Vikan - 03.10.1963, Blaðsíða 53

Fjarlægið nagla-
böndin á
auðveldan hátt
Hinn sjálffyllti Cutipen gefur mýkj-
andi lanolinblandaðan snyrtilög, einn
dropa í einu, sem mýkir og eyðir
óprýðandi naglaböndum.
Cutipen er eins og fallegur, óbrjótandi
sjálfblekungur sérstaklega gerður til
snyrtingar. Hinn sérstæði oddur hans
snyrtir og lagfærir naglaböndin svo
að neglur yðar njóti sín.
Engra pinna eða bómullar er þörf.
Cutipen er algerlega þéttur, svo að
geyma má hann í handtösku.
Cutáp&n
fæst í öllum snyrtivöruverzlunum.
Handhægar áfyllingar.
Fyrir stökkar neglur hiðjið um
Nutrinail,
vítamínblandaðan naglaáburð, sem
seldur er í pennum, jafn handhæg-
um i notkun og Cutipen.
Hún tók allt í einu ákvörðun
sína og renndi stólnum af stað,
en ekki inn í herbergið og út að
glugganum, heldur út á svalirnar
meðfram stofunni. Hún renndi
stólnum eftir svölunuin endi-
löngum, og þegar hún var kom-
in fram á stigaskörina, setti hún
hemilinn á stólinn.
Stiginn niður af svölunum
virtist óendanlega langur, og
hún liristi höfuðið, eins og til
að mótmæla með sjálfri sér
þeirri vitfirringslegu hugmynd,
sem lnin hafði fengið, en leyfði
sér samt ekki að hverfa frá
ákvörðun sinni.
Á undanförnum árum liafði
henni oft tekizt að komast nið-
ur stigann — að visu með að-
stoð Jane. En það táknaði þó
ekki, að hún mundi ekki geta
þetta ein síns liðs, ef hún yrði
að gera það. Á þessum lömun-
arárum sínirni hafði hún orðið
furðanlega sterk í höndum og
handleggjum af að aka stólnuin
fram og aftur, snúa honum og
þess háttar, svo og af að verða
jafnan að lyfta sér í stólnum
eða rúminu, til að hagræða sér,
þegar enginn var til að hjálpa
lienni við það. Hún leit á liorn-
stólpann í riðinu, efst við stig-
ann. Ef hún næði nógu góðu
taki á honum og notaði þann
litla kraft, sem var í hægra fæti
. . . Aftur liristi hún höfuðið
ósjálfrátt, eins og til að koma
vitinu fyrir sjálfa sig. Þetta var
óframkvæmanlegt — hún gæti
þetta aldrei, án þess að stingast
á höfuðið. Allt í einu fann hún
fyrir áköfum svima, svo að hún
greip þéttingsfast um stólarm-
ana og lokaði augunum.
Framhald í næsta blaði.
HANN MÁLAR í
ÁSASKÓLA Á SUMRIN.
Framhald af bls. 15.
— En notarðu módel fyrir
þetta fólk, sem lifir og hrærist
i myndunum þínum?
— Ekki lengur. Ég álít það
ókost að þurfa að nota módel.
Ég teikna þetta upp úr mér.
— Nú breytast listamenn
með aldrinum, t. d. eru verk
þín talsvert frábrugðn núna
þvi sem þau voru fyrir tíu
eða tuttugu árum. Breytist l>á
smekkurinn? Finnst þér lítið
varið i þá málara, sem þú varst
hrifinn af þá?
— Ég lield, að það sem eitt
sinn hefur hrifið mann, hljóti að
halda áfram að snerta ínann og
maður sé hrifinn af þvi áfram,
þó stíllinn hjá manni sjálfum
breytist. En yfirleitt eru málar-
ar .hrifnastir af þeim eigin verk-
um, sein nýjust eru. Þó eru þar
til undantekningar. Jón Stefáns-
son sagði eitt sinn, að hann hefði
fundið gömul málverk eftir sig
niðri í kjallara, sem liann hafði
á sínum tírna gefizt upp við,
eða hætt við af einhverjum á-
stæðum. Löngu sifSar, þegar
hann dró þessi verk fram i
dagsljósið, fannst honum þau
með beztu verkum sínum. Aftur
á inóti man ég eftir þvi gagn-
stæða ttxjá Ásgrimi. Ég á(t(ti
ásamt fleirum að sjá um yfir-
litssýningu á vcrkum hans og
Ásgrimur var liafður til ráðu-
neytis. Hann vildi lielzt hafa
sem minnst af eldri verkum
sínum, svo sýningin varð í raun-
inni engin yfirlitssýning.
— Heldur þú áfram að mála,
Jóhann, eftir að vetur er í garð
genginn?
— Nei, Jivorttveggja er, að ég
kenni teikningu í skóla og tefst
frá málverkinu af þeim sökum og
svo er liitt, að mér finnst ómögu-
legt að mála í skammdcginu.
— Ekki við neinskonar ljós?
— Alveg útilokað, það yrði
tóm vitleysa, að minnsta kosti
hjá mér. þegar maður sæi slíkt
málverk, við dagsljós, sem rnálað
hefði verið við ljós, þá mundi
maður vilja fara yfir það allt að
nýju. Mér finnst gott að geta far-
ið með myndirnar hérna út fyr-
Fisléttar
þola þvott (þvottekta)
HÍýjar
100 % Nylon efni í verinu
3 stœrðir af sœngum
3 stœrðir af koddum
ryðja sér hvarvetna til rúms
Marteinn Einarsson & Co.
Fata- & gardínudeild Laugavegi 31 - Sírni 12816
VXKAN 40. tbi. — gg