Vikan - 04.07.1963, Blaðsíða 6

.•}///} >/ r rl.
MÉ
íSáifiiii
liPilii
mmm
mk
■HM
ÍiíMÍf'ý/í v £5 í
.fi'
í/*" V 'y ___'_ •'

Svona lítur bókin út. Handþrykk höfundanna er framan á kápu. Bókin
er 72 síður, mjög frumleg í útliti og skipt niður í fimm kafla. Hún
kemur út í dag í 250 tölusettum eintökum. Hún verður aðeins seld
í Bókabúð Lárusar Blöndal, Vesturveri, Bókaverzlun Sigfúsar Eymunds-
sonar, Austurstræti og Bókhlöðunni á Laugavegi. Nokkur eintök verða
send til Akureyrar, Akraness, Keflavíkur og á Selfoss.
B8KMENNTA
RUGLUÐI„
RlMINU ?
Það er bezt að koma strax að efninu:
Vikan hefur látið tvo unga menn yrkja
eina ljóðabók og bókin kemur út í dag.
Höfundunum var sagt, að ljóðin yrðu
að jaðra við hreina vitleysu, en hefðu
samt á sér þá grímu, að mögulegt væri
að þau yrðu tekin sem góð og gild
vara. Til verksins voru valdir þeir
Jakob Möller, sem leggur stund á lög-
fræði við Háskólann hér og hefur
ásamt náminu verið blaðamaður hjá
Vikunni — og Gylfi Baldursson, B.A.,
sem árum saman hefur skrifað í Vik-
una. Við vissum, að þeir eru hug-
myndaríkir og húmoristar góðir, enda
fór sem vænta mátti, að bókmennta-
snillingarnir, sem dæmdu ljóðin, féllu
flestir á prófinu.
Forskriftin, sem þeir tvímenning-
arnir, Jakob og Gylfi, fengu var því
sem næst svona:
Þið yrkið álitlegan fjölda ljóða, svo
dugi til að fylla meðal ljóðabók. Ljóðin
eiga að vera í atómstíl. Þau eiga að
vera mjör torskilin og hlaðin symbolík.
Þið fáið ekki nema tvö kvöld til verks-
ins. Skiptið ljóðunum í nokkra kafla.
Sá fyrsti skal fjalla um atómsprengjuna
og bölsýnina, sem atómskáldum er
mjög hugleikin. Einn kafli má f jalla um
kvennafar og ástarsorgir eða eitthvað
þvíumlíkt. f einum kafla skulið þið
taka ljóð einhvers frægs skálds og
yrkja þau upp svo vel sjáist. Að öðru
leyti megið þið haga kaflaskiptum eft-
ir vild. Þið yrkið þessi ljóð fyrir hönd
ungs atómskálds, sem við skulum kalla
Jón Kára. Við skulum segja, að hann
hafi farið einu sinni út fyrir landstein-
ana og komizt til Ítalíu og dvalið eitt-
hvað í París. Hafið ríkt í huga, að láta
skiptast á eitthvað, sem sumir nógu
ráðvilltir ljóðavinir mundu jafnvel
telja nokkuð gott og annað, sem allir
hljóta að sjá að er hreint bull, jafnvel
að það stappi nærri geðveiki að hafa
sett það saman.
Þannig var verklýsingin og þeir fé-
lagar tóku við henni með mikilli bjart-
sýni. Þeir eru báðir ágætir skákmenn
og koma gjarna saman öðru hvoru til
þess að tefla. Eins gerðu þeir nú. Nema
hvað þeir höfðu ritvél með sér og milli
þess sem þeir léku, voru hripaðar niður
setningar á ritvélina. Fyrst léku þeir
bölsýnismanninn Jón Kára, sem er að
vonum dapur yfir glappaskotum mann-
kynsins og fyrirsjáanlegri geréyðingu
Homo sapiens. Það stóð á endum, að
Gylfi mátaði, þegar þessi kafli var all-
ur. Hann var skírður „Veröldin sem
leið“ og einn í rómversku sett við. Nú
var tekið upp léttara hjal og annar
kaflinn ,,Kvoður“ var samsafn af Ijóð-
um um hugstæða einstaklinga, gamla
kunningja skáldsins. Þriðji kaflinn er
ortur í hugljúfum tón. Það eru man-
söngvar og ástarljóð og kaflinn ber
heitið: ,,Þú, sem strýkur vanga minn“.
í fjórða kaflanum, „Mér er sagt“ nær
bölsýnin enn tökum á skáldinu svo því
liggur enn við gráti. Síðasti kafli bók-
arinnar heitir „Ástkæra ylhýra málið“.
Þar ortu þeir félagar tvö kvæði í þjóð-
skáldastíl. Þeir gættu þess vel og vand-
lega, að hver einasta ljóðlína væri ná-
lega eða algerlega óskiljanleg. Þeir
bjuggu til óræðar kenningar af því
tagi, að gáfaðir menntamenn mundu
kynoka sér við að spyrja um skýringar
Framhald á bls. 42.
6 ~
VIKAN 27. tbl.