Vikan


Vikan - 15.08.1963, Blaðsíða 39

Vikan - 15.08.1963, Blaðsíða 39
ÉÉllí «!v r~ ••x: , ííSSiíííiíííí: WŒxSW x.-xxxXjXýE, ÖSÍÍÍÍJÍ:::::: Stráið lítilsháítar Vim í rakan klút. xíííííí :Síí;!*!í tííxíir ^WwS.w.w;::íS ::::::::::::x:::x::::::::::::: ......v.v.vij SSSgSí®;:X:®:iSi SSiiiíípiíSíKiíSS illiliiii liiiili! ssgií: Si:i«:ii íiiSiiSiííSSi Íilll :X-X;X; Íliilxií ;X: •:•:•:•••:•: ::::::::::::;::x:::: ::x:x:x:::x: iSíKiiiiiS IMII i 1,1 biiiliilipi :|SlSÍIII íiiiiiiiiiiiiiiii: sem til þekktu, .saunfærðir um, að ísinn myndi vinna bug á skipinu, og að það nmndi varla sjást framar. En tveim eða þrem mánuðum síðar gátu nokikrir veiðimenn á þessum slóðum skýrt frá þvi, að þeir hefðu ekki ein- asta séð skipið, heldur líka kom- ið um borð. Og þeir gáfu þær upplýsingar, að Baychimo væri fullkomlega óskemmt. 20. marz 1932 sóttu þeir Ross og Mirow þá sem eftir voru af áhöfninni til Point Barrow. Næstum því upp á dag ári sfðar rak Baychimo fram hjá þeim stað. r f I von um ríkulegan feng fóru 30 Eskimóar í húðkeipum út í skipið. Stolt og tígulegt hélt skipið stefnu sinni, en um síð- ir náðu Eskimóarnir því og fóru um borð. Þeir voru fullir af ákafa, meðan þeir voru að koma sér ofan í lestina, þar sem ekkert rauf kyrrðina annað en litils- háttar gjálp við skipshliðina. En altt í einu rauf ógnvekjandi veðurgnýr kyrrðina, um leið og hörkubylur skall fyrirvaralaust á. Um leið komu litlir ísjakar og skullu á skiþinu, en síðan aðr- ir stærri. Eskimóarnir þekktu ekkert til véla skipsins og gátu engan veginn stjórnað svo stórum farkosti. í tíu daga raik þá, hjálp- arlausa og skelfda um íshafið. Þeir héldu, að óveðursáhlaupið væri hefnd skipsins fyrir það. að þeir ruddust óboðnir um borð. Að lokum sýndist þeim ísinn nógu tryggur til þess, að vog- andi væri að fara frá borði. En varla höfðu þeir komizt allir niður á ísinn, en hann losnaði frá skipinu og rak með þá alla undan vindi. Þeir gátu ekki ann- að gert en að bíða og sjá hverju fram yndi, en þegar Baychimo var laus við þessa gesti, lægði vindinn fljótlega, og Eskimóarn- ir fengu liæga landtöku. í ágúst 1933 sást Baychimo á nýjan leik, þar sem það rak hægt með ísnum norður á bóg- inn. Þetta sama sumar sáu Eski- móar það hvað eftir annað, og í júlí næsta ár rakst skonnortan Trader á skipið, sem nú hafði ferðazt á eigin spýtur i þrjú ár. Það var farið um borð í Baych- imo, og meðal þeirra sem það gerðu var miss Isobel Hutohin- son, skozkur grasafræðingur, sem var að safna heimskautajurtum fyrir Kew Gardens i London. Hún hefur sagt svo frá, að það liafi verið furðulegur viðburður að korna um borð i Baychimo. Gegn um opnar lestarlúgurnar sáust alls konar skinn og möl- brotnir kassar með alls konar dóti. Einn óbrotinn kassi var fullur af alls konar jarðfræði- legu fágæti, sem kanadíski vís- indamaðurinn og landkönnuður- inn dr. Nelson Greenleaves hafði sett um borð, áður en hann hélt að stað í síðari hluta leiðangurs sins um heimskautahéruðin. í stjórnklefanum var ryðguð ritvél. Kort yfir heimshöfin sjö lágu á víð og dreif um borðin; ishafssandinn, sem nú stýrði skip- inu, hafði ekki not fyrir slíka uppdrætti á förinni um ríki sitt. Nú leið heilt ár, þar til skipT ið sást næst. En í september 1935 sá skipstjóri frá Vancouver það á reki nærri Wainwrigth, iiti fyrir strönd Alaska. Skipið leit út fyrir að vera i góðu ásig- komulagi og hélt beinni stefnu á hægri ferð norður á bóginn. Næstu árin bárust við og við fréttir af skipinu, venjulega i mörg liundruð sjómílna fjarlægð þaðan sem það sást síðast, og smám saman var hætt að hugsa um það. En í nóvember 1939 kom Iiugh Polson skipstjóri auga á það i miðjum rekísflekk. Hann ætlaði varla að trúa því, að þetta þjóðsöguskip væri ennþá ó- skemmt, og fór með hópi sinna manna um borð í skipið. Enn einu sinni heyrðist fótatak á þilfari Baychimo. Þeir rannsök- uðu lestina með vasaljósum og komust að þeirri niðurstöðu, að skipið væri enn fyllilega sjófært. Polson skipstjóri reyndi að bjarga skipinu, en isinn var þétt- ur og engar likur á, að hann gliðnaði nokkuð i bráð. Þar við bættist, að samferðamenn hans óttuðust, að ef þeir eyddu of miklum tíma í að reyna að bjarga Baychimo, myndu þeir aðeins missa sitt eigið skip. Það var áliðið sumars, og rekísinn þegar tekinn að þéttast. Svo skipstjór- inn og menn hans sneru aftur og létu Baychimo eiga sig. Baychimo hefur oft sézt síðan, og er nú orðið algert einsdæmi i sögu heimssiglinganna. Svo sem sagt var í upphafi, sást það síð- ast í marz 1962, og allt bendir til þess, að það sé enn á ferð um liöfin norður undir pól. ☆ VIKAN 33. tbl. — qq ERFIÐ HREINSUN ÞARFNAST VlM Vim gerir potta, pönnur, vaska, eldavélar, veggflísar og hvað sem er, sem nýtt. Fljótvirkt —fitublettir hverfa á svipstundu. Fjarlægir prálát óhreinindi. Drepur sóttkveikjur. Ilmandi Vim —endurnýjar allt.

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.