Vikan - 26.09.1963, Blaðsíða 37

úr röðinni eins og vera bar. Mér
varð litið upp í stigann, þar sem
Larry stóð enn og beið, en eftir
svipnum að dæma, virtist mér ó-
sennilegt, að hann mundi bíða
þar öllu lengur. Mér fannst sem
ég heyrði þegar í eyrum mér
glumruganginn og skarkalann,
þegar hann kæmi brunandi eftir
marmaragólfinu á skaflajárnuð-
um hnöllunum, rétt eins og skrið-
dreki eftir steinlögðu stræti, og
merði og molaði undir hælu.m
sér þær vesælu tær, sem lágu
varnarlausar í þunnu gljáleðurs-
hýði. Ég þorði ekki að hugsa þá
hugsun til enda, og vafalaust
hefur það verið ósjálfráð tilraun
mín til að kæfa óp og vein hinna
ristarbrotnu meyja í eyrum mér,
þegar ég tók fullt viskýglas af
bakkanum, sem þjónninn hélt
hæversklega að mér, svalg það
í botn í einum teyg, setti það
frá mér á bakkann og tók mér
annað ...
í sömu svifum varð mér litið
þangað, sem Moe Curtis stóð, um-
kringdur hópi sameiginlegra
kunningja okkar af báðum kynj-
um. Það sló mig ónotalega hvern-
ig það pískraði og hló, svo að ég
gekk í áttina til hans.
„Heyrðu mig um hálft orð,
Moe,“ mælti ég svo hátt að allur
hópurinn mátti heyra. ,,Ég hef
alltaf álitið, að þú værir sannur
vinur vina þinna. Traustur eins
og bjarg og þagmælskur eins og
gröfin, og það veit ég að þú ert.
Þurfum við einhverntíma á trún-
aði og þagmælsku að halda, þá
máttu vera viss um, að við leit-
um fyrst til þín.“
Að svo mælti snerist ég á hæl
og hélt að stiganum, þar sem
Larry stóð enn í neðsta þrepinu.
Eftir svipnum á andliti hans,
hefði maður getað haldið, að
skaflarnir undir hnöllunum sneru
öfugt og stæðu upp í iljarnar á
honum sjálfum. Hann leit á mig,
og það fór hrollur um mig við
það augnaráð.
„Ég komst ekki hjá að doka
við og fá mér staup,“ mælti ég
afsakandi.
„Hvað sagði hún?“
„Ég fékk ekki tækifæri til að
minnast á þetta við hana.“
„Þakka þér ástsamlega fyrir.
Það var drengilega gert.“
„Hún virtist ekki einu sinni
sjá hver ég var. Ekki þekkja mig.
Ég segi þér dagsatt, Larry. Hún
er einhversstaðar uppi í skýjun-
um, skilurðu?"
Hann sneri við upp stigann.
„Og þar að auki kjaftar Moe
þessu með skóna í hvern mann,“
bætti ég við.
Larry nam staðar í stiganum.
„Gerir hann það?“
„Já, raunar.“
„Það,“ sagði Larry, „er einmitt
það, sem ég þurfti með. Einmitt
það, sem á vantaði." Og enn sneri
hann við og gekk nú niður stiga-
þrepin.
Hann gekk hægt og rólega nið-
ur stigaþrepin sjö og hélt síðan
Nýtt Toni
með tilbúnum bindivökva liðar hárið á fegurstan hátt
Auðveldasta og fljótvirkasta heima permanentið, sem völ er á, er
hið dásamlega Toni með nýja tilbúna bindivökvanum.
Allur bindivökvinn, sem þér þarfnist er tilbúinn til notkunar í
sérstakri plastflösku. Vatn ónauðsynlegt. — Ekkert duft, sem þarf
að hræra í vatni. Með því að þrýsta bindivökvanum úr plastflös- Mjög auðveit. Kiippið Með nýja Toni bindivök-
A A J spissinn af flöskunni og vanum leggio pér hvern
kunni er öruggt að hver einstakur lokkur fær jafna óaðfinnanlega bmdivökvinn er tiibúinn sérstakan íokk jafnt og
00 til notkunar. reglulega og tryggið um
liðun, án þess að liðirnir verði hrokknir og broddar myndist.
Toni bindivökvinn lífgar einnig hár yðar, gerir það mjúkt,
gljáandi og auðvelt í meðförum. Nú má leggja hárið á hvern þann
hátt, sem þér óskið, hvortheldur stóra eða smáa liði. Toni fæst í
þremur styrkleikumSuper (Sterkt) ef liða á hárið mikið, Regular
(Meðal sterkt) ef liða skal í meðallagi og Gentle (Veikt) ef liða skal
lítið, —og þannig má velja þá tegund sem hentar yður bezt.
Toni, stór pakkning Tip Toni, minni pakkning, til að
til að liða allt hárið. liða hluta hársins eða stutt hár.
VATN ÓNAUÐSYNLEGT — ENGIN ÁGIZKUN —ENGIR ERFIÐLEIKAR
lcið betri og varanlegri
hárliðun.
NO MIX
Tom
NEW

HOME PfRM
út á marmaragólfið. Það var
jafnsnemma og þeir síðustu í bið-
röðinni höfðu fengið sína af-
greiðslu hjá brúðhjónunum og
aðstandendum þeirra. Um leið og
Larry hóf göngu sína út á fág-
aðan marmarann, kváðu við
skellir, enn hærri og hvellari, en
jafnvel ég hafði gert ráð fyrir
að gæti átt sér stað. Það tók und-
ir í veggjum og lofti og hver ein-
asti maður leit furðu lostinn í
áttina á hljóðið. Klikk-klakk,
klikk-klakk, klikk-klakk ...“
Larry hélt rakleitt þangað, sem
frú Swift, móðir brúðarinnar
stóð, og fyrr en hún sjálf vissi
orðið af, hafði hann tekið hraust-
lega í hönd henni og flýtti sér
ekki neitt að sleppa henni aftur.
Þá kom röðin að föður brúðar-
innar, sem virtist ekki almenni-
lega gera sér grein fyrir hvað um
var að vera: „Það er ánægjulegt
að sjá þig hérna, Larry, reglu-
lega ánægjulegt," tautaði hann.
En það var Pat litla, sem átt-
aði sig á lilutunum. Hún kom
umsvifalaust til Larry, tók um
báðar hendur honum, þrýsti þær
innilega og það var eins og öll
þreytan væri rokin út í veður
og vind. „Þú getur ekki trúað
því hvað mér þykir vænt um að
þú skyldir koma,“ hrópaði hún
hátt og fagnandi. „Ég var einmitt
að vona að þú létir sjá þig, svo
að ég gæti kynnt þig fyrir Jim,
manninum mínum.“ Og hún
bætti við. „Ég er viss um að þið
eigið eftir að verða góðir vin-
ir ...“
Og þá brá Jim við og þrýsti
hönd Larrys og brosti innilega,
og þarna stóðu þeir og brostu
hvor til annars, þangað til móður
brúðarinnar fannst meir en nóg
um og kvað tíma til þess kominn
að setjast að borðum. En hún
sagði ofur hæversklega áður:
„Ég verð að biðja þig að afsaka
Larry . ..“
Þá sagði Pat: „Þakka þér inni-
lega fyrir allt, Larry,“ og hvort
sem þið trúið því eða ekki, þá
tyllti hún sér á tá og rak aS
honum rembingskoss, að öllum
ásjáandi. Að því búnu smeygði
hún hendinni undir arm eigin-
mannsins, sem leiddi hana á
VIKAN 39. tbl. — grj