Vikan - 04.07.1963, Blaðsíða 47

LUX-sápan gerir hörund mitt svo dásamlega hreint”, segir hin fagra
kvikmyndastjarna Georgia Moll.
Fegurstu konur heims nota hina hreinu, mjúku LUX-sápu.—Konur eins og hin
dáða Georgia Moll.
“Mugsið vel um hörund yðar, eins og ég gcri”, segir Georgia. “Notið
LUX-sápu, það er ekki til betra fcgrunarmeðal f heimi”.
Með því að nota LUX-sápu daglega, verðið þér einnig þáttakandi f
fegrunarleyndarmáli Georgiu Moll. LUX-sápan gefur yður kvikmyndastjörnu
útlit, heilbrigða, heillandi fegurð, sem vekui^ eftirtekt hvarvetna. Notið ávallt
uppáhaldssápu kvikmyndastjarnanna, LUX-SAPUNA.
9 af hverjum 10 kvikmyndastjörnum nota LUX-handsápu
X-LTS 941/IC-6441
á sínum stað. Gírstöngin var í
stýrinu á þeim bíl, sem ég reyndi,
en kaupandi getur valið um,
hvort hann vill heldur stýris-
skiptingu eða gólfskiptingu. Ég
myndi hiklaust velja gólfskipt-
inguna, þvi hversu vel, sem stýr-
isskipting vinnur, er gólfskipt-
ingin alltaf liprari.
Framsætin eru aðskildir stólar,
færanlegir fram og aftur, prýði-
legir í að sitja. Ef til vill finnst
sumum, að bökin lialli ekki nóg,
en mér finnst það kostur. Aftur
í er bekkur, mjög þægilegeur fyrir
þrjá, og bæði framsætin og aft-
ursætin gefa góðan stuðning við
lærin, með bólstruðum kanti
fremst. Farangursrýmið er meðal-
stórt, og gott að komast að því.
Drifskaftsbungan í gólfinu er
lægri, en maður gæti búizt við.
Það er prýðilegt að aka þessum
bil, hvort heldur er innanbæjar
eða úti á vegum. Þó er það ágalli
innanbæjar, að fyrsti girinn er
ékki samstilltur. Það þýðir, að
annað hvort verður maður að
nema alveg staðar til þess að seija
i fyrsta eða tvíkúpla, og það er
erfitt að gera það vel á þessum
bíl. Ráðlegging til þeirra, sem
ætla að reyna það: Látið liða
smástund, frá því að þið kúpluð-
uð frá í seinna sinnið, þar til
þið reynið að koma honum í gír-
inn. Það er annars undarleg spar-
semi hjá þessum bílafabrikkum,
að vera að þverskallast við að
synkrónisera alla gírana.
Það fer vel um mann undir
stýri, og það fer vel í hendi. Það
vottar fyrir því, að bíllinn sé
undirstýrður, en það þarf ekki
mikla umhugsun. Ég er ekki al-
veg viss um það, en mér fannst,
að hann væri ékki alveg ónæmur
fyrir hliðarvindi. Meðan ég er
að tala um stýrið: Flautuhnapp-
urinn er í miðju stýri upp á
gamla mátann, og flautan er
hljómmikil og skemmtileg.
Vinnslan i A 60 er prýðileg. Að
vísu var kveikjan í þeim sem
ég prófaði of sein, en þrátt fyrir
það varð honum aldrei orkuvant.
Hann er líka mjög „flexible“ í
öllum gírum — sem sagt: Mjög
geðþeltkur bíll.
Hann hefur bara sama galla
og flestir aðrir: Hann er ekki
miðaður við islenzka vegi. Fjöðr-
unin er að vísu ágæt, fremur
mjúk, en ekki rambandi, en það
eru ekki nema 17 cm undir lægsta
punkt, sem er þverbiti milli fram-
hjólanna, framan við olíupönn-
una, og mér sýndist, að hún væri
ekkert hærra. Það er hætt við,
að maður komi til nxeð að slétta
úr malarhryggjum á islenzkum
vegum með bitanum og jafna yfir
mcð pönnunni. Ég tek það fram,
og legg áhcrzlu a, að A 60 er
alls eklíi eini billinn á markaðn-
um, sem er undir þessa sömu
sök seldur, en þvi lengri sem
bíllinn er milli hjóla, er þessi
igalli verri. Á litlum hílum, svo
sem Austin Mini, Volkswagen og
Simca 1000, svo aðeins séu tekin
dæmi um litla híla, sem hafa
svipaða hæð undir læksta punkt,
er þetta ekki eins slæmur galli,
því bíllinn tekur þeim mun meira
i sig, sem hann er lengri. Ef hægt
væri að auka þessa hæð, þótt
ékki væri nerna upp i 20 cm,
myndi ég mæla með A-60 við
hvern sem væri, þvi það munar
mikið um hvern sentimeter þegar
liæð undir bíl er annars vegar.
Þessi bíll er líka fáanlegur með
BMC díselmótor, og eru þrír bil-
ar þannig nú í leiguakstri á
Hreyfli, og líkur fyrir að þeim
fjölgi, því þeir virðast lika vel,
þykja sterkir og liprir og neyzlu-
grannir — og hvað viljið þið
hafa það betra?
sh
Hnappurinn.
Framhald af bls. 19.
svo, sem Harriet væri í mömmu-
leik í fúlustu alvöru.
ÉG gekk yfir að stiganum.
Maðuirnn fyrir framan málara-
trönurnar sagði: „Ahhh!“ Hann
var ekki að tala við mig. Hann
var að tala við strigann sinn.
Hljóðum skrefum gekk ég niður
stigann.
Niðri voru tvö svefnherbergi,
það stærra fyrir framan og ann-
að minna fyrir innan, en bað-
herbergi á milli þeirra. Inni á
baðherberginu lá raksett, og í
slitið leðurhylkið voru greyptir
upphafsstafirnir B.C. Ég gægð-
ist í leðúrhylkið. Rakvélin var
enn blaut eftir síðustu notkun.
Það voru rennihurðir úr gleri
í aðalsvefnherberginu, alveg eins
og í herberginu fyrir ofan, og
opnuðust þær út á stórar svalir.
Eitt stórt rúm var í herberginu,
og var alls konar kvenfatnaður
snyrtilega samanbrotinn ofan á
rúmteppinu. Veski úr slöngu-
skinni lá ofan á snyrtiborðinu,
og var á því gullspenna, eins og
algengar eru í Mexico. Ég opnaði
það, og fann rautt peningaveski,
sem í voru stórir og smáir pen-
ingaseðlar ásamt ökuskírteini
Harriet Blackwell.
Dyrnar neðan við stigann opn-
uðust fyrir aftan mig. Ljóshærð
stúlka í hvítum baðfötum og með
dökk gleraugu birtist í dyrunum.
Hún sá mig ekki fyrr en hún var
VIKAN 27. tbl. — 47