Vikan - 03.10.1963, Blaðsíða 42

lifað. Já, séra Sigurður, mér
var sama um allt nema hana.
Og þér ætluðuð að vera svo góð-
ur að taka systur mípa til yðar.
En þegar ég fór að sækja hana
séra Sigurður, þá var engin litla
systir. Dáin, sagði fólkið, hafði
gengið illa að sitja hjá, enda ekki
nema níu ára, auminginn, og svo
ætlað að strjúka til bróður síns,
og hljóp í myrkrinu og rigning-
unni. Og Brynjólfur elti hana
ríðandi, sagði fólkið, kom með
hana aftur og sló hana með svip-
unni og lokaði hana inni í hest-
húsinu. Dáin, daginn eftir úr
kulda, hræðslu og hungri, sagði
fólkið. Hvað gat ég gert, séra Sig-
urður. Ég var fávita af sorg og
réðist á Brynjóif. Hann gat ekki
þolað börn, sagði fólk'ð, en var
það litlu systur minni að kenna
þótt hans börn dæu öll úr veik-
inni. Já, séra Sigurður, ég drap
hann, og þér ætlið að hjálpa mér.
Já, já, fara strax norður að Felli.
Ganga dag og nótt. Færa Þórði
bréf og vera honum þægur.
Aldrei koma suður eftur. Eng-
um segja neitt, bara hlýða Þórði.
Já, já, Guð mun fyrirgefa mér,
fyrst þér segið það séra Sigurður.
Það var sem dauðinn hefði
beðið meðan Hallur lauk þess-
ari löngu ræðu sinni. Um leið og
hann sleppti siðasta orðinu hné
hann út af og var dáinn.
Gísli hafði setzt á stein og
starað á þennan dauðvona óláns-
mann, sem í dauðateygjunum
lifði aftur upp hörmungasögu
sína. Þvílík örlög. Og nú var
þessu lokið. Nú lá hann þarna
dauður og limlestur, og hafði
unnið það síðast verka að bana
saklausum manni. En grafið
sjálfum sér .rröf um leið. Litia
stund sat Gísli kyrr og horfði á
mennina í fjörunni. Hvað átti
hann að gera? Ekki mátti hann
hreyfa þá neitt. Hér yrðu vitni að
koma til og íhuga málsatvik.
Óhugnaðurinn við að sitja
svona einn yfir dauðum mönnum
sagði til sín og hann flýtti sér
upp úr fjörunni og heim til bæj-
ar, hugsandi ráð sitt. Nú yrði
hann tafarlaust að láta þá vita,
Brand sýslumann og Þórð á Felli.
Stefna þeim höfðingjunum sam-
an yfir hræjum þræla sinna. Það
var þjóðráð. Máske þeir yrðu
ekki á eitt sáttir. Kannske myndi
Brandur sýslumaður telja að
maður Þórðar ætti hér alla sök,
og heimta bætur fyrir sinn mann.
Hvað myndi Þórður ríki segja
við því. Hvort yrði nú sterkara
sýslumannsvaldið eða hið al-
kunna vald Þórðar yfir hverjum
manni, með allan sinn auð á bak
við sig.
Margrét var ókomin enn frá
Felli. Signingin yfir leiði móður
hennar átti víst að vera sérlega
vönduð í þetta sinn.
Gísli bað elzta son sinn að ferð-
búast skjótt og skreppa fyrir
sig bæjarleið.
— Þú átt að taka hann Skjóna
minn, hann er hérna niður hjá
ánni, og ríða í spretti að Kolla-
fjarðarnesi. Þar áttu að biðja um
að fá að tala við sýslumann og
þegar þú hittir hann áttu að
segja: Faðir minn bað mig fyrir
kveðju og biður yður að koma
tafarlaust upp að Litla-Fjarðar-
horni. Komdu svo strax til baka
aftur og segðu engum öðrum,
sem þú kannt að hitta, frá er-
indi þínu. Mundu nú þetta, sagði
Gísli alvarlegur.
— Já, pabbi, sagði drengurinn
og hraðaði sér á brott, uppvægur
yfir þessu mikla trausti. Að
in ráðgáta. En hún vildi ekki
spyrja frekar. Gísli þrammaði
skemmstu leið fram flóa, stikaði
stórurfi og velti fyrir sér hvernig
hann ætti að haga orðum sínum
við Þórð. Hvernig ætli honum
yrði nú við. Það var spurning,
sem hann hlakkaði til að fá
svarað.
Fyrr á öldum hefðu ef til vill
orðið málaferli og mannvíg út
af svona atburði. En þeir tímar
voru löngu liðnir. Höfðingjarnir
söfnuðu nú ekki liði gegn mót-
stöðumönnum sínum. Ofstopa-
Nivea innlheldur
Eucerit — efni
skylt húðlitunnj
— frá því stafa
hin góðu áhrif
þess.
ÉG NOTA NIVEA EN ÞÉR?
Núlð Nivea á andlltið að kveldi: M'
verður morgunraksturlnn þægilegri
og auðveldari. Og eftir raksturinn
hcfur Nivea dásamleg áhrif.
GOTT ER AÐ TIL ER NIVEA!
Látlð NIVEA fulikomna raksturinn.
L C á'«,0

hugsa sér, að hann átti að fara að
hitta sjálfan sýslumanninn. Og
fara ríðandi á reiðhesti föður
síns., annálaðasta gæðingi um
nálægar sveitir. Og átti að ríða
hratt.
Unnur, sem heyrt hafði á tal
feðganna spurði nú áhyggjufull.
— Hvað er nú að faðir minn?
Hvers vegna á að sækja sýslu-
manninn?
— Tölum ekki um það, telpa
mín, þú munt frétta það síðar,
sagði Gísli hátíðlega. En gættu
vel litlu barnanna, því nú þarf
ég einnig að bregða mér bæjar-
leið og sækja Þórð á Felli.
— Já, það skal ég gera, anzaði
telpan, en óljós geigur settist að
henni. Hvað faðir hennar vildi
þessum mönnum var henni hul-
menn ekki framar knésettir með
kjarki og karlmennsku, heldur
höggnir á Alþingi eða sendir á
Brimarhólm. Dæmdir af dönsk-
um. Þvílík hörmuleg umskipti,
hugsaði Gísli, um leið og hann
gekk í hlaðið á Felli og barði
þrjú högg á bæjarþilið.
Stúlka kom fram og Gísli
spurði eftir Þórði, og kvaðst
þurfa að finna hann nauðsyn-
legra erinda.
Stúlkan hvarf aftur inn, en
kom að vörmu spori aftur og
bauð Gísla að ganga í bæinn,
sagði Þórð vera í herbergi sínu.
Þórður sat við skriftir og leit
ekki upp né tók undir kveðju
Gísla. Svo var að sjá að hann
yrði hans ekki var, en hafði all-
an hugann við skriftirnar. Gísli
stóð vandræðalegur á miðju
gólfi og sá að ekki þýddi neitt
að bera upp erindið strax. Vissi
að Þórður hafði það til að anza
honum engu orði, fyrr en hon-
um dytti sjálfum í hug að hefja
samtalið. Sá auður og velsæld,
sem hvarvetna blasti við á Felli
var litt sjáanlegur í þessari vist-
arveru Þórðar ríka. Litlu þiljuðu
herbergi. Þar inni var aðeins rúm
Þórðar, borð undir glugga, einn
stóll og skápur í horni. Þarna
sagði heimilisfólk á Felli að
Þórður héldi til flesta daga, og
svæfi um nætur. Stöðugt skrif-
andi, enginn vissi hvað. Ekki
varð heldur séð á manninum
sjálfum að ríkidæmi hans væri
mikið. Búningurinn var ekki
annað en gerðist meðal bænda.
Sauðmórauð peysa, grófar vað-
málsbuxur og óbryddaðir sauð-
skinnsskór. Öðru vísi sást Þórð-
ur aldrei klæddur, nema í kirkju
og á Alþingi. Þó vissu allir að
Þórður var með ríkustu mönn-
um þó víða væri leitað. Sumir
héldu að hann vissi ekki sjálfur
hvað margar jarðir og jarðar-
parta hann ætti, jafnvel í öllum
landsfjórðungum. Þórði virtist
allt verða að auði. Mörgum
fannst að aldrei missti hann
skepnu, aðrir sögðu meira að
segja að grasspretta og heyfeng-
ur brygði til hins betra ef Þórður
keypti harðbýlt kot. Hann gat
líka haft það til, ef menn sökn-
uðu fjár af fjalli og fundu hvergi
að kaupa í því vonina, þá var
sagt að ekki brygðist að kindurn-
ar heimtust bráðlega heilar. Fal-
aði Þórður folald sem hann sá,
brást ekki að það yrði góður
hestur, ef hann fékk það.
Þórður var nú kominn fast að
sextugu, og farinn lítils háttar
að hærast. Gráu hárin voru eins
og einstök sinustrá í dökkjörpu
hári hans og skeggi. Að öðru
leyti bar hann aldurinn vel, enda
ekki slitið sér á vinnu. Enn var
hann afburða fríður maður, með
þennan sérstaka $vip sem aldrei
glúpnaði fyrir nokkru mótlæti,
þessi dökku augu, sem virtust
sjá í gegn um þann sem hann
talaði við.
Niðurlag í næsta blaði.
BANGSI.
Framhald af bls. 25.
Saumið fætur við bolinnn.
Saumað er með teygjunni, fyrst
í gegn um bolinn og síðan í gegn
um hinn fótinn. Þá í gegn um
bolinn og síðan í gegn um
hinn fótinn. Stingið nálinni
sömu leið til baka með V2 sm.
millibili, og hnýtið endana saman.
Saumið hendur við bolinn á
sama hátt.
Saumið augun föst, og saumið
nef og munn með svarta „broder-
garninu“.
Hnýtið silkibandið í slaufu um
hálsinn.
— VIKAN 40. tbl.