Vikan - 01.08.1963, Síða 4

i
tyeliið aðeins það bezia
undirfatnaður úr þykku nælon er bæði
fallegur og svo sterkur, að hann er nær
óslitandi.
Illa farið með
sveitamanninn ...
Kæri Póstur.
Mig langar til að heyra álit þitt
á þeirri ósanngirni, sem mér
fannst vera höfð í frammi, í
sambandi við svokallaða sumar-
hátíð, er haldin var nýlega í
Hallormsstaðarskógi, (Atlavík).
Ég er einn af þeim sveitamönn-
um sem hefi gaman af að fá mér
í staupinu þegar ástæður leyfa
frá búskap og öðrum skyldu-
verkum.
Því var það að ég sló á þráð-
inn nýlega og átti viðtal við
Á.T.V.R., á Seyðisfirði og bað
um að mér yrði send ein lítil
flaska af brennivíni (í pósti),
svona rétt til að væta kverkarn-
ar og ylja sér á, eftir hið mikla
kuldakast sem yfir okkur gekk
um daginn. Var mér þá neitað
um þennan sjálfsagða verzlunar-
máta, sem svo oft hefur verið
notaður áður. Því var við borið
að ástæðan fyrir neituninni væri
sú, að stór hluti síldveiðiflotans
lægi í höfnum þar eystra og þar
af leiðandi mikill ábyrgðarhluti
að selja okkur sveitamönnum
brennivín!!
Ég skil ofurvel að ekki hafi
verið æskilegt að fá allan þenn-
an sæg drukkinna sjómanna í
Hallormsstaðarskóg, til þess er
ekki á staðnum það lið lögreglu-
manna sem nægja mundi, ef til
óláta kæmi, en þau eru því mið-
ur algeng á þessum hátíðum.
En þegar „HÖFT“ þessi eiga
að bitna á saklausum sveita-
mönnum sem biðja ekki nema
urn eina flösku, þá finnst mér
það helv.... hart ekki sízt þar
sem engin leið var að fá keypta
flösku fyrir minna en 6—800
krónur, og máttu menn þó leita
lengi til að hreppa hnossið.
Austfirzkur sveitamaður.
--------Mitt álit er það, að ekki
nái nokkurri átt að fara svona
með saklausan sveitamanninn,
og svei mér ef þeir geta leyft
sér að loka útsölunni fyrir ykkur
svona fyrirvaralaust.
Umgengni ...
Kæra Vika.
Nú er sólmánuður og því er
straumur ferðamanna sterkastur
um landið. Flestir leggja leið
sína um fegurstu staði landsins,
en þar sem ég er svo lánsöm að
eiga heima í mjög fagurri sveit
hefur ferðamannastraumurinn
ekki farið fram hjá landareign
minni. Misjöfn er framkoma
ferðamanna gagnvart landinu.
Sumir tjalda í óleyfi, skilja eftir
alls konar rusl og óþverra
skammt frá tjaldstað, t. d. brotn-
ar flöskur, og fyrir hefur komið
að flöskubrot hafi orðið skepn-
um að fjörtjóni. Aðrir ganga svo
vel frá tjaldstað að engu er
spillt af jarðargróðri, og ef flösk-
ur eru skildar eftir, eru þær
látnar á svo áberandi stað að
þær sjást langt að, og eru auð-
vitað óbrotnar og geta orðið
landeigendum til gagns, sérstak-
lega þar sem berjalönd eru góð.
Ég býst við því að flestir, sem
ferðast um landið hafi Vikuna
að ferðafélaga, og því bið ég alla
ferðamenn sem þessi orð lesa
að virða helgi landsins og minn-
ast þess að eitt glerbrot getur
orðið skepnu að fjörtjóni og eins
getur það sært litla barnshönd
sem styður vinstri hönd á móð-
ur jörð, á meðan sú hægri sting-
ur bláberi eða krækiberi í lítinn
munn.
Með fyrirfram þökk til allra
sem hugleiða orð mín.
Sveitakona.
Skortur ...
Kæri Póstur.
Ég er nýkomin úr hálfsmán-
aðarferðalagi um landið. Og eitt
var það, sem fór ósegjanlega í
taugarnar á mér, og mér þykir
rétt að því sé komið á framfæri.
Það var þetta: Á almennings-
VIKAN 31. tbl.