Vikan - 25.07.1963, Blaðsíða 22

••••HANN LÍFIR FYRIR
SIGLINGAR OG
SONG
Sigurður teiknaði og fékk einkaleyfi á „System conform“, raðhúsgögnum eink-
um ætluðum fyrir sumarbústaði og hótel. Þessi húsgögn cru framleidd og seld
í Danmörku.
í sér neistann. Eftir skamman
tíma hafði hann svo mikið af
verkefnum fyrirliggjandi, að
hann varð að leggja nótt við dag.
Neistinn var orðinn að báli;
Sigurður Karlsson var kominn
á hillu, sem hentaði honum vel.
Samt langaði hann á sjóinn.
Sú löngun varð svo sterk, að
hann hætti útstillingunum, þegar
þrekið óx og komst á norskt
skip, sem var í förum um allan
heim. Það átti vel við piltinn.
Hann kynntist fjarlægum þjóð-
um; kom í hafnarbæi í Evrópu,
Asíu og Afríku. Þannig liðu tvö
ár.
Þá var hann heima að nýju,
búinn að svala útþrá sinni í bili.
Verkefnin biðu eftir honum,
hann var kominn í búðarglugg-
ana um leið og hann kom. „Ég
virtist bera þetta utaná mér,“
sagði hann, „ég þurfti ekkert fyr-
ir því að hafa að fá verkefnin. En
ég sá, að bezt mundi að læra
eitthvað í þessa átt.“
Svo Sigurður Karlsson fór til
Danmerkur, þar sem sjá má fal-
legri og listrænni útstillingar,
húsúgögn og innréttingar en víð-
ast annars staðar í heiminum.
Hann nam í hálft ár við Bergen-
holz skólann, sem útskrifar
skreytingamenn. Uppúr því
hafði hann haldgóða þekkingu
og þar að‘ auki konuna sína.
Hún var þar á skólanum. Að
skólanum loknum réðist Sigurð-
ur til útstillinga hjá Aulin, einni
stærstu gólfteppa- og húsgagna-
verzlun á Norðuriöndum. Þar
var hann eingöngu við glugga-
útstillingar. Jafnframt fór hann
að fá áhuga á húsgögnum og
innanhússfrágangi. Og fyrst hann
var nú þarna á Danagrund, þá
hafði hann á því engar vöflur
og fór á Interiörarkitektsskolen
í Kaupmannahöfn. Það nám varð
þó skemmra en ráð hafði verið
gert fyrir, því húsnæði brást og
reyndist ómögulegt að fá inni.
Þegar tími gafst til, hafði Sig-
urður verið í söngnámi hjá Mog-
ens Videl og þótti svo efnilegur
söngvari, að honum var lofað
kennslu við Konungl. leikhúsið
nokkrum mánuðum siðar. En
hann var á götunni og varð að
flytja til Randers.
í því plássi keyptu þau hjón-
in sjálfsafgreiðsluþvottahús og
gerbreyttu í því öllum innrétt-
ingum svo það var hið nýtízku-
legasta. Sigurður vann eins og
berserkur, þvoði og strauaði og
ók þvottinum heim til viðskipta-
vina á kvöldin. Konan var búin
að fá ágæta stöðu, var yfir öll-
um útstillingum hjá verzlunum
Sehou þar í Randers. Svo Sig-
urður varð líka að annast barna-
gæzlu, því nú var einn erfingi
kominn til sögunnar. Jafnframt
öllu þessu teiknaði hann húsgögn
og vann að þvi að búa til nýja
gerð raðhúsgagna, sem gefið var
nafnið „System Conform“. Hann
smiðaði eitt sett og fór með það
til Michelsens í Randers, það er
stór húsgagnaverzlun. Michelsen
varð hrifinn af hugmyndinni og
fékk einkaleyfi á sölu og fram-
leiðslu um allan heim. Þetta eru
húsgögn, sem fremur er ætluð
í sumarbústaði, eða hótel.
Sigurður rak þvottahúsið i
hálft ár. Þá bauð Michelsen hon-
um stöðu við verzlunina; hann
skyldi teikna húsgögn og fá fast
kaup og prósentur. Þar var harín
um sex mánaða skeið og teikn-
aði allskonar gerðir húsgagna.
Það leit sem sagt út fyrir, að
Sigurður Karlsson gæti orðið
efnaður góðborgari í Randers,
fengið bjórvömb eins og hver
annar góður Dani, komizt í
hreppsnefnd og kannski í kirkju-
kórinn. En það varð nú ekki af
því.
Hann reif sig burtu úr vel-
sældinni í Randers því heimþráin
lét hann ekki í friði. Konan hafði
ekkert á móti því að flytja til
íslands og það skipti engum tog-
urn, að þau voru komin „upp“
og fengu íbúð á Kjartansgötunni
í Norðurmýri. Það er þriggja
herbergja íbúð, sem hafði verið
í leigu og niðurníðslu. En þau
gengu að því með oddi og egg
að lagfæra hana. Og nú vitnar
forsíðumyndin. á Vikunni um
það hvernig umhorfs er í stof-
unni hjá þeim. Sigurður hefur
sjálfur teiknað og jafnvel smíðað
flest húsgögnin. Blái stóllinn úti
í horninu er danskur, en hitt er
hans verk. Sófaborðið er úr
furu og mjög sérkennilegt. Það
er í aðalatriðum samkvæmt kerfi
Sigurður í „System Conform“.
Sama er að segja um sófabekk-
inn. Hann er úr furu og svamp-
dýna á miðju hans. Plötuspilari
og útvax-p úr furu er á öði-um
enda hans, en hátalari á hinum. Á
miðju gólfi er mjög sérkennileg-
ur stóll, sem raunar er í smíðum.
Það er stóllinn, sem Sigurður sit-
ur í á forsíðumyndinni. Hann
verður framleiddur í misstórum
einingum. Misstórum þannig, að
maður getur haft hann breiðan
að vild, allt uppí sófabreidd.
Bakið, sem á myndinni situr á
sjálfri setunni, á að tengjast við
grindina með tveim stálfjöðrum
og verður þá bil á milli setunnar
og baksins. Þessi stóll er upp-
finning Sigurðar og mun hann
væntanlega koma hér á markað
innan skamms. Sérhver hús-
gagnateiknari leggur í það metn-
að sinn að teikna og búa til stól,
sem sker sig alveg frá öllu öðru,
sem áður hefur verið gert. En
nú hafa verið smíðaðar svo ó-
teljandi gerðir af stólum, að það
fer að verða erfitt að vera frum-
legur. Á teiknistofu Sigurðar,
sem er við hlið stofunnar, var
líka tekning af öðrum stól, sem
á að vera „alveg sérstakur".
Hann er úr stáli með stökum
púðum, yfirdekktum með ís-
lenzkri gæru. Yfir sófaboi'ðinu
hangir Ijós úr tíu málmhringj-
um, sem er snúið svo þeir mynda
kúlu utan um peruna. í svefn-
herberginu er samskoiiar ljós,
nema þar eru ferhyrningar úr
málmi í stað hringja. Þetta nefn-
ir Sigurður ,,cosy-ljós“ og þau
ei'u seld undir því nafni í raf-
tækjaverzlunum hér. Sigurður
lætur sjálfur fi'amleiða þau.
Veggir eru allir málaðir ljósir,
málverk eftir Kára Eiríksson
prýðir einn vegginn í stofunni.
Gólfteppi valdi Sigurður í Teppi
h.f. í Austui’stræti. Það er fram-
leitt þar, eða raunar í hús-
næði Glerverksmiðjunnar sál-
uðu. Teppið er óskorið, það er
að segja, lykkjurnar snúa upp í
stað endanna. Efnið er íslenzk
ull og ofið í sauðalitunum. Sig-
urður sagðist trúa því, að fal- ,
legra gólfteppi fyndi maður ekki
í öllum heiminum. Það er sann-
arlega gleðilegur vitnisburður.
Á einum stað lxangir svonefnd-
ur ,,órói“ niður úr loftinu. Það
voru þrjár litlar mýs úr pappír,
hengdar í þríarma á hring svo
þær eru í jafnvægi. En við
minnstu hitabreytingu eða um-
gang, þá iða þær og tifa. Það
er frúin á heimilinu, sem býr til
óróann. Hún býr til ýmisskonar
skrautmuni af mikilli fingrafimi
og sumt af því er selt í verzlun-
um, t. d. Dimmalimm, en mest
af því er keypt beint úr höndun-
um á henni.
Síðan Sígurður Karlsson kom
heim, hefur ha:?n leiðbeint hús-
byggjendum og öðrum um lita-
val og innréttingar á íbúðum.
Einnig hefur hann teiknað hús-
gögn fyrir Húsgagnaverkstæði
Helga Einarssonar í Brautar-
holti. Hann kvaðst hafa kosið að
starfa fyrir Helga, vegna þess
hve Helgi vandaði til allra smíða,
að öðrum framleiðendum ólöst-
uðum. Þegar þetta er skrifað, er
einmitt vei'ið að smíða fyrstu
eintökin af skrifstofuhúsgögnum
hjá Helga, sem Sigurður hefur
teiknað. Ritvélarborðið er á hjól-
um og fest við skrifborðið með
liðamótaarmi, svo hægt er að
hafa það alveg við höndina, eða
spyrna því frá, þegar einkarit-
ai'inn sezt á hné forstjórans.
Sigurður Karlsson á nýjar
hugr-yndir „í stöflum“. Samt
lifir hann fyrir siglingar og söng,
að því er hann segir og tekur
lagið í baðherberginu svo undir
tekur í næstu húsum. Hann ætl-
aði eitt sinn að sigla kringum
hnöttinn og lagði aleiguna, nokk-
ur þúsund danskar krónur, í
seglskútu. En hún sökk í höfn-
inni í Helsinki, áður en hann
lagði af stað. En minnugur þess,
að „alltaf má fá annað skip“,
hefur hann ekki gefið þá hug-
mynd á bátinn. Hann ætlar að
teikna eins og óður maður þar
til hann kemst af stað kringum
hnöttinn að nýju — á seglskútu.
■k
22 — VIKAN 30. tbl.