Vikan - 22.08.1963, Blaðsíða 45

þar var vinur minn oft með al-
rangar hugmyndir. Allar fóru
þessar stælur fram í góðu, og
slógu strákarnir vanalegast und-
an, ef eitthvert snillyrði kom ó-
viljandi hjá Gvendi.
Síðasta haustið, sem Gvendur
var hjá mér í vegavinnu, gekk
hann að lokum burtu seint á
hausti. — Astæðan var sú, að
strákarnir töldu honum trú um
það, að ég léti vinna lengur en
10 klukkutíma eins og almennt
var siður þá. Töldu þeir honum
trú um það, að Ríkissjóður eða
ég högnuðust á þessu. Sannfærðu
strákarnir Gvend aðallega um
þetta með því að færa klukkur
sínar, og eins skjótast að hans
klukku sama erindis.
Líka jók það á tortryggni
hans, að það varð að hætta í
rökkri á kvöldin og byrja í
rökkri á morgnana. •— Misjafn-
lega dimmdi fljótt á kvöldin eft-
ir veðurfari. Allt þetta var ærið
nóg til að sannfæra Gvend um
pretti mína. Sumarið eftir fór
Gvendur til Kristjáns Hansen
verkstjóra og var hjá honum að
mestu leyti eftir það, eða þar til
hann drap sig við Borgarsand 8.
sept. 1936. Verður seinna sagt frá
tildrögum þess.
Áður hefur verið minnzt á það
þrek, er Gvendur sýndi, þá hann
gekk fyrir upptök allra vatns-
falla, er renna um Laxárdal og
Gönguskörð í verstu færð. Hann
var og líka afreksmaður á því
sviði að geta étið manna mest
í einu. — Eru margar sögur um
þá íþrótt hans, er ýmsar hús-
mæður hafa sagt mér. Samt
munu þær ekki standast sam-
keppni við át þeirra kumpána
Loga og Loka í Útgörðum forð-
um. Hér er ein, sem ég var sjón-
arvottur að:
Kvöld eitt í versta veðri og
færð er knúð dyra á Illugastöð-
um. Er til hurðar var gengið,
var þar mættur Gvendur „allra
bezti“ og beiddist gistingar, sem
fúslega var látin í té. Hann kom
þá vestan af Blönduósi með
þyngsla æki á skíðagrind, er
hann dró á sjálfum sér. Ég var
þá fyrir stuttu kominn heim með
nýjan fisk vestan af Skaga-
strönd. Var nú tekin talsvert
stór ýsa, hlutuð í tvennt og annar
parturinn soðinn handa Gvendi,
og var það stærri parturinn. Hef-
ur víst verið álitin nægileg mál-
tíð handa einum manni. Gekk
fljótt að sjóða og afgreiða þetta
á borðið fyrir framan Gvend,
enda tók hann snarlega til við
ýsuna. Fljótlega gekk á þennan
bút hjá vini mínum, þótt nægi-
legt væri með af brauði og kart-
öflum. Þegar sjáanlegt var, að
þessi skammtur ætlaði ekki að
hrökkva honum, var hitt ýsu-
stykkið látið í pottinn, soðið og
síðan borið fram fyrir gestinn.
Lauk þeim viðskiptum svo, að
Gvendur lauk þessum skammti
líka. — Nægju sína af skyrhrær-
Nýtt Toni
með tilbúnum bindivökva liðar hárið á fegurstan hátt
Auðveldasta og fljótvirkasta heima permanentið5 sem völ er á, er
hið dásamlega Toni með nýja tilbúna bindivökvanum.
Allur bindivökvinn, sem þér þarfnist er tilbúinn til notkunar í
sérstakri plastflösku. Vatn ónauðsynlegt. — Ekkert duft, sem þarf
að hræra í vatni. Með því að þrýsta bindivökvanum úr plastflös-
kunni er öruggt að hver einstakur lokkur fær jafna óaðfinnanlega
liðun, án þess að liðirnir verði hrokknir og broddar myndist.
Toni bindivökvinn lífgar einnig hár yðar, gerir það mjúkt,
gljáandi og auðvelt í meðfórum. Nú má leggja hárið á hvern þann
hátt, sem þér óskið, hvortheldur stóra eða smáa liði. Toni fæst í
þremur styrkleikum:— Super (Sterkt) ef liðaáhárið mikið, Regular
(Meðal sterkt) ef Uða skal í meðallagi og Gentle (Veikt) ef liða skal
lítið, —og þannig má velja þá tegund sem hentar yður bezt.
Toni, stór pakkning Tip Toni, minni pakkning, til að
til að liða allt hárið. liða hluta hársins eða stutt hár.
VATN ÓNAUÐSYNLEGT—ENGIN ÁGIZKUN —ENGIR ERFIGLEIKAR
Mjög auðvelt. Klippið Með nýja Toni bindivök-
spissinn af flöskunni og vanum leggið pír hvem
bindivökvinn er tilbúinn sérstakan lokk jafnt og
til notkunar. rcglulega og tryggið um
leið betri og varanlegd
hátliðun.
ing og mjólk fékk hann á eftir.
Kvaðst hann þá vera saddur og
neitaði að éta meira, þótt honum
væri boðið það. — Þess skal get-
ið, að í þetta skipti hefur hann
hlotið að vera morðhungraður,
því að ekki hafði hann komið
við um daginn nema á einum bæ
í Norðurárdal og þegið þar kaffi.
Ekki býst ég við, að Náttúru-
lækningafélagið álíti heilsusam-
legt að borða svona mikið í einu,
en hitt er aftur víst, að aldrei
bilaði rnagi Gvendar. Gistihús-
stjórar þyrftu að gera meiri
matarinnkaup, ef þeir hefðu
marga slíka kostgangara sem
Gvend, og jafnframt hækka að
mun fæði. — Eina bótin var, að
hann var ekki matvandur.
Niðurlag í næsta blaði.
FEIGÐARFLAN.
Framhald af bls. 8.
korna í veg fyrir skyrbjúg, harð-
hnoðaðar kökur úp þurrkuðu og
niöluðu kjöti, feiti og súkkulaði,
25 kg — og tvær flöskur af göf-
ugasta portvíni, sem Svíajöfur
skcnkti leiðangursmönnum.
Þá voru og um borð 36 bréf-
dúfur í virbúrum, sem sérstaklega
höfðu verið þjálfaðar til flugs á
norðurslóðum og talið var að
gætu flogið með skilaboð til
Svalbarða í éinum áfanga, hvaðan
sem væri af hinni fyrirhuguðu
leið. Andrée, sem var maður hug-
kvæmur og lagði á margt gjörva
hönd, hafði látið smiða sleða af
nýrri gerð og gera segldúksbát,
sem leggja mátti saman, og margt
var það fleira í útbúnaði þeirra,
sem var nýtt og hentugra en áð-
ur hafði þekkzt. Þar á meðal var
eins konar „sjálfvirk“ kjölfesta,
sem gerði óþarft bæði að hleypa
út gasi og varpa sandpokum fyrir
borð. Þessi kjölfesta var gerð úr
þrem þungum strengjum úr sam-
undnum kókostrefjaköðlum, og
var hver strengur rúmlega 300 m
á lengd. 1 neðri endann voru
strengir þessir vandlega vaxborn-
ir með tilliti til þess að þeir
drægjust léttilega eftir ísnum og
um yfirborð sjávar, en saman-
lagður þungi strengjanna nægði
til þess að hver tuttugu fet, sem
dregin voru inn í körfuna, lækk-
uðu belginn í lofti um tíu fet.
VIKAN 34. tbl. — 45