Vikan - 15.08.1963, Blaðsíða 41

japönsku hjólbarðarnir í öllum stærðum
og gerðum
SÖLUUMBOÐ:
Reykjavík — Gúmmívinnustofan sf.
Akranes — Bílaleigan sf.
Búðarðalur — Jóhann Guðlaugsson
Blönduós — Zóphonías Zóphoníasson
Sauðárkrókur — Bjarni Haraldsson
Akureyri — Dalvík — Gunnar Jónsson
Egilsstaðir — Bílabúðin
Breiðdalsvík — Elís Sigurðsson
Selfoss —- Verzlunin Ölfusá.
EINKAUMBOÐ
Á ÍSLANDI :
GROTTAh/f
Þórsgötu 1, Reykjavík.
Símar - 23606 - 24365.
ÞEIR SAKNA MARGS
AÐ UTAN ...
Framhald af bls. 11.
að varðveita, viðhalda og fegra, það sem fyr-
ir er af verðmætum í landi okkar.
Mjög ánægjulegir lilutir eru sem betur fer
að gerast i þéssum efnum á meðal okkar.
Til hreinnar fyrirmyndar eru t. d. Elli- og
hjúkrunarheimilið Grund við Ilringbraut og:
Osta- og smjörsalan s.f., við Snorrabraut.
Forráðamenn margra annarra stofnana og:
fyrirtækja gætu fengið sitthvað um að hugsa
við heimsókn á þessum stöðum.
Unun er að ganga fram hjá mörgum görð-
um og húseignum einstaklinga liér í Reykja-
vík yfir sumartímann — en allt of margar
eignir eru samt í vanhirðu.
Við sameignir borgaranna er sums staðar
vel unnið, hvað útlit, frágang og hirðusemi
snertir, en of víða vantar mikið á að við-
unandi sé. Dæmi: Frá liitaveitugeymunum
á Öskjuhlíð er fagurt útsýni yfir borgina og
nágrenni hennar. Á björtum sumarkvöldum
leita margir borgárbúar þangað upp til að
njóta útsýnisins og fegurðarinnar. Rangað
fer maður einnig gjarnan yfir sumartímann
með erlenda gesti, sem sjá vilja viðáttu borg-
arinnar, fjallahringinn og sólarlag í Reykja-
vík. Vel hefur verið unnið að því að auka
gróður í hliðinni umhverfis geymana og er
hann er til mikillar prýði. En hver befur
stjórnað vinnu við lagningu vegarkaflans frá
Reykjanesvegi og upp að liitaveitugeymunum
og frágangi á hringtorgi þar? Þar getur að
lita bæði hroðvirkni og smekkleysi. Vand-
virkur verkstjóri gæti gjörbreytt útliti þarna
á stuttum tíma með sáralitlum tilkostnaði.
Annað dæmi: Nauthólsvík er sumarbað-
staður Reykvíkinga — að visu fátæklegur
samanborið við baðstaði höfuðborgarbúa í
hinum Norðurlöndunum — en sá eini sein
völ er á nálægt borginni. Þessi staður var
nýverið auglýstur opinn almenningi — og
nú með nýaðfluttum skeljasandi m. m. Við
fyrsta tækifæri elcur maður eftir malbikuð-
uin Bretaveginum suður i N'authólsvikina til
að nota sjóinn og sólskinið — og hvita sand-
inn. Kolbrunnar braggarústir eru það fyrsta,
sem mætir manni á þessum sumarskemmti-
stað Reykvíkinga og síðan áfram vanliirt
og ryðgað braggadrasl striðsmanna — 18
árum eftir að þeir yfirgáfu staðinn. Er þetta
hægt?
Enn eitt dæmi: Aðkoman til höfuðborg-
arinnar frá Reykjanesi — næsta nágrenni
vegarins frá Fossvogsbrú að Miklatorgi er
ljótleikinn uppmálaður vegna vanliirðu.
Ryðgaðar, niðurníddar gaddavírsgirðingar.
Framtakssemin og snyrtimennskan hjá
NESTI við Fossvog — og Elliðaár — stingur
í stúf, en nægir þó auðvitað ekki til að
breiða yfir syndir annarra.
Þurfum við að búa við þessa niðurlægingu
öllu lengur? Vonandi ekiki, því nú liefur
ungur borgarstjóri látið í ljós „að engu
mannvirki er fulllokið, fyrr en það liefur
verið tengt landslaginu og umhverfinu með
frágangi lóðar og lands“.
Hér þarf meira til að koma. Hver sem
yfir mannvirki ræður, þarf að komast til
sama skilnings á skyldum sínum við um-
liverfi sitt og þjóðfélag og forráðamenn
Grundar, Nestis og Osta- og smjörsölunnar.
Við svo búið má ekki lengur standa —
það er alveg augljóst. ☆
VIKAN 33. tbl. — ^