Vikan - 25.07.1963, Blaðsíða 41
-— Ég á heima í öllum hverf-
um.
- Heyrðu, segir ljóshærði
maðurinn og vottar fyrir óþolin-
mæði í rómnum. •—- Þú verður
að hypja þig héðan, ég skyldi
aka þér í bæinn ef ég mætti vera
að því, en því miður, það er ekki
hægt í þetta sinn. Stattu nú upp
og farðu heim til þín, þú þarft
að sofna og hvíla þig.
— Ég verð kyr hér, ég þarf
hvergi að mæta, eins og þræll
og láta loka mig inni á svona
degi. — Páll er orðinn þrjózkur
á svipinn, ögrun í raddblænum.
— Gott og vel, svo þú þarft
ekki að láta loka þig inni. — Nú
er umburðarlyndi mannsins á
þrotum, og þarna stendur konan
hans við glugggann og fylgist
með gangi málanna. Hann geng-
ur heim að húsinu, án þess að
segja fleira. Fer snöggvast inn,
en kemur fljótlega út aftur, stíg-
ur inn í bílinn sinn og' ekur burt.
— Æ, veslings maðurinn, taut-
ar Páll og sýpur á flöskunni. Síð-
an heldur hann áfram að sitja
og vera til í sólskininu.
Þegar lögreglubíllinn nemur
staðar á götunni fyrir framan
hann, reynir hann að standa upp,
en tekst það illa, og tveir lög-
regluþjónar taka undir báðar
hendur hans og leiða hann á
milli sín út að bílnum, líkt og
hann væri litli bróðir þeirra.
— O, já. Búrin. Þau eru dá-
lítið misjöfn, þykkt veggjanna,
gluggastærðin og sitthvað fleira.
Og Það er undir ýmsu komið
hvaða búri maður lendir í. En
ég held nú samt að hinir verði
að dúsa lengur í sínum.
Páll Jónsson tautar þetta við
sjálfan sig og engan annan.
Hann ætlaði líka að segja eitt-
hvað fallegt við blessaða sólina
í kveðjuskyni, en vannst ekki
tími til, áður en bíldyrnar lok-
uðust á eftir honum. ★
í FULLRI ALVÖRU.
Framhald af bls. 2.
mála sinna, en fengu ekkert
annað en ónot og hálfgerðan
skæting, og hún harðneitaði
að fallst á, að þetta „naut“ hefði
verið hross í lifanda lífi. í
sambandi við þetta má geta
þess, að sterkur grunur leikur
á því, að einn kjötframleiðand-
inn, sem vöru sína selur í Reykja
vík, pretti kúnna sina iðulega
með því að selja þeirn folalda
eða tryppakjöt fyrir nautakjöt,
því i rauninni eru þessi liold
nauðalik, þótt vissulega sé þar
munur á.
Þetta minnir mig á litið atvik
fyrr i sumar. Konan mín keypti
sér skó í þekktri skóverzlun við
aðal verzlunargötu miðborgar-
innar. Þegar heim kom, og hún
fór að athuga skóna, kom i ljós,
að annar var númer 38 •— eins
og hún bað um — en hinn núm-
er 39. Daginn eftir, í hádeginu
fór ég með henni til þess að fá
Nýtt Toni
með tilbúnum bindivökva liðar hárið á fegurstan hátt
Auðveldasta og fljótvirkasta heima permanentið, sem völ er á, er
hið dásamlega Toni með nýja tilbúna bindivökvanum.
Allur bindivökvinn, sem þér þarfnist er tilbúinn til notkunar í
sérstakri plastflösku. Vatn ónauðsynlegt. — Ekkert duft, sem þarf
að hræra í vatni. Með því að þrýsta bindivökvanum úr plastflös- Mjög auðveit. Kiippið Mcð nýja Toní bindivök-
r r spissinn af flöskunni og vanum leggið per hvern
kunni er öruggt að hver einstakur lokkur fær jafna óaðfinnanlega bindivökvinn er tiibúinn sérstakan íokk jafnt og
liðun, án þess að liðirnir verði hrokknir og broddar myndist.
Toni bindivökvinn lífgar einnig hár yðar, gerir það mjúkt,
gljáandi og auðvelt í meðförum. Nú má leggja hárið á hvern þann
hátt, sem þér óskið, hvortheldur stóra eða smáa liði. Toni fæst í
þremur styrkleikumSuper (Sterkt) ef liða á hárið mikið, Regular
(Meðal sterkt) ef liða skal í meðallagi og Gentle (Veikt) ef liða skal
lítið, —og þannig má velja þá tegund sem hentar yður bezt.
Toni, stór pakkning Tip Toni, minni pakkning, til að
til að liða allt hárið. liða hluta hársins eða stutt hár.
VATN ÓNAUÐSYNLEGT — ENGIN ÁGIZKUN —ENGiR ERFIÐLEIKAR
Lii noLhuudi.
leið betri og varanlegri
hárliðun.
leiðréttingu á þessum málum, en
þá fannst enginn skór á móti
þessum númer 38. Það endaði
með þvi, að við skildum skóna
skóna eftir svo verzlunarfólkið
gæti atliugað sinn gang. lílukk-
an þrjú skauzt konan úr vinnunni
til þess að athuga málið, en
ekkert hafði gengið enn. Klukk-
an rétt fyrir sex gekk ég enn
með henni til þessarar verzlunar,
og enn hafði ekkert verið gert
i málinu. Þá loks var hafizt
handa með að leita dauðaleit að
skónum, en án árangurs. Það
endaði með því, að konan min
var beðin um að velja sér aðra
skó, þar sem sá glataði fannst
ekki. Hana langaði hins vegar
ckki í aðra skó af þessum, sem
þarna voru, og við báðum um
að fá þessa endurgreidda. Það
komu vöflur á afgreiðslustúlk-
una, en svo sagðist hún ekki
búast við þvi, að það gengi
greitt, því það væri yfirleitt
ekki endurgreitt. Að lokum náð-
ist í verzlunarstýruna, sem að
vísu endurgreiddi skóna orða-
laust, en með fýlusvip og baðst
ekki einu sinni afsökunar á af-
greiðslumistökunum eða þvi
vafstri, sem viðskiptavinurinn
varð að standa í vegna þeirra.
Er þetta kurteisi?
Annað dæmi, nýrra: Konan
min lceypti áleggspylsu, sem ég
veitt ekki um nafn á, í stórri og
þekktri matvöruverzlun (kjör-
búð) litlu ofar í sömu götu og
sömu megin. Pylsan var i um-
búðum með álímdum verð-
snepli, og leit svo sem ekki illa
út gegn um sellófanið. En þegar
heim kom, og ég fékk að smakka
vöruna, kom í Ijós að hún var
dragúldin og þó brimsölt. Það
getur ekki hafa gerzt öðru vísi
VIKAN 30. tbl. —