Vikan - 15.08.1963, Blaðsíða 29

GISSUR
ÞJÓÐÓLFSSON
STÖRðTGERDARMAIUR
í SPÉSPE6LI
Sjá forsíðumynd
Myndin er tekin nú fyrir
skömmu, á „Hótel Ástarsögu",
nánar til tekið í „kúlnasalnum“.
Fallega rauðhærða stúlkan,
sem er að laga gleraugun á
Gíssuri, er þekkt sýningardama
í borginni og „sumir segja að hún
hafi sézt á hærri stöðum“.
Fólkið í baksýn þekkjum við
því miður ekki, en það var statt
þarna af tilviljun þegar myndin
var tekin.
Gissur Þjóðólfsson, er með um-
svifameiri útgerðarmönnum aust-
anlands. Hann er einn af þess-
um ódrepandi athafnamönnum
sem hafa þotið upp, eins og gor-
kúlur, hér og þar á velsæld und-
anfarinna ára, hafizt upp úr sár-
ustu fátækt í góð efni, vegna
eindæma dugnaðar og framsýni.
Það vita fæstir, núorðið, hvað
Gissur á marga báta, eða báts-
hluta, frystihús eða frystihúsa-
hluta, fiskverkunarstöðvar eða
fiskverkunarstöðvarhluta, síldar-
söltunarplön eða síldarsöltunar-
planahluta. En það vita allir sem
Gissur þekkja, að í honum eru
samankomnir allir þeir höfuð-
kostir sem góðan dreng mega
prýða.
Gissur Þjóðólfsson er fædd-
ur að Suðurhveli í Hljómsveit í
Hrafnaþingi eystra, þann 12. ág-
úst 1912 og er því á sextugsaldr-
inum um þessar mundir.
Aldrinum myndu fáir trúa, sem
manninn sæju, svo vel ber hann
þessa hálfu öld. Þó hárinu sé
ekki lengur fyrir að fara og vöxt-
urinn sé ekki jafn spengilegur og
fyrr, er Gissur glæsimenni hið
mesta, þéttur á velli og þéttur
í lund og raungóður á þrauta-
stund.
Strax á unga aldri komu í Ijós
einstakir hæfileikar hans til for-
yztustarfa. Ætíð stóð hann í far-
arbroddi skólasystkina sinna,
fyrst í barnaskóla, síðan í hér-
aðsskólanum á Veiðum og að
lokum í Útgerðarmannaskólan-
um.
Ekki var Gissur neinn af-
burða námsmaður á bóklega vísu,
en sízt mun það hafa stafað af
vöntun á gáfnaskorti, öllu held-
ur af þeim lifandi áhuga, sem
hann hafði á lífinu sjálfu.
Hann var strax með þeim
fremstu í íþróttum og fáir stóðu
honum á sporði í hinni íslenzku
glímu. Varð hann frægur fyrir
hið snilldarvelútfærða fang-
bragð sitt.
Þrátt fyrir allt þetta, lauk
Gissur prófi frá Útgerðarmanna-
skólanum og fékk hæstu einkunn
af þeim sem fengu þriðju
einkunn.
Strax í héraðsskólanum, fór að
bera á því sérkennilegasta í fari
Gissurar, en það er lauslætið,
ef svo má að orði komast. Hann
gerðist þá alldjarftækur til
kvenna og hefur verið það síðan.
Hann hefur aldrei lagt í þá
„hættu“, að binda sig einum
kvenmanni sérstaklega og segir
sjálfur, aðspurður, um það mál:
„Mabur á ekki að binda sig of
ungur, slíkt gerir mann gamlan
um aldur fram“.
Gissur Þjóðólfsson, er ákaflega
félagslyndur maður, enda hrók-
ur alls fagnaðar þeirra sam-
kvæma, sem hann á annað borð
fæst til að heiðra með nærveru
sinni, en hann er sérdeilis vand-
fýsinn á allar skemmtanir. Hann
vill ekki nema það allra bezta
í þeim efnum sem öðrum.
Gissur er hófsmaður á vín, og
segir um það mál að hóflega
drukkið vín gleðji mannsins
hjarta, en óhóflega drukkið vín
geri sálina svarta.
Aldrei hefur Gissur látið draga
sig í pólitíska dilka, og segir all-
ar tíkur neðan sinnar virðingar.
Um pólitík kvað Gissur eitt
sinn vísu, á góðra vina fundi, en
honum veitist létt að kasta fram
stöku, eins og svo mörgum sam-
sýslungum hans; Vísan er svona:
Illskufull er pólitík
alla blekkir, hrekkir,
ýmist fátæk eða rík
öllum með hún rekkir.
Þessi vísa ætti að nægja til
útskýringar á óbeit hans á póli-
tísku þrasi.
Vegna þessarar afstöðu sinnar,
á Gissur enga pólitíska óvini, og
væri betur að fleiri menn í hans
stöðu, gætu sagt hið sama.
Aíturámóti hefur þessi afstaða,
komið honum að ómetanlegu
gagni í umsvifum hans á opin-
berum vettvangi,
Gissur er einn af þessum þörfu
þjónum þjóðarinnar, og væri
betur að við ættum fleiri slíka.
Óhætt er að fullyrða, að endist
honum aldur, (sem engin ástæða
er til að efa), á hann eftir að
láta enn meira til sin taka á at-
hafnasviðinu, svo framarlega
sem síldin syndir og þorskurinn
þraukar.
Til nánari útskýringar á
myndinni sem prýðir forsíðu
<okkar að þessu sinni látum við
fylgja með, eina smá frásögn,
sem táknræn er fyrir umsvif og
árangur Gissurar Þjóðólfssonar
meðal kvenþjóðarinnar.
Eins og tekið var fram í upp-
hafi þessarar greinar, er daman,
sem lagar gleraugun hans Giss-
urar, þekkt sýningardama hér í
höfuðborginni, en nafn hennar
er Kristín Jónsdóttir. Hún er
oftast kölluð Kristín Kýlir, þar
sem hún slær alveg hiklaust frá
sér, ef með þarf, en það er ó-
sjaldan og þarf engan að undra,
þar eð stúlkan er hin þokka-
fyllsta og þess vegna „umsverm-
uð“.
Gissur var einn af þeim sem
boðið var á samnorrænu stór-
útgerðarmannaráðstefnuna sem
haldin var á Hótel Ástarsögu,
og skyldi hann koma með dömu
með sér, eins og venja er í slík-
um boðum.
Eins og áður er sagt, er Gissur
maður vandlátur á kvenfólk sem
aðra hluti og bauð þess vegna
Kristínu Jónsdóttur með sér. Þá
hún boðið, þar eð hún þekkti
Gissur persónulega og hefur
þekkt hann allt frá því hún man
eftir sér, en Gissur hefur verið
heimagangur á hennar heimili
frá því hann var í Útgerðar-
mannaskólanum og enn eru þau
jafnaldra, móðir Kristínar og
hann.
Eftir þetta boð á Hótel Ástar-
sögu, hafa þau Gissur og Krist-
ín sézt saman á ýmsum stöðum,
og gengur ekki hnífurinn milli
þeirra. Því hefur og verið fleygt,
að nú loksins ætli Gissur Þjóð-
ólfsson að festa ráð sitt, og rugla
reytum sínum með Kristínar og
munu margir verða til að líta
hann öfundaraugum ef það skeð-
ur.
Heyrt höfum við því fleygt að
brúðkaupsferðin verði ekki
neinn smárúntur, heldur muni
þau aetla umhverfis jörðina á
átlatiu dögum.
Kristín .,kýlir“ virðist mjög
hamingjusöm og þykir heldur
betur hafa dottið í lukkupottinn.
Ef svo fer sem á horfir, mun
ferli hennar sem sýningarstúlku
senn lokið og mun hún nú þegar
vera búin að selja útgáíuréttinn
á endurminningum sínum og þar
að auki mun „Gedda film“ hafa
keypt sýningarréttinn og þegar
látið semia kvikmyndahandritið.
Að lokum viljum við óska
þeim báðum, Kristínu og Gissuri,
allrar beztu „lukku“ í framtíð-
inni.
Skrifað í júlí 1963.
R. L.
VIKAN 33. tbl. — OQ
Hún þykist hafa dottið i lukkupottinn.