Vikan - 27.06.1963, Blaðsíða 24

Konan á miðhæðinni veit vel að konan i kjallaranum öfundar liana og jafnvel
er illa við liana. Yeit að hún ímyndar sér að liún sé áhyggjulaus og hamingju-
söm. Að hún eigi allt sem liugurinn girnist, t. d. þetta stóra, fallega liús, ágæt-
an vel efnaðan eiginmann og aðeins tvö börn, sein er nálcvæmlega mátulegt.
Konan í kjallaranum er gift sjómanni, á fimm krakka sem er auðvitað allt
of mikið, og annað á hún eiginlega ekki. Hún þrælar alla daga frá morgni til
kvölds, og hefur alltaf áhyggjur. Og sannarlega er hún farin að láta á sjá, hrukk-
ótt, litlaus og illa klædd. Með bólgna fótleggi og liláar, vinnuhendur. Það er
kaunski von að hún sé öfundsjúk og illgjörn. Sumt fólk verður biturt ef lifið
leikur ekki við það. Það getur ekki að því gert.
Konunni á miðhæðinni þykir vænt um konuna í kjallaranum, skilur liana og
fyrirgefur. Drekkur stundum kaffi hjá henni við eldliúsborðið og talar við hana
eins og jafningja.
Það er nokkuð liðið á daginn. Konan á miðhæðinni stendur við spegilinn og;
er að ljúka við að greiða sér og snyrta. Ergilegl að spegillinn skuli vera brotinn.
Næst yngsti strákurinn í kjallaranum kastaði í liann gömium bíl, sem hann var
að leika sér að, meðan mannna lians fékk lánaðan símann. Þetta er eitt af því
sem fæst fyrir að ieigja fólki með finnn börn húsnæði. — Konan horfir á sjálfa
sig í speglinum og gagnrýnir útlit sitt. Eins og svo oft áður getur hún ekki
varizt því að dázt að sér, og undrast livað liún er laus við þreytusvip, litar-
hátturinn ferskur og andlitssvipurinn áhyggjulaus. Yöxturinn næstum fuUkom-
inn Ef hún leyfði sér það sem sumar vinkonur hennar gera — nei. — Hún
hefur sterka skapgerð og trausla, er fulJkomlega ljóst livað liæfir og livað ekki
liæfir. Aðdáun og atliygli er mikils virði, þær mega sækjast eftir slíku, lnin er ckki að dæma.
Konan hefur lokið snyrtingunni og sezt i þægilegan stól með dagblöðin. Leggur þau aftur frá sér og fer í liugan-
um yfir það, sem hún hefur aflcastað í dag, til þess að fullvissa sig um að hún hafi engu gleymt.
Allar þessar símahringingar. Hringja og panta hárlagningu. Hringja og panta miða í leikhúsið á einhverja hund-
leiðinlega sýningu, sem enginn skilur og engum þykir skennntileg, en allir verða þó að sjá og látast skilja.
Hringja til kennarans og gera enn eina tilraun til þess að láta hann skilja að það má ekki gera ósanngjarnar
kröfur til Diddu. Hún er fjórtán ára, mjög viðkvæmur aldur, auk þess hefur telpan sérkennilega skapgerð. Það
verður að hugsa um fleira en að troða þekkingu í börnin. Kennarinn verður líka að skilja það, að hin börnin mega
ekki finna að liann hlífi Diddu. Og prófi verður hún að ná, hvað sem það kostar. Stúlka eins og Didda verður ekki rétt
og slétt skrifstofustúlka. Það ætti kennarinn þó að geta skilið. En hann er hvorki lipur eða skynsamur, að heyra. Virt-
ist bæði þröngsýnn og gamaldags. —
Ifún er lika búin að hringja til mákonu sinnar og segja henni að því miður geli liún ekki í'arið með henni á mál-
verkasýninguna i dag, eins og þær höfðu verið búnar að ákveða, það er leiðinlegt því þetta er siðasti dagurinn. Hún
gleymir ekki að segja að hún taki þetta injög nærri sér. hún tekur það nærri sér, það er alveg satt, maður verður
að sjá allar helztu sýningar til þess að geta talað við fólk. Sæmilega vel gefin kona i fremur góðri stöðu, hefur fleiri
skjddum að gegna en ætla mætti. Það skilur hún áreiðanlega ekki, konan í kjallaranum. —■ Já, það er ekki svo lítið,
sem hún er bún að gera í dag. Og þar að auki eldað matinn og verið skemmtileg við manninn og börnin í matar-
tímanum. Hún hefur alltaf gert miklar kröfur til sjálfrar sín, konan á miðhæðinni. Til sjálfrar sín fyrst og fremst.
Nú man hún að þau hafa boðið fólki til kvöldverðar annað kvöld. Það þýðir nokkrar símahringingar í viðbót til að
panta það sem til þarf.
Þetta verður kannski svolítið leiðinlegt kvöld. Dálítið utanbókar kunnað kvöld. Annars er allt gott um þetta fólk
að segja. Vel efnað, vel menntað. Nýkomið úr siglingu, það verður mikil ferðasaga. Hún kann þessar ferðasögur utan
að, konan á miðhæðinni, bæði sínar eigin og annara. — Komum á þetta og þetta hótel, skoðuðum þessi söfn, ó, guð
minn góður, hún kann það allt. En þetta er góður félagsskapur. Ákjósanlegur. —
Hvað er klukkan annars? Nú, næstum hálffjögur, og Valur er að koma hlaupandi upp tröppurnar. Konan flýtir sér
fram í eldhús til þess að gefa lionum mjólk og brauð. Valur þeytir skólatöskunni út i born og sezt við eldhússborðið.
gloriiungraður og getur varla beðið eftir að hún skeri brauðið og smyrji fyrir hann. Hraustlegur og sviphreinn dreng-
ur, mcðir hans horfir á liann stoLt meðan liann hámar i sig brauðið og svolgrar mjólkina. Það er dálítið, sem hún
þarf að tala um við liann. Og það verður talsverður vandi. —Ósköp flýtir þú þér að borða, Valur minn. Ertu að fara
út aftur?
— Ég á að bilta Gumma eftir tiu minútur, svarar drengurinn.
— Þú ert alltaf með Gumma núna, líkar þér betur við hann lieldur en Óla og Bjössa? — Þið voruð svo góðir
vinir, allir þrir. Mér geðjast ekki reglulega vel að Gumma. Óli og Bjössi voru skemmtilegri og prúðari, finnst mér. —
Auk þess veiztu þetta allt með pabba lians. Móðirin liorfir á son sinn spyrjandi. Ofurlitið vandræðaleg.
“ Góða mamma, láttu mig ráða hvaða strákum ég ermeð. Mér fellur bezt við Gumma, þess vegna er ég helzt
með honum. Mér kemur það ekki við hvað pabbi hans hefur gert, það breytir Gomnia ekki neitt. Það segja líka margir
að það hafi alls ekki verið hann, sem stal úr kassanum, hjá H,f. Gull, þeir voru margir um það. Hinir voru bara
klókgri og komu allri sökinni á Sigurð, sennilega af því að hann er lieiðarlegastur og auðveldast að fara illa með hann.
Ég hef heyrt marga segja þetta. Valur
er mjög ákveðinh á svipinn.
—• Það er enfeinn að tala um að
stela úr kassa, þetta var sjóðþurrð,
væni minn. En þú skilur þetta ekki
Framhald á bls. 39.
24 — VIKAN 26. tbl.