Vikan - 19.09.1963, Blaðsíða 16

TiunmiF
Sagan hefst á því að Sigtryggur er að fylgja Ástu heim, en hann er á biðilsbuxunum. Það eru fleiri á
biðilsbuxunum, t. d. er Herjólfur, sálfræðistúdent, að fara á fjörurnar við Lóu, vinkonu Ástu.
Þau hittast öll heima hjá Guðríði spákonu, en þar fer Sigtryggur að stríða Herjólfi, sem tekur því
ekki vel.
Guðríður fær bréf frá syni sínum, sem dvalið hefur lengi erlendis, en hann segir henni að nú sé hann
að selja uppfinningu sína og muni fá mikið fé fyrir hana og komi sennilega heim. Guðríður verður þess-
um fréttum fegin, en hana hefur ætíð dreymt um að verða vel efnuð kona.
Kanski var hún alltof krítisk?
En hvert sinn, er hún hugleiddi
þetta mál rólega og öfgalaust,
fannst henni, að hún hlyti að
geta fundið þann mann, er hún
þráði. Það var ekki svo mikið,
sem hún óskaði sér: hún var
ósköp venjuleg stúlka og ekki
á höttunum eftir neinum ævin-
týrariddara, hann þurfti hvorki
að vera ríkur né frægur, hvorki
auðugur né voldugur, heldur að-
eins maður, sem gat veitti henni
það öryggi og unað, sem hana
dreymdi um. Sigtryggur Háfells
var að hennar viti allra bezti ná-
ungi, þótt hann hugsaði mikið
um peninga og væri heldur lítið
rómantískur. En einhvern veginn
gat hún samt sem áður ekki fellt
sig við hann, þegar hún hugsaði
um, að þau ættu að vera saman
nótt og dag ævina á enda. Og
Herjólfur B. Hanson — vafa-
laust var hann bæði lærður og
gáfaður, en heldur ekki hann
líktist draumaprinsinum hennar.
Hún var leið á verzluninni henn-
ar mömmu sinnar, sem hún hafði
unnið í frá barnæsku; það sem
henni þótti mest gaman að, var
að vinna í garðinum á vorin, sjá
um blómin í beðunum og vaka
yfir vexti trjánna. í rauninni
hefði hún vel getað hugsað sér
að vera bóndakona — það var
bara svo erfitt og lítið upp úr
því að hafa. Hana langaði til að
hafa það gott, eiga tvö — þrjú
börn, búa til góðan mat fyrir
manninn sinn og elska hann í
ró og næði. Hún hafði engan á-
huga á því að verða fín frú og
ríkidæmið var henni sama um,
bara ef hún hefði nóg fyrir sig
að leggja. En mamma hennar
vildi gjarna, að hún giftist ríkum
manni, það hafði alltaf verið
hennar áhugamál.
Guðríður opnaði allt í einu
augun, leit á dóttur sína og
brosti.
„Nú kemur hann bróðir þinn
bráðum heim,“ sagði hún milli
svefns og vöku. „Hann verður
milljóneri í dollurum —■ þá
verður nú einhver munur á því
að lifa, dóttir mín.“
VI.
„Þegiðu nú, asninn þinn,“ sagði
páfagaukurinn frammi í stof-
unni. „Kick the cat. Yes Sir.“
Ása vaknaði í herberginu inn-
ar af, opnaði augun, rétti úr sér
og geispaði. Hún var glöð og
hress, eins og venjulega á morgn-
ana; þetta var hraust stúlka og
lífið ólgaði í æðum hennar. Það
var sunnudagur og sólskin og
birta úti, vorið komið í algleym-
ing — og þau ætluðu í bíltúr út
úr bænum. Hún snaraðist fram
úr og fór að klæða sig.
Páfagaukurinn glápti á hana
meðan hún var að fara úr nátt-
fötunum, en er hún stóð nakin
á gólfinu lagði hann undir flatt
og sagði með vandlætingarrómi:
„Ekkert svínarí hér! Bið að
heilsa mömmu'"
„O, haltu þér saman!" svaraði
stúlkan hlæjandi og í sama bili
hringdi síminn.
„Sigtryggur hér — ertu komin
á fætur? Ég er tilbúinn með bíl-
inn — fékk mér strák til að
keyra, vil vera frjáls, skilurðu,
ef mann skyldi langa í sopa. —
Hvernig er það annars með þenn-
an sálfræðing þinn, hann er ekki
bindindissamur? “
„Ekki sýndist mér hann vera
það í gærkvöldi,“ svaraði Ása.
„Hann þáði ginið þitt, og ölið
hennar mömmu þambar hann
eins og mjólk. Auk þess hef ég
fundið brennivínslykt af hon-
um.“
„Því skal ég trúa; það lagði
af honum fýluna — reyndar var
það nú verri lykt en af brenni-
víni. — En anzi var þetta huggu-
leg stelpa — Lóa hét hún, var
það ekki? Hvernig stendur á, að
ég hef ekki séð hana fyrr?“
„Við kynntumst alveg nýlega.
Jæja, svo að þér lízt vel á Lóu