Vikan - 04.07.1963, Blaðsíða 41

Hann var loksins, friðsældarlega
dauður.
SVARTA DRAGTIN var ný
og mjög vel sniðin. Hún tók eftir,
að Kenneth Martin renndi vel-
þóknaraugum yfir hana þegar
hún gekk inn í skrifstofu hans.
„Það er gaman að sjá þig aft-
ur, Helene.“ Hann leiddi hana að
stól. „Mér þykir leitt að ég skyldi
ekki geta verið viðstaddur jarðar-
för Edwins. Ég var úti á strönd-
inni, og frétti aðeins um þetta
þegar ég kom til þaka. Fékkstu
orðsendinguna frá mér?“
„Já, ég fékk hana,“ sagði Hel-
ene, og hagræddi slörinu á nýja
hattinum. Hún var búin að vera
mjög eyðslusöm þessa síðustu
daga, eftri að Ken hafði hringt
í hana, og beðið hana um að koma
og ganga frá dánarbúi Edwins.
Hún var búin að þeytast um all-
an bæ, og heimsækja alla gömlu
góðu staðina. Það hafði verið
yndislegt! Allir höfðu munað eft-
ir henni! Allir höfðu verið svo
vingjarnlegir! Og enginn hafði
haft neitt á móti því að opna aft-
ur reikning fyrir hana. „Það var
mjög vingjarnlegt af þér, Ken,“
sagði hún.
Það ætlaði ekki að verða eins
erfitt að fella sig aftur inn í hina
gömlu lifnaðarhætti og hún hafði
haldið. Það myndi að vísu líða
nokkur stund þangað til hún yrði
komin í innsta hring samkvæmis-
lífsins aftur, en hún var viss um,
að hún gæti það vel, og jafnvel
orðið framkvæmdastjóri ,,FETE“
aftur! Þessir síðustu dagar voru
fullkomin sönnun þess.
„Jæja,“ sagði Ken, og ræskti
sig. Hann setti upp lögfræðings-
svipinn sinn þar sem hann sat
þarna handan við alla þessa
hræðilegu skjalabunka. „Helena,
ég veit ekki hvernig ég á að hefja
máls á þessu. Ed skildi ... mjög
lítið eftir sig.“
Hún horfði fast inn í augu
hans, og mat þau. „Voru.. . ein-
hverjir aðrir tilnefndir í erfða-
skránni?" spurði hún kuldalega.
„Nei, aðeins þú,“ sagði hann.
„Það er þannig, Helene, að fyrir
fimm árum lenti Ed í dálitlum
vandræðum. Það var eitthvað í
sambandi við verðbréf frá Ev-
rópu, sem snarféllu í verði. Hann
hafði tekið stór lán til þess að
kaupa þessi bréf, vegna þess að
hann treysti þeim svo vel, og . . .
ja, hann tapaði nær öllum eign-
um sínum. Ef um einhvern annan
hefði verið að ræða, þá hefði
hann örugglega orðið gjaldþrota.
Ég þekki marga, sem hafa verið
gerðir upp fyrir minni vandræði.
En þú vissir hvernig maður Ed
var. Stoltur, og persónuleiki
hans var slíkur, að hann fyrir-
finnst óvíða í dag. Hann sór að
hann skyldi borga aftur hvern
eyri af skuldum sínum, ef öllu
yrðið haldið leyndu, og hann
fengi tíma til þess. Mjög fáir
vissu um þetta. Það eitt hefði
getað eyðilagt hann alveg, og
lllllllllill!
11111111111
I!

Nýtt Toni
með tilbúnum bindivökva liðar hárið a íegurstan hátt
Auðveldasta og fljótvirkasta heima permanentið, sem völ er á, er
hið dásamlega Toni með nýja tilbúna bindivökvanum.
Allur bindivökvinn, sem þér þarfnist er tilbúinn til notkunar í
sérstakri plastflösku. Vatn ónauðsynlegt. — Ekkert duft, sem þarf
að hræra í vatni. Með því að þrýsta bindivökvanum úr plastflös-
kunni er öruggt að hver einstakur lokkur fær jafna óaðfinnanlega
liðun, án þess að liðirnir verði hrokknir og broddar myndist.
Toni bindivökvinn lífgar einnig hár yðar, gerir það mjúkt,
gljáandi og auðvelt í meðförum. Nú má leggja hárið á hvern þann
hátt, sem þér óskið, hvortheldur stóra eða smáa liði. Toni fæst í
þremur styrkleikumSuper (Sterkt) ef liða á hárið mikið, Regular
(Meðal sterkt) ef liða skal í meðallagi og Gentle (Veikt) ef liða skal
lítið, —og þannig má velja þá tegund sem hentar yður bezt.
Toni, stór pakkning Tip Toni, minni pakkning, til að
til að liða allt hárið. liða hluta hársins eða stutt hár.
VATN ÓNAUÐSYNLEGT —ENGIN ÁGIZKUN —ENGIR ERFIÐLEIKAR
Mjög auðvelt. Klippið
spíssinn af flöskunni og
bindivökvinn er tilbúinn
til notkunar.
Með nýja Toni bindivök-
vanum leggið pér hvern
sérstakan lokk jafnr og
reglulega og tryggið um
leið betri og varanlegri
hárliðun.
gert það ómögulegt fyrir hann
að endurgreiða skuldir sínar, og
ná sér eftir tapið." Hann leit fast
á hana. „Þú vissir aldrei neitt um
þetta, var það, Helene?"
„Nei,“ sagði hún, „ég vissi
aldrei neitt um þetta.“
„Veiztu það, það var einkenni-
legt,“ sagði Ken. „Ed skar við sig
marga hluti. Hann sagði sig úr
klúbbnum, hætti að reykja, -—•
manstu eftir stóru dýru vindlun-
um, sem hann lét búa sérstaklega
til fyrir sig hjá Dunhill? Hann
tók sér ekki frí í fimm ár. Það
var altalað í kauphöllinni, að Ed
væri orðinn samansaumaður nirf-
ill. Hann brosti iðulega að svo-
leiðis kjaftasögum. Ég geri ráð
fyrir, að hann hafi frekar ýtt
undir að fólk héldi það en hitt,
að minnsta kosti heldur en að
láta fólk vita fullan sannleika
um hvernig á stóð. Hann var al-
veg að verða búinn að greiða all-
ar skuldir sínar ...“
Helene tók fram í fyrir hon-
um: „Húsið er ...“
„Veðsett upp í topp. Það er
ekki nóg til þess að losa veðin
á því, jafnvel þótt þú vildir. Ég
myndi líka ráðleggja þér gegn
því. Hvað hefur þú líka að gera
við svona stórt hús, núna, þegar
þú ert orðin ein? Ég myndi stinga
upp á að þú fengir þér litla íbúð
inni í borginni . . .“
Þögnin var óþægileg. Hún
hvíldi á þeim báðum.
„Það er ekkert eftir,“ sagði
Helene. „Er það ekki það, sem
þú ert að reyna að segja mér?“
„Nei,“ sagði Ken. „Ég hugsa,
að eftir að skattar hafa verið
greiddir, þá verði eftir eitthvað
um átján til tuttugu þúsund doll-
arar, eða um það bil ...“
Helene sagði ekkert.
VIKAN 27. tl)l. —