Vikan - 22.08.1963, Blaðsíða 9

eitt er kenning-annad reynd
Hann var illa upplagður á morgnana og lítil bók með grænni kápu var orsök-
in til þess. En konan hans, hin verðandi móðir, varð hraustlegri og hraustlegri
með hverjum deginum — SMÁSAGA EFTUR MARIE JOSEPH.
David hafði gert sér það ljóst allt frá byrjun, að Megan var
frábrugðin öðrum stúlkum. f þau þrjú ár, sem hann hafði þekkt
hana, hafði hún aðhyllzt skoðanir grasætumanna og fríhyggju-
manna, kynnt sér andatrú og velt því fyrir sér að taka Búddha-
trú. Einu sinni hafði hún af einskærri meðaumkun verið að því
komin að gefa allan sinn fatnað, og var það svar hennar við þeirri
áskorun að styrkia fátækar konur.
Megan var eins ljós yfirlitum eins og David var dökkur; hún
var eins fíngerð eins og hann var stór.
David þótti mikið til um að lesa verk Tennysons, því að í þeim
fannst honum hann heyra orðin syngja. Hann elskaði tónlist eins
og „Pathetique“ Tschaikovskys, því að slíkt kom hjarta hans og
tilfinningum til að hefjast til stjarnanna.
Megan sagði, að Tennyson væri fullkomlega fornnorrænn og
gaf Tschaikovsky þau ummæli að verk hans væru músíklaus
hávaði. Sjálf las hún verki eftir John Betjman, og einasta tón-
listin, sem hún yfirleitt hafði áhuga á, var djass. Eldheitur, auð-
vitað!
Ur því að þau voru svona algjörar andstæður, myndi maður
varla hafa trúað því, að þau yrðu ástfangin hvort í öðru. En kvöld
eitt, þegar þau gengu heim á leið og himinninn var stjörnubjart-
ur, stönzuðu þau bæði skyndilega. David hafði strokið með fing-
urgómunum yfir kinn Megans. Hann hafði kysst hana á undr-
andi og uppvísandi munninn. Kossinn, sem hafði verið ætlaður
sem vináttutákn, kom þeim báðum til að skjálfa, og þau urðu
ringluð af þeirri ástríðu, sem greip þau bæði.
Núkvæmlega þrem mánuðum eftir þennan koss gengu þau í
heilagt hjónaband. Megan helgaði sig þegar algjörlega sínu nýja
hlutverki sem eiginkona Davids, og starf hennar var óaðfinnanlegt.
Dag nokkurn fann Megan nokkuð, þar sem hún yfirfór gamlan
bókarstafla. Það var bók í grænni kápu, skrifuð af amerískum
lækni, sérfræðingi í einhverju, og fyrsti kaflinn sagði einfaldlega
frá því, að hugarástandið væri undirstaða líkamlegs heilbrigðis . . .
Saina kvöldið las Megan kafla úr bókinni upphátt fyrir David. -—
Enginn, útskýrði hún alvarleg, — enginn ætti að þurfa að vera
sjúkur. Allir sjúkdómar stafa af röngum hugsanagangi, röngum
lifnaðarháttum og rangri afstöðu til lífsins og vandamála þess.
Jákvæður hugsanagangur er bezti læknirinn. Hugsið upp á við
... ekki niður ... og líkaminn svarar með því að vera fullkom-
lega heilbrigður.
Grá augu Megans glóðu og ljóst hár hennar þyrlaðist um lítið
og svipmikið andlitið. David andvarpaði: Líkami hans varð mátt-
laus af viðkvæmni, á meðan hann hlustaði á tæra rödd hennar.
— Það er táknrænt að ég skuli hafa fundið þessa bók í dag.
Því ... David ... ástin mín, ég held, að ég eigi von á borni.
David sat grafkyrr. Hann skynjaði kolahljóðið í eldstónni, bíla-
hljóð að utan og tifið í klukkunni á hillunni. Síðan tók hann
Framhald á bls. 36
VIKAN 34. tbl. — ^