Vikan - 18.07.1963, Blaðsíða 2

HVERSVEGNA ER VOLKSWAGEN
eftirlætis-bílPallra sem eiga

9
Af því, meðal annars að sætin í
Volkswagen eru eins þægileg og á verður kosið
Það eru til stærri bílar en Volkswagen og líka minni. Margir eru dýr-
ari en þeir eru líka til ódýrari. — Volkswagen er þægilegur bíll og um
leið hagkvæmur bíll og varanlegur. Það er aðeins Volkswagen sem hefur
tekist að sameina þessa megin kosti. Margir framleiðendur hafa reynt að
koma með nýjan „Volkswagen“ en það hefur þeim ekki tekist.
Það er undravert hve miklu þér komið fyrir í Volkswagen — og það er
ekkert plássleysi í Volkswagen — en takið eftir, ... bezta plássið er
ætlað þeim, sem ferðast í Volkswagen. Á milli lijólanna er um þá búið
á hagkvæmari, þægilegri og vandaðri hátt en í öllum öðrum sambæri-
legum bílum. Hvort sem þér cruð stór eða lítill þá er alltaf nægilegt rúm
yfrir yður í Volkswagen, sem er einmitt framleiddur fyrir yður.
— ALLTAF FJÖLGAR VOLKSWAGEN — Vinsamlegast gerið samanburð
á varahlutaverði í Volkswagen og aðra bíla.
— FERÐIST í V^OLKSWAGEN —
Verð kr. 125.995,-
Innifalið í verðinu:
Miðstöð — Rúðuþveglar —
Varadekk á felgu — Vara-
viftureim — Verkfæri —
Lyftari — Innisólskyggni
beggja megin — Innispegill
Hliðarspegill bílstjóramegin
— Benzínmælir — Ljósamót-
staða í mælaborði — Leður-
líki á sætum, hliðum og toppi
— Hreyfanlegir stólar með
stillanlegum bökum — Fest-
ingar fyrir öryggisbelti —
Vagninn yfirfarinn og stilltur
við 500 og 5000 km.
Heildverzlunin HEKLA h.f. UuS«‘"
— VIKAN 29. tbl.
I fullri alvöru:
ÁHRIF
HEIMILANNA
Margir glöggir menn hafa bent
á það í ræðu og riti, að vaxandi
borgarmenningu fylgir minnk-
andi áhrifavald heimilanna á
unglinga. Þetta er hlutur, sem
við verðum að kyngja og þýðir
ekki að hrista höfuðið eða setja
upp hneykslunarsvip. Aðeins
þarf að snúast við vandanum á
rettan hatt. Gleðskapurinn frægi
í Þjórsardal um hvítasunnuna
hefur vakið margan til umhugs-
unar. Fyrir marga var það reið-
arslag og enn einn vitnisburður
þess, að unga fólkið sé að fara
í hundana. En fyrir þá, sem sjá
ögn lengra nefi sínu, var þetta
aðeins staðfesting a því, að einn
ágalli nútíma borgarmenningar
hafði komið i ljós. Svo er spurt:
Hvað er hægt að gera? Af hverju
stafar þetta?
Sveitakona, sem flutti til
Reykjavíkur með barnahóp,
sagði. „Það sem mér finnst verst
við Reykjavík er það, að ég el
ekki lengur upp börnin mín sjálf.
Það hafa ýmsir aðrir tekið að sér
að verulegu leyti. Jafnaldrar
þeirra á götunni ala þau til dæm-
is upp meira en ég. Þau fara
mjög eftir þeim fordæmum, sem
félagar þeirra úr skólanum og
af götunni gefa þeim. Sumt af
Því er gott, annað slæmt. Ég fæ
minnst um það ráðið.“
Þarna er einmitt kjami máls-
ins. Meðan heimilið var sterk
eining í þjóðfélaginu eins og átti
sér stað til sveita þegar afar okk-
ar og ömmur voru að alast upp,
þá var auðveldara að móta börn-
in. Aðrir utanaðkomandi aðilar
tóku naumast þátt í því. f þorg
getur þetta aldrei orðið þannig.
Þar er ekki hægt að einangra
börn og útiloka þau frá miður
heppilegum félögum og áhrifum.
Aðeins verða heimilin að gefa
börnunum svo gott vegarnesti
sem þau megna og treysta svo á
það, að þau týni ekki sjálfum
sér. En það er því miður ekki
gert. Alltof mörg heimili gera
ekkert til þess að hæna börnin
að. Fjölmargir foreldrar eru
þvert á móti guðsfegin, þegar
krakkarnir eru einhversstaðar
úti, því þá er friður fyrir þeim.
Sambandið milli barna 0g for-
eldra versnar yfirleitt eftir því
sem líður framá unglingsárin.
Framhald á bls. 30.
2