Vikan - 10.10.1963, Blaðsíða 29

standa þarna úti á miðri götu
yfir nóttina?‘‘
„En ég get ekki fært hann úr
stað“ svaraði Miguel. „Hreyfill-
inn er eitthvað bilaður".
„Það kemur mér ekki við“,
svaraði César. „Það er embættis-
skylda mín að koma í veg fyrir
að glæpir séu framdir í þessum
bæ. Þess vegna hef ég setið hér
í bílnum í alla nótt til að koma
í vef* fvrir að hjólbörðunum væri
stolið“.
Mieuel. vissi ósköp vel að það
var hugalys'i. Væri það satt, að
César hefði haldið sig í nánd við
bílinn um nóttina mundi tilgang-
ur hafa verið sá einn, að reyna
að stela hjólbörðunum sjálfur,
án þess upp kæmist. Slíkt segir
þó ensinn beinum orðum við
löf»resubjón. sem er másur bæj-
arstiórans. Misuel tók því þann
kostinn að þegja.
..En það er h'ka embættis-
skylda mín að refsa fyrir lög-
brot'*. bætti César við með al-
vörunbun«a í röddinni. .,Þess-
vegna tek ég þig fastan í nafni
laganna."
..Miff?“ Misuel hváði: „Hvaða
lös hef ég brotið?"
..Last bíl ólöslesa og hindrað
umferðina við bæiartorgið“, svar-
aði César valdsmannslega.
..Hér er ekki nein regluserð
gildandi, sem sesir til um hvar
lessia mesi bílum os hvar ekki.
Og bíllinn hindrar auk bess ekki
umferðina." svaraði Mieue1. ..Það
sérðu siálfur".
Áætlunarbílinn var nefnilega
að knma frá Ananulnn rét.t í bessu
nr ók óbindrað frambiá kadil-
iáknnm. Þeir Mivuel oa César sáu
Dinsdadn stíaa út lár áætlunar-
bílnum. ásamt unnábúnum Mexi-
kana með skialdatösku undir
hendinni os hverfa inn í skúrinn,
þar sem Peoe seldi bensínið.
..Hvað vill bessi borsarflott-
ræfill hingað?" spurði César
illskulega.
..Við fáum nú víst bráðlesa að
vita það“, svaraði Miguel.
Raddhreimur Césars brevttist
skyndilesa os eins öll framkoma
hann varð mun vinsiarnlegri en
um leið h'ka ákafari. . .Tæta, við
vilium ekki fara með il]u að nein-
um. Nei. alls ekki. En bú hefur
brotið af þér, os mér ber að varpa
þér í fangelsi, en það væri
heimskulest. Hver mundi, þegar
á allt er litið, præða nokkuð á því
að þér væri stungið inn?“ Og nú
varð rödd hans djúp og alvarleg.
,.En engu að síður, þá má maður
ekki líða neinum að brjóta lögin,
án þess að hann sé látinn gjalda
eitthvað fyrir.‘‘
„Það vill nú svo til, að það er
ekki neitt fangelsi í þessum
blessaða bæ“, varð Miguel að
orði. Han var að vísu skelfdur,
en hann var nú einu sinni þannig
gerður, að hann lét flest fjúka,
þegar svo bar undir.
César gekk skerfi nær honum.
„Asninn þinn“, hvæsti hann.
„Taktu sönsum, maður! Sérðu
Jú, þetta er lögregluhundur.
humor i
midz*i
vihu
Púhh, ég er orðinn móður!
.•V.v.
r.V-.i : • r-lL
_____
; 04';* - *
•• • » ••
—-"L--------r-rPTTr..‘.-
VV'.
<■'A , •'• '*• '• ••;.
• * f V •*. .
*?•••# . . . - , ' ' T.
>•■ *" f • 'V ~~
4 '••
.'*•.: '•:•'»•*..•>•, : , s
• % •• —
* » 1
VÍÍÁ 5 ‘Wi
• • .. .V • •• * ..
• •'• •y , • . • •»
.. % * *. * •• • • .» »•_•»
• *••»••• • • •
1 m •• u«

VIKAN 41. tbL — 29