Vikan - 01.08.1963, Blaðsíða 43

ur nokkru sinni skilið tár kon-
unnar? Skyndilega varð hann
hræddur.
Var eitthvað að hjarta henn- x
ar? Hafði hún fengið óþolandi
kvalir hér í þessum sólríka ald-
ingarði? En hann fann strax að
svo var ekki, þetta var ekki Hk-
amlegur sársauki, hann leysti
ekki slíkar tilfinningar úr læð-
ingi.
Hann tók fram vasaklút, en
hún kastaði honum frá sér með
snöggri og vanmáttugri hreyf-
in?u.
Ilún vissi ekki hvað hún mundi
segia, vissi bara óhuganlega
skýrt. að hin örugga tilvera henn-
ar lá í rústum, ekki vegna neins
sem Arthur hafði ?ert. heldur
vegna þess, hver hún sjálf var.
Hún byrjaði að st.ama samheng-
islamt,:
— Og ég gleymdi gleraugun-
um mínum. ...
Þetta getur ekki verið aðeins
vegna þess að hún gleymdi gler-
augunum. huPsaði Arthur.
— En Moll. mótmælti hann.
Vertu ekki að hugsa um þannig
smámuni. Hvað gerir það til? Þú
mátt ekki verða svona æst....
— Og ég veit hvernig ég er.
Ó, Arthur, ég get ekki að því
gert. Hún b^rjaði aftur að
snökta. Ég er gömul og ljót og...
Páfutílinn bvrjaði að garga á-
str'ðufuilt með hásum rómi, sem
spillti fögru útlitinu, og það yfir-
gnæfði rödd hennar.
Arthur varð bilt við og leit
upp. Langt í burtu sá hann ungu
stúlkuna, sem móttekið hafði að-
dáun hans, en um leið heyrði
hann snöktið í konu sinni við
hlið sér.
— Svo er ég líka heimsk, og
ég kann ekki að klæða mig
smekklega fyrir þig og þú ....
og þú....
Rödd hennar kafnaði í geðs-
hræringunni. Hvernig átti hún í
sinni hræðilegu vissu, sinni
miklu sorg, að geta sagt upphátt
þessi hörðu, sáru orð: þú elskar
mig ekki.
Arthur Brow, miðaldra maður
með mikla lífsreynslu, sá ungu
stúlkuna hverfa í fjarskann.
Hann hefði getað talað þá,
komið með lauslegar og hálf-
sannar fullyrðingar, en hann
vildi ekki segja henni ósatt, ekki
núna, ekki á þessari stundu, þeg-
ar sál hennar var svona óvarin,
svona viðkvæm og særð.
Hann lagði handlegginn um
herðar hennar og sat þögull þar
til lengra fór að verða milli
ekkasoganna og þar til hún sat
máttlaus án þess að hafa orku
til að hrinda honum frá sér.
Hún sagði lágt:
— Hafðu ekki áhyggjur af
mér. Ég skammast mín svo.
—- Nei, þú mátt ekki skamm-
ast þín. Þetta var vegna stúlk-
unnar. Það var þessi stúlka, sem
kom þessu af stað, var það ekki
Molly? Þú sást mig brosa til
Nýtt Toni
með tilbúnum bindivökva liðar hárið á fegurstan hátt
Auðveldasta og fljótvirkasta heima permanentið, sem völ er á, er
hið dásamlega Toni með nýja tilbúna bindivökvanum.
Allur bindivökvinn, sem þér þarfnist er tilbúirm til notktmar í
sérstakri plastflösku. Vatn ónauðsynlegt. — Ekkert duft, sem þarf
að hræra í vatni. Með því að þrýsta bindivökvanum úr plastflös-
kunni er öruggt að hver einstakur lokkur fær jafna óaðfinnanlega
liðun, án þess að liðirnir verði hrokknir og broddar myndist.
Toni bindivökvinn lífgar eimiig hár yðar, gerir það mjúkt,
gljáandi og auðvelt í meðforum. Nú má leggja hárið á hvern þann
hátt, sem þér óskið, hvortheldur stóra eða smáa liði. Toni fæst í
þremur styrkleikumSuper (Sterkt) ef liða á hárið mikið, Regular
(Meðal sterkt) ef liða skal í meðallagi og Gentle (Veikt) ef liða skal
lítið, —og þannig má velja þá tegund sem hentar yður bezt.
Toni, stór pakkning Tip Toni, minni pakkning, til að
til að liða allt hárið. liða hluta hársins eða stutt liár.
VATN ÓNAUÐSYNLEGT —EN61N ÁGlZKUN-ENGiR ERFIGLEBKAR
Mjög auðvelt. Klippið
spíssinn af flöskunni og
bindivökvinn er tilbúinn
til notkunar.
Með nýja Toni bindivök-
vanum leggið pér hvem
sérstakan lokk jafnt og
reglulega og tryggið um
leið betri og varanlegri
hárliðun.
NEW
hennar, og þú hefur séð mig
brosa til annarra kvenna ótelj-
andi sinnum áður. Þú getur ekki
talið skiptin. Og á skrifstofunni,
á verzlunarferðum, hve margra
kvenna hef ég ekki brosað til?
Þú veizt það ekki.
Arthur þagnaði svolitla stund.
— Og ég man það ekki, sagði
hann. Hann heyrði hvernig hún
hélt niðri í sér andanum. Þær
eru margar, og þær brosa aftur
til mín. Ég er ekki orðinn svo
gamall. Ég virðist vera myndar-
legur. Hann brosti, en leit ekki á
hana ennþá. Ég held að þetta sé
rétt. Ungar stúlkur vilja gjarna
daðra við mig.
— Arthur, hættu, ég þoli þetta
ekki. Hún var að því komin að
gráta aftur, en það var eins og
táralind hennar væri þornuð.
Arthur hélt áfram:
—En Moll, hvenær brosir þú
til mín? Ég get ekki munað eft-
ir því. Þú brosir til yngri manna
en ég er, inni í bænum, í búðum
og í boðum. Ég vona það.
Nú sneri hann sér að henni.
— Veiztu að, Moll, þú varst
ekki forkunnarfögur þegar þú
varst ung. Ef þú varst borin sam-
an við sumar af ungu stúlkun-
um, þá varstu ekki einu sinni
lagleg. Ég er heldur ekki viss
um, að þú hafir nokkurn tíma
gert þér ljóst, hvaða litir áttu
vel saman. Ég var oft ergilegur
þá, og ég er oft ergilegur núna.
Hann brosti, en rödd hans
varð alvarleg, þegar hann sagði:
— En ég kvæntist þér, Moll.
Ég kvæntist þér.
Þá gall aftur við hást garg pá-
fuglsins.
Arthur sagði:
— Páfuglinn er fallegur, en ég
held að ég gæti ekki búið með
honum.
Þau sátu þögul. Molly langaði
til að líta upp, að segja eitthvað
við hann, en hún átti ekki eins
auðvelt með að tjá sig og hann.
Henni var innanbrjósts eins og
stæði hún á leiksviði, frammi
fyrir óvingjarnlegum áhorfend-
um, og hún var óstyrk og hrædd.
VIKAN 31. tbl_