Vikan - 01.08.1963, Qupperneq 34

PHILCO
A SUBSIDIARY OF
Ford Motor Company
Frystihólf
rúmar yfir
30 kg.
Rúmgóð kjöt-
og íiskskúffa
sem heldur
matnum við
frostmark.
Færanlegar
hillur.
Rúnigóð græn-
metisskúffa.
Fótstigin opnun.
Rými fyrir,
'18 egg._
Lokað hólf-
ýrir smjör
og ost.
Rými fyrir
5 mjólkurfl.
ÚTSÖLUSTAÐIR í REYKJAVÍK:
io,s cub. fet Qi J0HNS0N t KAABER H.F.
VERÐ KR.
15.538,00
Sætúni 8 - Sími 24000.
Hafnarstræti 1 - Sími 20455.
grein fyrir ljóðabókum eða leik-
ritum hans; þroska þeirra, breyt-
ingum og gerð, til þess er ekki
rúm í þessum pistli. En það skal
sagt, að. eftir hléið frá fyrstu
Ijóðabókinni til 1952, virtist
kenna meiri friðar, aukins um-
burðalyndis, nokkurs fráhvarfs
frá hinu stríðandi lífi — og er
það eðlilegt. Þá var Sigurður
horfinn úr straumkastinu og
setztur í brauð sitt undir Eyja-
fjöllum, en síðan hefur það kom-
ið áþreifanlega í ljós, að Sigurð-
ur sækir aftur til baráttunnar
og hinna brennandi viðfangsefna
samtímans — og sannar manni,
að í raun og veru hefur hann
ekkert breytzt, hvað það snertir,
hið innra með sjálfum sér.
Hins vegar hefur Sigurður
sjálfur sagt: „Þann mun finn ég
á mér eftir því sem ég eldist,
að ég verð geðbetri og umburð-
arlyndari. Þannig var og móðir
mín; hún hafði yndi af því að'
skartklæðast og bregða sér á
. VIKAN 31. tbL
dansleiki eftir að hún var komin
yfir áttrætt“.
0O0
Hví skyldi ég ekki um
vorbjartar nætur vaka?
Vindar loftsins mildir um
enni blaka.
Grös og blóm eru sofnuð og
þrösturinn þegir.
Þögnin er voldug og ein yfir
grundum og flæðum.
Við himinjaðar gýs eldbrim
í austurhæðum.
en upploftið dýpkar og verður
fagurblátt.
Á nótt sem þessari mætast í
miskunn og sátt
mannsins klungróttu stígar
og himinsins vegir.
Jón Baldvinsson sagði um Sig-
urð Einarsson meðan hann sat
á þingi:
„Ég hef aldrei kynnzt öðrum
eins manni. Hann leitar að vísu
stundum gleðinnar, en hann er
alltaf heill. Ég hef aldrei þekkt
nokkurn mann, sem hefur getað
sett sig eins fljótt inn í jafnvel
erfiðustu mál og á eins skömm-
um tíma og hann.“
Sigurður Einarsson sagði eitt
sinn í viðtali:
„Og skemmtilegasta viðfangs-
efni mitt, sem ekki er atóm-
fræðingur, það er víljinn, þessi
kynlegi neisti í mannlegri sál,
sem segir VERÐI. Og nú skal
ég segja þér eitt: Það er hættu-
legt að unna, elska og óska, því
þú færð það allt saman ... Jú,
þú færð það allt sanian. Ef þú
elskar eitthvaö nógu mikið, þá
færðu það. Þess vegna er dauð-
hættulegt að leggja lag sitt við
lítilmótlegar óskir, af því að þú
færð þær ALLAR uppfylltar.
Þú verður umkringdur á sex-
tugsaldri af því sem þú hefur
óskað þér, kemst ekki hjá því,
sem þú óskar þér og býður
heim ...“
Sigurður Einarsson hefur allt
frá ungiingsaldri fundið slagæð
lífsins titra við hjartslátt sam-
félagsins undir fingurgómum sín-
um. Hann hefur alla tíð lifað
heill og óskiptur með samferða-
mönrmnúm, fagnað með þeim og
þjáðst með þeim.
0O0
Séra Sigurður er samkvæmis-
maður á landsvísu, ef ekki
heimsmælikvarða. f góðum hópi,
með glas í hönd, nýtur hann sín
ekki síður en í stólnum. Hann
er sannkallaður samkvæmisdá-
valdur; lætur gamminn geysa í
litríkri frásögn af mönnum og
málefnum, og brátt leggja allir
við hlustirnar. Hann verður
aldrei hátíðlegur, en hressileg
kímni hans hrífur jafnvel mestu
dauðyfli með.
Einn góðkunningi Sigurðar
hefur eitt sinn sagt: „Það er
vissulega uppörvandi að ræða
við hann og heyra hann segja
frá. En stærstur og skemmtileg-
astur er hann í breizkleika sín-
úm. Hann er svo mannlegur, að
það er unun“.
Síðastliðinn vetur ók sá, sem
þetta ritar upp Skálholtsstíg.
Nfeðarlega á stígnum sá hann
mann fara á undan upp brekk-
una. Þetta voru herðarnar á
Sigurði Einarssyni. Hann gekk
nokkuð álútur, herðarnar þynnri
en fyrir fjörutíu árum, göngu-
lagið ekki eins hratt og öruggt.
Þegar bíllinn ók framhjá honum
leit greinarhöfundur í andlit
honum — og bar saman fjörutíu
ára gamla mynd: Hreggbarinn.
— Þetta orð, þessi eldsnögga
hugsun, brauzt fram í huganum,
hreggbarinn — að ná sjötugs-
aldri, ekki beygður, ekki brot-
inn, en nokkuð slitinn, veðraður
eins og drangurinn mikli up af
Holti, hreggbarinn úr mörgum
kyljum, eldsálin hið innra, skíð-
logandi kyndill í stormum,
mörgum stormum og ströngum
stormúm
Kona hans, Hanna' Karlsdóttir,
sem hann ann mjög, lá í sjúkra-
húsi eftir hættulegan uppskurð.
„Á nótt sem þessari mætast í
miskunn og sátt, mannsins
klungróttu stígar og himinsins
vegir“. ★