Vikan - 01.08.1963, Side 38

„Gætuð þér komið klukkan
þrjú, stundvíslega. Ég verð,
skiljið þér, að koma því þannig
fyrir að umsjónarkonan á hæð-
inni verði þess ekki vör.“
„Ég þekki þetta. Ég er búinn
að vera meira en ár hér í Mur-
mansk, eins og þér vitið.“
Honum gramdist dálítið að
þetta skyldi hafa snúizt á þann
veg. Hann hafði einmitt ekki
gert ráð fyrir að það yrði svona
hversdagslega auðvelt. Hún hlaut
að hafa lesið í huga hans, því að
hún dró djúpt andann og mælti:
„Ef þér hugsið eitthvað svipað
drukkna skipstjóranum með
hundrað smjörpundin, þá hefur
mér skjátlazt."
„Gaf ég það í skyn?“ spurði
hann. Þetta féll honum betur.
Hann var orðinn leiður á blíðu-
orði. „Þá spjöllum við saman. f
hvaða herbergi búið þér?“
„Seytjánda á þriðju hæð.“
„Þá kem ég á morgun. Klukk-
an þrjú, stundvíslega.“
Og nú brostu þau bæði....
Þegar Vladimir kom heim í
helli þeirra eftir að hafa rætt við
Katyu öðru sinni, sagði hann:
„Dmitri; ég held að hún meini
það, að hún vilji hjálpa okkur.“
,,Kanski,“ svaraði Dmitri. „En
ekki er hún neitt yfirvald..“
„Hvað heldurðu að við eigum
að gera, Dmitri?“
„Ég held að það sé réttast að
ég dragi það dálítið að tala við
hana.“
„Og eigum við að halda áfram
að afla okkur erlendra peninga?"
spurði Grugari kænskulega.
um peningum fyrst og fremst
vegna þess, að þeir eru alltaf
meira virði en okkar eigin pen-
ingar. Fólk vill alltaf kaupa þá
mun hærra verði, en þeir eru
skráðir í rúblum."
Drengirnir virtu hann fyrir
sér og vissu ekki hvað þeir áttu
að halda.
„Ég held að ég vildi aldrei
yfirgefa Rússland, hvað svo sem
ég vissi að biði mín, ef ég yrði
um kyrrt,“ varð Ivan að orði.
„Það gegnir allt öðru máli með
þig, Dmitri. Þú talar ensku reip-
rennandi, og þú h.efur kynnzt
þessum útlendingum. En ég held
að ég mundi aldrei kunna við
mig meðal þeirra.“
„Ég kan vel við þessa konu, sem
býr í gistihúsinu," sagði Vladi-
mir. „Hún er líka lagleg. Alls
og brenna, og meiri birgðir af
öllum nauðsynjum en sennilega
nokkur fjölskylda í borginni.
Þeir nutu meira að segja óvenju-
legs öryggis, vegna samkomu-
lagsins, sem þeim hafði tekizt að
ná víð Amaldov fulltrúa. Og þá
gerðist það allt í einu, að hið
liðna skaut upp kollinum. En nú
sóttu minningarnar að þeim á
saddan maga og við þægilegan
aðbúnað. Dmitri gerði sér það
Ijóst, að það var ekki hvað sízt
fyrir návist Nadyu, að þeim varð
þannig ósjálfrátt litið um öxl.
„Ég ætla að hugsa það í nokkra
daga, hvaða afstöðu við eigum
að taka til þessarar konu í gisti-
húsinu," sagði Dmitri. „Og svo
sjáum við hverju fram vindur.“
„Maturinn er tilbúinn,“ sagði
Nadya. „Viljið þið ekki allir
og nælonsokkaviðskiptum, og
kærði sig, einhverra hluta vegna,
ekkert um að kynni þeirra yrðu
eftir þeirri uppskrift.
„Ég er í alvarlegum vandræð-
um,“ sagði hún hreinskilnislega.
„Og það vill svo til, að ég geri
jafnvel ráð fyrir að þér getið
hjálpað mér, ef þér einungis vilj-
ið. Það er þess vegna, sem mig
langar til að hafa tal af yður.
Eingöngu þess vegna.“
„Allt í lagi,“ varð honum að
Hann hafði verið lengst þeirra
allra með Dmitri og þekkti
þeirra bezt skap hans og hátt-
erni.
„Já,“ svaraði Dmitri.
„Ertu enn þeirrar skoðunar, að
við getum yfirgefið Rússland?“
spurði Yuri.
„Þið eruð með hugann alltof
bundinn við það,“ varð Dmitri
að orði. Hann reyndi að breyta
umtalsefni, það var auðheyran-
legt.“ Við söfnum okkur útlend-
ekki feit.“
„Heyrið þið snáða?“ varð Ivan
að orði.
„Hún minnir mig á mömmu,“
svaraði Vladimir stygglega.
Það varð löng og vandræðaleg
þögn. Þetta var í fyrsta skiptið,
að nokkur þeirra minntist á fjöl-
skyldu sína. Dmitri þótti sem
eitthvert anarlegt afl hefði verið
Ieyst úr viðjum meðal þeirra.
Þeim leið öllum vel nú orðið.
Þeir höfðu meira en nóg að bíta
borða núna strax?“
„Hvað fáum við að borða,
Nadya?“ spurði Vladimir. „Ég
gæti étið heilan flokksfulltrúa
upp til agna.“
„Þú étur að minnsta kosti
meira en nokkur flokksfulltrúi,“
varð Nadyu að orði.
„Því ekki það? Ég vinn líka
meira,“ svaraði Vladimir hvat-
skeytlega.
Þessi gagnrýnistónn var líka
svotil nýr. Það var Vladimir, sem
gg — VIKAN 31. tbl.