Vikan - 08.08.1963, Blaðsíða 51

fest hópinn, var að dreifa honum
sem víðast til betrunarskóla-
vistar.
„Það gæti líka orðið hættu-
legt og erfitt fyrir þig að koma
með mér. Við yrðum að fara yf-
ir vígvellina og um landssvæði,
sem við þekkjum ekki“.
„Það skiptir mig ekki máli.
Ég verð hér ekki eftir ein. Ef
þú ferð, veiti ég þér eftirför,
hvað sem þú segir“.
Hún hélt fast um arm honum
og hlýr samúðarstraumur fór um
þau bæði.
„Ef ég fer“, sagði hann, „fer
ég ekki án þín“.
„Þú lofar því?“
„Ég lofa því ...“
Hún vafði hann örmum og fór
að gráta. Hann fór hjá sér, lagði
aðra höndina um öxl henni, en
hélt á kyndlinum í hinni.
„Nú verðum við að fara“,
sagði hann.
Hún sleppti tökum og gekk
skref til baka.
Þegar leið á daginn, kallaði
Dmitri allan hópinn saman til
fundar.
„Þið hafið kviðið því að við
yfirgæfum Rússland" hóf hann
máls. Ég sagði ykkur, að það
væri ekki fastákveðið, en þið
haldið það samt. Ég ætla því að
segja ykkur það í eitt skipti fyr-
ir öll, að ef við eigum ekki ann-
ars úrkosta; ef við eigum ekki
um neitt annað að velja en betr-
unarskóla og enga framtíð fyrir
höndum, kýs ég að fara úr landi.
En fyrst vil ég komast að raun
um hvernig allt er í pottinn bú-
ið. Þess vegna hef ég ákveðið að
tala við þessa konu í gistihús-
inu og heyra hvað hún hefur
að bjóða.
Það fór samþykktarkliður um
hópinn.
„Þið viljið öll heldur vera um
kyrrt í Rússlandi?" spurði
Dmitri.
Mikhail talaði fyrir munn
þeirra hinna. Hann var einarð-
ur og hreinskilinn drengur, og
Dmitri mat hann mikils. „Við
eigum heima hérna“, sagði hann.
„Og við óttumst þá tilhugsun að
setjast að meðal framandi fólks“.
„Það er ekki svo auðvelt að
yfirgefa þann stað, þar sem mað-
ur er fæddur og uppalinn", tók
Alexei undir við hann.
„Við tölum ekki annað mál en
rússneskuna. Að minnsta kosti
ekki neitt að ráði“, sagði Yuri.
„Mér líkar það vel, að þú skul-
ir ætla að tala við konuna“,
varð Vladimir að orði. „Mér lízt
vel á hana“.
„Það, sem ég vil fyrst og
fremst fá að vita, er hvers við
eigum að vænta af stjórnarvöld-
unum, ef við göngum þeim sjálf-
viljug á vald“.
„En það gerum við ekki strax.
Ekki fyrr en við erum til neydd-
ir“, sagði Gregori.
Það var þrem dögum seinna,
að Dmitri kom að máli við Grant
Hollis úti fyrir skálanum. „Ég
hef hugsað málið“, sagði hann.
„Ég er fús til að tala við kon-
una í gistihúsinu, ef hún getur
komið til fundar við mig ein-
hvers staðar fyrir utan borgina".
„Hvar, til dæmis?“
„Uppi í ásnum. Það er bezt
að þú komir þangað með mér
núna, svo að þú getir vísað
henni leiðina".
Þeir lögðu af stað. Dmitri
hirti ekki um að fara í neina
króka með Grant, heldur valdi
beinustu leiðina. Hann kveið
því ekki að þetta gæti orðið til
að koma upp um fylgsni þeirra,
því að hann hafði valið staðinn
fyrir stefnumótið alllangt frá
því, og með tilliti til þess, að
hann gæti séð til konunnar og
Grants, þegar þau kæmu og
gengið úr skugga um hvort þau
væru ein á ferð.
„Það er bezt að ég komi með
þér langleiðina til baka, svo að
ég sé viss um að þú ratir“, sagði
hann. „Gakktu á undan; ég leið-
beini þér, ef þú ferð villur veg-
ar“.
Til þess kom ekki nema einu
sinni. Dmitri kvaddi Grant þeg-
ar þeir voru komnir í námunda
við úthverfi borgarinnar.
Grant leit á armbandsúrið.
Klukkan var orðin eitt. Hann gat
auðveldlega verið kominn í veit-
ingastofuna í gistihúsinu klukk-
an hálfþrjú.
Þegar hann var kominn inn
í borgina, varð hann þess var að
hann gekk hraðara en hann átti
vanda til. Hann hafði ekki séð
Katyu í þrjá daga, ekki síðan
þau höfðu staðið hvort gegnt
öðru og horfzt í augu í daufri
morgunskímunni, og hann hafði
þótzt þess fullviss, að hún
mundi ekki streitast á móti ef
hann reyndi að kyssa hana. Og
löngunin til þess hafði verið svo
sterk, að hann mundi ekki hafa
staðizt hana ef hann hefði ekki
óttazt að sér kynni að skjátlast,
og þá væri vináttu þeirra lokið,
ef hann reyndi.
Aftur á móti fann hann, að
hann gat ekki verið viss um að
sér tækist að hafa stjórn á sjálf-
um sér, ef slíkt tækifæri byðist
öðru sinni. Hann furðaði sig á
því sjálfan, að þessar tilfinning-
ar skyldu hafa vaknað með hon-
um, og náð á honum svo sterk-
um tökum við ekki lengri kynni.
Ekki hvað sízt með tilliti til þess,
að þar gat ekki orðið um neitt
framhald að ræða. Það var eins
með hann og Dmitri. Frestur
hans var senn á enda runninn.
Klukkan hálfþrjú gekk Katya
niður stigann, eins og hún hafði
gert tvo undanfarna daga.
Framhald i næsta blaði

-vfr

Kœlitœki fyrir kaupmcnn oy kaup-
félög, ýmsar gerðir og stœrðir. —
Leitið upplýsinga um uerð og
greiðsluski Imála.

H.F. RAFTÆKJA VERKSMIÐJAN
HAFNARFIRÐI
Símar: 50022 - 50023 - 50322
Frystikistur, 2 stœrdir
150 l og 3001— fyr ir
heimili, verzlanir og
ueitingahús.
VIKAN 32. tbl.
51