Vikan - 15.08.1963, Blaðsíða 8

SAKAMALASAGA
D — VIKAN 33. tbl.
M
n
ONUM varð hvað eftir annað litið á klukkuna á meðan
hann var að ljúka við bréfið, sem átti að fylgja skýrslunni.
Loks Skrifaði hann nafnið sitt undir, Trevor Ransome; spurði
sjálfan sig hvort hann ætti einnig að senda afrit prófskilríkja,
en komst að þeirri niðurstöðu að til þess bæri enga nauðsyn,
þar eð hann lét þess getið í bréfinu, að hann væri efnafræð-
ingur að atvinnu, en skýrslan aftur á móti árangurinn af tóm-
stundastarfi hans — sælíffræðilegum rannsóknum.
Enn varð honum litið á klukkuna.
— Nú verður þú að hafa hraðann á; annars kemurðu of seint
í vinnuna, sagði kona hans.
Hann límdi umslagið aftur. Þetta var stórt og fyrirferðar-
mikið bréf. — Nú fær maður að minnsta kosti að vita hvert
gildi þetta hefur, sagði hann og athugaði póstinn í skyndi.
Þrjú bréf, og öll til mín. Ég lít yfir þau í rannsóknastofunni
... Hann stakk þeim í vasann og reis á fætur.
— Farðu nú gætilega, elskan, sagði Sheila. Það sagði hún
á hverjum mrogni.
Ransome lagði umslagið með skýrslunni í póstkassann úti
fyrir dyrum rannsóknarstofunnar. Hann var orðinn helzt til
seinn og Melton þegar tekinn til starfa, þegar hann kom inn.
— Góðan dag, Melton. Ransome kinkaði kolli. Ánægður?
Jú, i-eyndar er ég það. Ég hef loksins lokið við skýrsluna og
lagt hana í póst til Konunglega rannsóknaráðsins. Að vissu
leyti er eins og byrði sé af mér létt.
Melton brosti svo að skein í hvítar tennurnar.
— Ég hef alltaf verið þeirrar skoðunar, að sérhver mað-
ur eigi að hafa einhverja tómstundavinnu, sagði hann. Frí-
merkjasöfnun, garðrækt eða eitthvað þessháttar. En ég hef
aldrei getað skilið hvaða gaman þú hefur af því að kryfja
þessa krabba.
— - Humar ... leiðrétti Ransome vinnufélaga sinn af þeirri
smámunalegu nákvæmni, sem honum var lagin.
Melton horfði annars hugar á einhverja upplausn í til-
raunaglasi.
— Jæja; þú hefu.r þá rekið endahnútinn á þetta tómstunda-
starf þitt og samið skýrslu um niðurstöðurnar. Það var tími
til kominn; hve lengi hefurðu eiginlega fengizt við þessa
humarkrufningu?
Ransome hrukkaði ennið og hugsaði sig um. — í tuttugu
og fimm ár, að minnsta kosti svona öðru hverju. Hann dró
bréfin upp úr vasa sínum. — Ég hafði ekki tíma til að líta
yfir þau áður en ég fór að heiman. Ekki blöðin heldur. Er
annars nokkuð markvert í fréttum í dag?
Hann heyrði ekki svar félaga síns. Hann hafði þegar brotið
upp tvö bréfin, lesið þau lauslega og stungið þeim aftur í vas-
ann. En hið þriðja las hann tvívegis.
Loks rétti hann Melton bréfið. — Líttu yfir það, sagði hann.
ÞAÐ var ekki langt bréf. Einföld örk. Rithöndin kraft-
SJOUNDI
MAÐURINN
BERIST ÞÉR BRÉF FRÁ EINHVERJUM,
MÖRGUM ÁRUM EFTIR LÁT HANS, ER
PÓSTÞJÓNUSTU OFTAST UM AÐ KENNA.
OFTAST EN EKKI ALLTAF.