem-
ur fram gegn honum. Hann kann
betur við samstarfsmenn, sem
standa í menntalegu og gáfnafars-
legu tilliti honum að baki. Við of-
jarla vill hann ógjarnan heyja
glímur. f því tilliti má segja um
Jónas Guðmundsson að, hann vilji
fiska á þurru landi.
Jónas er kvæntur Sigríði Lúðvíks-
dóttur frá Neskaupstað. Eiga þau
hjón tvær mjög mannvænlegar dæt-
ur. Sem heimilisfaðir er Jónas tal-
inn til fyrirmyndar, enda þótt full-
víst megi telja, að hann hafi áhuga
á því, að greinilegt sé, hver hafi
þar mannaforræði.
Jónas Guðmundsson er dæmdur
til að vekja á sér athygli samborg-
aranna, hvert sem leið hans hefur
VIKAN 24. tbl. —