Vikan - 01.08.1963, Blaðsíða 31

því er að sjálfsögðu allt inni-
falið, fæði og húsnæði, kennslu-
gjald o. fl.“
— Ég sé að þetta er blandað-
ur skóli, bæði hvað viðvíkur
þjóðernum og kynjum. Hvernig
kanntu við það?
„Mjög vel. Það er meiri til-
breytni að kynnast fleiri
þjóðernum, og maður fær
meiri reynslu. Iivað viðvíkur
kynjunum, er ekki annað
hægt að segja en að það hafi
sín góðu áhrif. Skólalífið er allt
frjálslegra og eðlilegra, heldur
en ef maður væri eins og i
klaustri. Annars vil ég taka það
fram að allur agi er mjög
strangur og fylgzt mjög vel nieð
okkur, bæði í skólatímum og
utan þeirra. Stúlkurnar búa í
sérstöku húsi og piltarnir í öðru,
sem er töluvert langt frá.“
— Og livað gerið þið svo í
frístundúm?
„Mestur tíminn fer auðvitað
í að lesa og undirbúa sig undir
tímana. Stundum eru skemmt-
anir innan skólans, sem nem-
endurnir sjá um sjálfir. Svo eru
farnar gönguferðir og sýniferð-
ir um nágrennið í langferða-
vögnuni, undir leiðsögn kenn-
ara. Stundum skreppum við
niður í þorpið til að fara i
verzlanir, bíó o. s. frv.
— Og þú kannst vel við þig
að öðru leyti en hvað skólanum
viðkemur?
„Já, það er yndislegt að vera
hérna að öllu leyti, og ég veit
að ég læri rneira á þessum mán-
uðum en á löngum tíma heima,
— ekki aðeins það sem maður
lærir í skólanum, lieldur sér
maður meira af heiminum,
kynnist fólki frá fjarlægum
stöðum, fræðist um líf þess og
lifnaðarháttu, fær annað og
viðara viðhorf til lifsins.“
— En samt hlakkar þú til að
koma heim, er það ekki?
„Jú auðvitað. Hvort ég hlakka
til.. . . !“■
Það er skrýtið með íslendinga,
að þegar þeir hittast í ókunnu
landi, þá finna þeir einhvern
veginn til skyldleikans, jafnvel
þótt þeir liafi aldrei sézt áður.
Svona var það þegar ég kvaddi
Ástu, að mér fannst eins og ég
væri að skilja við nákominn
ættingja, og ég sá það á svipn-
um á hcnni að henni hálfleidd-
ist að við skyldum þurfa að fara
strax. En við þvi var ekkert að
gera, liún átti að fara beint inn
í kennslustofuna aftur, og við
áttum langa ferð fyrir hönd-
um og margt ógert, svo ég
kvaddi hana með loforði um
að ég skyldi hringja til foreldra
hennar strax og ég kæmi heim
og bera frá henni kveðju.
Loftleiðabillinn beið fyrir
utan skólann, og við liéldum
beinustu leið piður i þorpið og
fengum okkur einn bjór áður en
við lögðum af stað til London.
G. Ií.
VINSÆLASTA HEIMAPERMANENTIÐ
HÉR A LANDI
frá Richard Hudnut með
hinum frábæra Clean Curl festi
Framkallið eðlilega fegurð hárs yðar með Richard Iludnut jlieima- 'y.yyy
permanenti. Cleari Curl festir, gerir hárliðunina ánægjulegriÁ áuð-,
veldari og fljótvirkari vegna þess að Clean Curl festirinri^hreinsaif^y
hár yðar um leið og hann gefur liðuninni endingu. Clean Qprl'' ,gerir-^ír,; V
hár yðar lifandi, eðlilegt og ilmandi. — Stúlkur, sem nota Style-
permanent vekja athygli fyrir hársnyrtingu sína.
Bleikar umbúíiir fyrir mikla liðun. Bláar umbúðir fyrir
mjúka, lótlausa liðun. — Islenzkar notkunarreglur með
hverjum pakka. — Stór pakki. — Litill pakki.
Framkallið
eðlilega fegurð hárs
yðar með
■fef' W’
■:» Æ
% • ? -i
f- y ./’tH
FRÁ RICHARD HUDNUT
Einkaumboð: Geildverzlun Péturs Péturssonar,
Hafnarstræti 4. — Símar: 11219 og 19062.
í ALDARSPEGLI.
Framhald af bls. 11.
og allir fátækir, jafnvel þeir líka,
sem bjuggu ó vildisjörðum.
Stundum var alls ekki nóg til
að bíta né brenna á Arngeirsstöð-
um eða eftir að þau fluttu á
Álftanes. En Sigurður var eldsál
og fátæktin braut hann ekki, ef
til vill stælti hún hann, en það
er víst að hún spann örlagaríka
og afgerandi þræði í sálarlíf hans
— og þeir óma í hverri ræðu hans
og í öllu sem hann hefur skrifað.
Það var ekki um auðugan garð
að gresja fyrir drengi á þeim
áratugum í atvinnulegu tilliti.
Sigurður vann heima, en fór og
til útróðra. Hann stundaði sjó úr
Vestmannaeyjum og fór um vor
og sumar til Austfjarða til út-
róðra. Sá sem þetta ritar hefur
talað við mann, sem lýsti verka-
manninum Sigurði Einarssyni á
þá leið, að hann hafi verið eld-
snöggur, ólseigur, en ekki burða-
mikill. Ekki var hann' morgun-
svæfur og þó talaði hann mest
og lengst þeirra félaga fram eftir
kvöldum. Hann var uppátektar-
samur og fundvís á umræðuefni
og lét öll mál til sín taka. Ef ein-
hver reiddist einhverju hvarf
Sigurður frá, enda átti, hann i
aldrei upptökin. Hann var harð-
ur í sennum um málefni, en
aldrei persónulegur, en gat orðið
mcinhæðinn -— og aldrei þraut
hann rök. Hann orti þá, en ekki
mikið og ekki var hann kerskinn
og eitt var þessum sögumanni
sérstaklega minnisstætt, að í
einu skiptin, sem Sigurði virtist
renna í skap og málmhljóð kom
í rödd og harka í orð, var þegar
einhver lítilmagninn hafði orðið
fyrir barðinu á einhverjum þeim,
sem meira mátti sín. „Ég held að
réttlætiskenndin hafi verið sterk-
asta aflið í huga Sigurðar Ein-
arssonar á þeim árum,“ ságiði
sögumaður. — Það bar ekkert á
því þá að hann væri ölkær, enda
var mjöðijr fátíður meðal út-^
róðarmáiína á 'þeifn árurh '...
Sigurður Einarsson vann baki
brotnu og ieyndi að safna sér
fyrir skólagöngu, en það gekk
treglega. Hann gat ekki átt von
á stuðningi frá föður sínum sök-
um fátæktar hans-----bg snemnia
varð hann.því, að byggja allt á
sjálfum sér. , Ilann kynntist
fimmtán ára gamall Steini Sig-
urðssyni kennara og skáldi í
Hafnarfirði, enda voru þeir ná-
frændur. Steinn tók hann í
kvöldskóla um tíma og gekk
Sigurði svo vel nám hjá honum,
áð Steinn hafði þau orð um hann,
að allt nám stæði piltinum ’opið
svo næmur væri hann, svo gáf-
aður að það sindraði af honum
og fullyrti Steinn að Sigurður
væri gáfaðasti nemandi, sem hann
hefði nokkru sinni haft og yar
því stoltur af frændanum. Þegar
'Sigurður ,yar seytján ára gamall,
,eða árið 191G,. settist hann í
Flensborgarskóíann og var þar
með Halldóri Kiljan og fleiri
“ 31 :
VIKAN 31. tbl.