Vikan - 10.10.1963, Blaðsíða 29

standa þarna úti á miðri götu
yfir nóttina?''
„En ég get ekki fært hann úr
stað" svaraði Miguel. „Hreyfill-
inn er eitthvað bilaður".
„Það kemur mér ekki við",
svaraði César. „Það er embættis-
skylda mín að koma í veg fyrir
að glæpir séu framdir í þessum
bæ. Þess vegna hef ég setið hér
í bílnum í alla nótt til að koma
í vee fvrir að hjólbörðunum væri
stolið".
Mieuel vissi ósköp vel að það
var huealyei. Væri það satt, að
César hefði haldið sig í nánd við
bílirm um nóttina mundi tilgang-
ur hafa verið sá einn, að reyna
að stela hiólbörðunum sjálfur,
án þess upp kæmist. Slíkt segir
þó eneinn beinum orðum við
löereeubjón. sem er máeur bæj-
arstiórans. Mieuel tók því þann
kostinn að þegja.
..En þsð er Hka embættis-
skylda mín að refsa fyrir lög-
brof'. bætti César við með al-
vörunbvm«n i röddinni. .,Þess-
veena tek ég þig fastan í nafni
laganna."
..Mie?" Mistuel hváði: „Hvaða
löe hef ég brotið?"
..Lagt bíl ólöelega og hindrað
umferðina við bæjartorgið", svar-
aði César valdsmannslega.
..Hér er ekki nein reglueerð
eildandi, sem seeir til um hvar
leeeia meei bílum oe hvar ekki.
Og bíllinn hindrar auk bess ekki
umferðina." svaraði Mieue1. ..Það
pér^n síálfur".
ÁætlunarbOinn var nefhilega
að koma frá Aoarmlco rétt í bessu
o<f ók óhindrað frsmhiá kadil-
iáknnm. ¦Þ»ir M\"uel oe César sáu
Diosdado stíea út úr áætlunar-
bílnum. ásamt unnábúnum Mexi-
kana með skialdatösku undir
hendinni oe hverf a inn í skúrinn,
þar sem PeDe seldi bensínlð.
„Hvað vill þessi borearflott-
ræfill hingað?" spurði César
illskulega.
..Við fáum nú víst bráðlega að
vita bað", svaraði Miguel.
Raddhreimur Césars brevttist
skvndileea oe eins öll framkoma
hann vrtrf^ mun vineiarnleeri en
um Jeið h'ka ákafari. . Jæía. við
vilium ^kki fara með iTiu að nein-
um. Nei. alls ekki. En bú hefur
brotið af þér, oe mér ber að varpa
þér í fangelsi, en það væri
heimskuleet. Hver mundi, þegar
á allt er litið, eræða nokkuð á því
að þér væri stungið inn?" Og nú
varð rödd hans djúp og alvarleg.
..En engu að síður, þá má maður
ekki líða neinum að brjóta lögin,
án þess að hann sé látinn gjalda
eitthvað fyrir."
„Það vill nú svo til, að það er
ekki neitt fangelsi í þessum
blessaða bæ", varð Miguel að
orði. Han var að vísu skelfdur,
en hann var nú einu sinni þannig
gerður, að hann lét flest fjúka,
þegar svo bár undir.
César gekk skerfi nær honum.
„Asninn þinn", hvæsti hann.
„Taktu sönsum, maður! Sérðu
'.>V.V.v- • ¦¦'¦'¦¦ 'i.¦•¦'••!"'.t.f'--.'. -¦¦'¦'¦+¦
Jú, þetta er lögregluhundur.
húmor i
miðr i
viku
— Púhh, ég er orðinn móður!
.*•••. *
•• • * •¦-
™-.F?hv
•« ». :?«.'. v\t;.'
•:•••••• •••''••Y-^.-
..••.•:• .
«*«. v • *¦«' ***,»'.*•!.»•'
•.' • • • •* •
t «/**•*>•*«• •£ *»á,i,*«.~*>
-. ..::-'vV--.-..
ií-va
VIKAlf 41. tbl. _
29