Vikan - 11.07.1963, Blaðsíða 8
Ágúst er hér staddur í
mjólkurhúsinu ásamt ein-
um sona sinna.
Flóaáveitan var mesta
mannvirki sinnar tegundar
í álfunni á sinni tíð. Þetta
er flóðgáttin, þar sem vatn-
inu er veitt í Hvítá.
ÍEG
HEF OFT
HAFT
MIKIÐ AÐ
— Gekkstu þá í hjónaband?
■— Nei. Það varð ekki fyrr en tíu
árum seinna. Þangað til bjó.ég hér
með fósturforeldrum mínum og svo
var systir mín hér einnig; hún var
alin upp hér líka eins og ég.
— Svo kvæntist þú árið 1942. Er
konan héðan úr sveitinni?
— Nei. Konan mín, Ingveldur
Ástgeirsdóttir, er frá Syðri-Hömr-
um í Ásahreppi í Rangárvallasýslu.
— Og síðan hefur fjölskyldan
stækkað?
— Já. Hún hefur stækkað tölu-
vert. Við eigum sextán börn.
— Hvernig skiptist það milli
kynja?
— Strákarnir eru tólf en stúlk-
urnar fjórar.
— Og hvað er langt milli enda?
— Það elzta er að verða tuttugu
og eins — nær þó ekki að geta kos-
ið — en sá yngsti er þriggja eða
fjögra mánaða.
— Er þetta allt heima?
— Öll eiga þau heimili hér, en
þau elztu eru svona tíma og tíma
að heiman, við vinnu og í skólum.
Núna er allt heima nema tveir
strákar, sem eru að heiman í vinnu.
— Hvenær snerirðu þér svo að
stjórnmálum fyrir alvöru?
— Það varð fyrir alvöru árið
1956. Þá fékk Framsóknarflokkur-
inn mig til þess að vera í framboði
hér, og síðan hef ég nú verið í þessu.
Áður hafði ég staðið í ýmsum fé-
lagsmálum hér innan hreppsins, eins
og gerist og gengur.
— Hvað varstu helzt með af fé-
lagsstörfum ó þinni könnu?
— Það var svona eins og gerist
innan sveitarfélaga. Ég var kosinn
í hreppsnefnd 1936 og hef svo verið
oddviti frá 1950.
— Þú hefur þá einhvern tíma
þurft að taka til hendinni.
— Ég hef oft haft mikið að gera,
en það er nú farið að minnka. Strák-
arnir mínir gera eiginlega allt, sem
gera þarf hér heima við, svo ég þarf
ekki svo mikið að skipta mér af
daglegum störfum hér heima fyrir.
Það var dálítið erfitt á timabili,
meðan krakkarnir voru litlir. Við
vorum bara svo heppin, að elztu
krakkarnir voru róleg heima, og
það létti svo miklu erfiði af okkur.
Svo létti ég af mér ýmsu smásnatti
innan sveitar, svo sem störfum
skólanefndarformanns og slíku. En
það er nú svo, þegar maður er kom-
inn út í þessi félagsmál, þótt maður
ætli að létta á sér með þau, er mað-
ur bara settur í eitthvað annað í
staðinn og kannski ekki betra.
Þannig fór fyrir mér, þegar ég los-
Framhald á bls. 33.
g — VIKAN 28. tbl.