Vikan - 11.07.1963, Blaðsíða 4

HEILDSÖLUBIRGÐIR:
PRJÓNASTOFA
ÖNNU ÞÓRÐARDÓTTUR H.F.
Ármúla 5. — Sími 38172.
Þjónusta, eða hitt þó ...
Kæri Póstur.
Ég keypti mér nýjan bíl fyrir
nokkrum mánuðum, sem raunar
er ekki í frásögur færandi. En
innifalið í verði bílsins var smá-
vegis þjónusta, sem umboðið
átti að sjá um. Eins og flestir
vita, þarf að „yfirfara“ nýja
bíla nokkrum sinnum með
reglubundnu millibili, áður en
þeir teljast færir í flestan sjó.
Þetta tekur umboðið að sér að
gera endurgjaldslaust.
En nú bregður svo við, að þeg-
ar ég þarf að senda bílinn minn
í fyrstu „skoðunina", er allt upp-
pantað á verkstæðinu, og verk-
stæðisformaðurinn tjáir mér, að
e. t. v. væri hægt að taka bílinn
í skoðun eftir tæpa viku, en þá
ekki nema að kvöldi til, og ef ég
vilji fá bílinn skoðaðan að degi
til, verði ég að bíða í svo sem
hálfan mánuð.
Sem sagt: ef ég myndi bíða
allan þennan tíma og nota bíl-
inn á meðan, væri næstum kom-
inn tími fyrir næstu skoðun.
Þess vegna spyr ég: Á ég ekki
fullan rétt á því, að bíllinn minn
sé tekinn í skoðun þegar í stað?
Og er það ekki argasti dónaskap-
ur að bjóða mér að skoða hann
að kvöldi til? Ég vil hafa minn
bil til afnota á kvöldin og ekkert
múður.
Ja, þetta finnst mér þjónusta,
eða hitt þó heldur.
Hvað segir þú um þetta?
Bíleigandi.
—-------Þú átt fullan rétt á því,
að bíllinn sé tekinn í „skoðun“
eftir þann kílómetrafjölda, sem
tilskilinn er. Þú ert búinn að
borga fyrirfram fyrir þessa skoð-
un, og umboðið verður að hliðra
svo til, að billinn sé tekinn inn
á verkstæðið þegar í stað — og
ekkert múður og það að degi
til.
Kokkálaður? ...
Kæri Vikupóstur!
Ég er alveg í vandræðum þessa
dagana. Það er út af kvenmanni,
og kvenmannsvandræði eru alltaf
leið viðureignar eins og þú veizt.
Svo held ég það standi einhvers
staðar að vegir ástarinnar séu ó-
rannsakanlegir. Það er nefnilega
svoleiðis, að ég var með stelpu
eitt kvöld nýlega, sem ég er orð-
inn anzi hrifinn af núna. Ég
fylgdi henni heim, kyssti hana
bless á tröppunum og allt svo-
leiðis, og hélt að allt væri ókey.
En í gær, — þetta er skrifað á
sunnudegi, — fór ég út að
skemmta mér með vinum mínum
á stað, þar sem hún er alltaf á
laugardagskvöldum. Ég var held-
ur seinn í því, og fyrsta sem ég
sá á gólfinu var einhver dóni með
stúlkuna mína í fanginu.
Hún blikkaði mig bara, en hélt
áfram að daðra við gæjann allt
kvöldið. Strákarnir voru alltaf
að mana mig að fara og stinga
undan honum, en þar sem ég er
enginn Don Juan þorði ég aldrei
að fara og bjóða henni upp. Þau
voru eitthvað svo „happy“ þarna
tvö saman.
Endirinn á ævintýrinu varð sá,
að ég drakk mig fullan og lét
eins og asni fyrir utan húsið__um
nóttina, þegar hún var að koma
út með gæjanum. Svo elti ég þau
blindfullur eftir öllum miðbæn-
um og æpti að þeim ókvæðisorð-
um. — Oh, það var hryllilegt.
Hún kallaði mig asna og allt
fram eftir götunum. Hún hefur
aldrei séð mig fullan áður. Hvað
á ég að gera til að ná henni eftir
öll þessi ósköp, heldurðu að hún
fyrirgefi mér nokkurntíma?
Einn hryggbrotinn og timbraður.
Svar: Þú hefur hagað þér eins
og asni, því er ekki að neita, en
ég held að þú ættir að láta timb-
urmennina líða frá, áður en þú
ferð að leita nýrra herbragða til
að ná stúlkunni. Vertu ekkert að
ganga á eftir stúlkukindinni. Þú
skalt í mesta lagi bjóða henni upp
með kæruleysissvip næst þegar
þú hittir hana á balli. Nú, ef hún
vill þig ekki þá, farðu þá á bar-
inn og fáðu þér einn tvöfaldan
nafna þinn og gleymdu henni og
umfram allt náunganum, sem
kokkálaði þig!
Vinnuþrælkun ...
Kæri Póstur.
Það hefur verið mikið rætt og
ritað um svokallaða „vinnu-
þrælkun" unglinga. Naumast get
ég sagt, að ég felli mig við það
nafn, enda er reynsla mín af
unglingavinnunni sú, að „þrælk-
un“ getur sú vinna tæpast talizt,
nema þá síður sé: mér liggur
meira að segja við að halda, að
húsbændurnir séu einum of væg-
^ — VIKAN 28. tbl.