Vikan - 25.07.1963, Blaðsíða 2

í fullri alvöru:

Dásamleg ilmefni, bundin í mildum smyrslum. Núið þeim lctt á liáls og arma . .. umvefjið
yður ljúfasta ilmi, sem endist klukkustundu saman .. . Um fimm undaðstöfrandi ilm-
kremategundir að velja; . .. dýrðlegan Topaz . . . ástljúfan Here is My Heart . .. æsandi
Per.sian Wood . . . hressilegan Cotillion, og seiðdulan To a Wild Ftose.
★ KYNNIÐ YÐUR AÐRAR AVON-VÖRUR:
* VARALITI — MAKE-UP — PÚfíUR — NAGLALÖIŒ — KREM — SHAMPOO —
HÁRLÖKK — SÁPUR o. fl.
Avon
cosmetics
ÚTSÖLUSTA»IR:
LONDON NEW VORK MONTREAL
Regnboginn, Tíbrá, SápuhúsiS, Verzl. Edda, Keflavík, Stjörnuapótekið, Akureyri, Rakarastofa Jóns
Eðvarðs, Akureyri, Apótek Akraness, Kaupfélag Bargfirðinga, Borgarnesi, Silfurbúðin, Vestmannaeyj-
um, Verzlun Jóns Gíslasonar, Ólafsvik, Kaupfélag Vopnfirðinga, Vopnafirði, Verzlun Ara Jónssonar,
Patreksfirði.
VIÐ íslendingar fyllum oft
brjóst okkar af lireinu og tæru
stoiti yfir því, að tillieyra þess-
ari litlu menningarþjóð hér
lengst norður i höfum, og fáum
að því sjálfsfróunarkennda full-
nægingu að heyra útlendinga
hrósa landi og þjóð eða lesa eftir
þá lofsamleg ummæli í blöðum.
Við vitum það, að menning okk-
ar stendur á gömlum og traust-
um grunni, þótt sultur og neyð
hafi um skeið knúð okkur til
þess að telja lúsina sérstakt
heillamerki og rekið okkur til
þess að snæða handritin fornu
eða sauma úr þeim skó.
En það kemur einnig fyrir, að
stoltbrjóst okkar verða innfall-
in af leiða yfir því, live stutt við
erum komnir í þeirri menningu,
scm nú gildir. Þetta gæti t. d.
gilt um kurteisina. Iíurteisin er
einmitt eitt tákn menningar, en
ef dæma ætti almenna kurteisi
hér á landi og meta menningu
þjóðarinnar eftir henni, er ég
hræddur um, að okkar stig yrði
ekki liærra metið en þeirra, sem
átu gullaldarbókmenntir þjóðar-
innar. Skólarnir, eða réttara sagt
fræðsluyfirvöldin, virðast álíta
að kurteisi sé öllum börnum með
fædd, svo ekki taki að kenna
hana, og þegar þetta fer saman
við þá þróun, að börnin fjarlægj-
ast lieimilin í uppvextinum, er
e kki von á góðu. Enda verður
manni svo mikið um, þegar hann
komur út fyrir pollinn og kynn-
ist sjálfsögðustu kurteisissiðum,
að andlitið dettur af manni, og
maður veit ekki, hvað helzt á að
segja eða gera.
Fyrir nokkrum dögum fór
hópur prentara úr Prentsmiðju
Hilmis h.f. í hádegi til þess að
fá sér að borða í matsöluhúsi
hér skammt frá. Þcssi matsala
stendur við mikla og fjölfarna
umferðaræð i Reykjavík og er
mjög fjölsótt af þeim, sem vinna
í hverfinu í kring og reyndar
víðar að. í þetta sinn var m. a.
nautakjöt — buff — á matseðl-
inum, og freistuðust nokkrir
matmenn í hópnum til þcss að
panta sér það. En þegar í kjaft-
ana kom, reyndist þetta „nauta-
kjöt“ vera af hrossi. Þeir héldu,
að þetta væri aðeins afgreiðslu-
glöp og kölluðu á gengilbein-
una, til þess að fá leiðréttingu
Framhald á bls. 41.