Vikan - 19.09.1963, Blaðsíða 21

Sigurþóra Sigurþórsdóttir."
„En livað heitir sú i kojunni?"
„Æ, þaö er alveg sama, ertu blaða-
maður?“
„Já.“
„Frá livaða blaði?“
„Vikunni.“
„Jeminn stelpur hann er frá Vikunni!"
Þegar við komum út í sólskinið, rek-
umst við á Baldvin Halldórsson leikara.
„Þú hér Baldvin?"
„Ójá, góði, ég brá mér í síldarvinnu
í sumarfríinu, það er í fyrsta sinn.
„Og likar?“
„Prýðilega, þetta er ágæt tilbreyting
frá leikhúsinu.“
„Hvað gerir þú hér?“
„Er á plani maður, á plani.“
„Ég þarf að taka mynd af þér.“
„Þá verð ég að skipta um peysu, þessi
Framhald á bls. 49.
IffltsP

ÞEGAR SÍLDIN ER NÖG, ER NOKKURN VEG-
INNVÍST, AÐ ENGINN FER MEÐ LJÓTA KVÆÐ-
IÐ UM RAUFARHÖFN. BLAÐAMAÐUR VIKUNN-
ARKOMÞAR VIÐ í SUMAR, MEÐAN VEIÐIN
VAR GÖÐ, OG ÞÁ VAR AÐEINS SUNGIÐ ÞETTA
LJÖÐ:
'V 'v''H
Viö opnum dyrnar og þarna blasir dýrðin
við. Skuggsýnt er inni, þó bjart sé úti. Fyrir
vitin leggur olíustybbu, cins og oft er í vega-
mannatjöldum.
Frístundirnar eru notaðar til ýmissa starfa,
svo sem þvotta og ístoppunar. En stundum
cr líka spilað og sungið og þá taka þær sig
til og tvista af hjartans list.
VXKAN 38. tbl.
21