Vikan - 01.08.1963, Side 10

MANNSINS
KLUNGRÓTTU
STÍGAR

...

.

v'
' •______________• •

KWírfíA-
Ylur í lofti og ilmur af vori
andar nú fjær og nær.
Það er festa í augum og fjör
í spori,
því fólkið varð nýtt í gær.
Og þessi nýja, náttgamla sveit
fær nýjan hreim í sitt mál,
nýjan himin og nýja jörð,
nýja hugsun og sál.
Það var vaknandi vor í Reykja-
vík. Borgin var enn í æsku. Það
var ylur í lofti og það ilmaði af
gróanda. Arnarhólstún og Aust-
urvöllur voru að grænka, fugla-
söngur vakti mann á morgnana
og snjórinn var að hverfa af Esj-
unni. Allt var að vakna til lífs-
ins. Þá var Reykjavík að mestu
csnortin. Vélamenningin hafði
enn ekki lagt borgina undir sig.
Aðeins nokkrar bifreiðar, sem
brá fyrir við og við — og stráka
dreymdi um bað að verða bif-
reiðastjórar. Það vor var vakning
meðal fólksins. Að vísu var
kerppa eins og það hafði í raun
og veru alltaf verið kreppa á
Bóndasonur úr Rangúrþingi, afkom-
andi Önnu á Stóru-Borg og Hjalta.
Æfði rökfimi og málsnilld úti í fjár-
húsi. Bjó við fátækt, vann hörðum
höndum lil sjós og lands.
íslandi, en gustur fór um litlu
borgina, ný viðhorf, nýjar vonir,
aukin bjartsýni mitt í erfiðleik-
um. Ef til vill stafaði þetta af
því, að ný félagsmálahreyfing
var að vaxa upp í landinu með
fyrirheitum um betra og bjart-
ara mannlíf, nýtt land og nýja
Þjóð.
Þetta var fyrir um það bil
fjörutíu árum.
Göturnar í Reykjavík voru
hvorki margar né merkilegar.
Aðeins nokkrar höfðu verið mal-
SR.SIGURÐUR
EINARSSON
í ALDARSPEGU
10
VIKAN 31. tbl.