Vikan - 10.10.1963, Síða 33

I Shólopeysur fir Odelon
fyrir drengi og stúlkur.
Stærðir 4-12. - Margir litir.
Prjónastofan Anna ÞórSard. h.f. Ármúla 5. - Sími 38172.
dráttartaugarnar me'ð múldýrun-
um, ýta, ryðja stórgrýti úr vegi
eða lyfta hjólunum upp úr skorn-
ingunum, og svo bratt var þarna,
að brekkan virtist allt að því
þverhnípt, þegir þeir litu um öxl
yfir farinn veg.
„Ef Miguel reynist ófáanlegur
að greiða þessi 300 pesos“, varð
einum þeirra að orði, „þá verður
lögfræðingurinn tilneyddur að
sækja bílinn hingað uppeftir!“
Þeir hlógu og létu tequilaflösk-
urnar ganga á milli sín. Létu
glósunum rigna yfir alla þá, sem
völd þóttust hafa, alla þá, sem
gengu í fínum borgarklæðum
og héld sig mikla menn. Það
gekk seint og erfiðlega upp snar-
bratt fjallið, en þeir létu það ekki
á sig fá, ýttu, drógu, hertu á múl-
dýrunum, hlógu og spauguðu.
Jafnvel þegar síðasti og örðug-
asti áfanginn tók við, og þeir
urðu bókstaflega að bera bílinn
yfir torfærurnar, jók það frekar
á gleði þeirra en hitt. Og loks
var takmarkinu náð.
„Við setjum hann upp á hól-
inn bak við bæinn“, sagði Miguel.
Látum hann snúa í áttina að sól-
arlaginu'.
Þeir rufu girðinguna, skáru
sér leið gegnum lcaktusgerðið og
drógu kadiljákinn upp á hólinn.
Estrella og drengirnir komu út úr
kofanum og störðu stórum aug-
um á gersemina. Þeir leiðangurs-
menn voru nú allir þéttfullir
orðnir, sungu og hlógu, ýttu og
toguðu. Það var farið að roða
af nýjum degi, áður en erfiði
þeirra var lokið svo að þeir væru
ánægðir með árangurinn, og þá
voru þeir allir orðnir fullir og út-
taugaðir af átökunum. Svo leystu
þeir dráttartaugarnir, stóðu í
hvirfingu kringum kadiljákinn
og struku gljáfágaða og form-
mjúka yfirbygginguna með að-
dáun og ástúð, stoltir yfir þeirri
djörfu dáð, sem þeim hafði auðn-
azt að vinna.
„Miguel, hombre“, varð einum
þeirra að orði. „Aldrei hefði mér
til hugar komið, að nokkur mað-
ur, sem komizt hefði yfir ger-
semi, 10.000 pesosa virði, færi
að taka upp á því að draga hana
upp í fjöllin.“
„Hér get ég verið viss um að
enginn taki hana frá mér“, sagði
Miguel.
„Kannski þú getir notað bíl-
inn fyrir hænsnakofa", sagði
annar. „Nei, ekki dugar það, því
að þá yrðir þú að greiða César
lögregluþjóni 20 pesos á viku“.
„Og Diosdado mundi láta setja
þig í fangelsi“, bætti annar við.
Enn hlógu þeir. Síðan kvöddu
þeir allir Miguel með -handa-
bandi og hinum mestu virktum.
Hann var og mundi alltaf verða
sannkallaður garpur í þeirra
augum eftir þetta. Og svo héldu
þeir á brott niður snarbrattar
brekkurnar með múldýr sín.
Miguel notaði kadiljákinn ekki
fyrir hænsnakofa. Hann notaði
hann alls ekki neitt í venjulegri
merkingu þess orð. Hann dáðist
að því hvílíkan svip hann setti
á umhverfið, þar sem hann
gnæfði þögull og engum að gagni
hátt yfir lágan dalinn fyrir neð-
an. Það kom fyrir, að Indíánar
komu langar leiðir að, einungis
til að sjá þetta furðuverk, glæsi-
bílinn uppi í fjöllunum, og þá
hittist oft svo á, að Miguel sat í
framsætinu með hendur á stýri
og naut kyrrðarinnar og hvíld-
arinnar um sólarlagið eftir erfitt
dagsverk. Stundum sat Estrella
kona hans þar við hlið honum,
eða þá að þau sátu í aftursætinu.
Og tvö næstu börnin þirra, Mar-
uja og Francisquito, voru getin
með stolti og fögnuði í aftur-
sæti kadiljáksins af árgerð 1948,
í glórauðu aftanskini ....
•k
HANGIÐ OG STOLLAÐ
OG HRINGFLUG
í BÓLU
Framhald af bls. 19.
hlíf en þær er sjálfsagt að nota
þegar hátt er farið, ekki sizt
þegar menn fljúga inn í ský. Já
það er svo álíka nauðsynleg var-
úðarráðstöfun að hafa fallhlif i
svifflugvél, eins og fyrir veiði-
mann að hafa björgunarvesti.
Þórliallur á lika lengdarflugmet-
ið íslenzka, en það setti hann á
lieimsmeistaramóti sem haldið
var i Köln í Þýzkalandi. Þá fláug
hann frá Köln til Flensborgar,
en það eru 447 km. Hann á lika
metið liérlendis, en þá flaug
hann frá Sandskeiði til Vest-
mannaeyja, 95 km. vegalengd.
Hérlendis eru oft góðar liita-
bylgjur, en skortur á tækjum
hefur háð olckur mikið.
„Hefur oft verið haldin keppni
hérlendis?"
„Fyrsta keppnin var árið 1958
og þá vann Þórhallur. Önnur
keppnin var svo haldin ’öl, en
hana vann ég og svo var keppni
i sumar og þá vann Sverrir Þór-
oddsson. Keppnin árið ’öl var
keppni í lengdarflugi. Ætlunin
er að halda svifflugkeppni ann-
aðhvert ár hér eftir. Við erum
bara ekki ánægðir með Hellu
sem mótsstað og erum að reyna
að sjá út betri stað. Aðalgallinn
við Hellu er hinn skammi tími
sem gefst til flugskilyrða, hal'
áttin er komin svo snemma dags
og þá er ekki hægt að fljúga“
Runólfur beygir nú í áttina að
vellinum og við erum í tölu-
verðri hæð. Skyndilega tekur
hann krappa beygju og flugan
þýtur upp á við.
„Finnurðu nd“ segir hann,
þetta er hitauppstreymi, við er-
um hér i smábólu”.
, Flugan fer i svo krappa hringi
að mig tekur að sundla, og segi:
„Mig svimar, góði hættu
þessu“.
Runólfur finnur á sér að mér
VIKAN 41. tÞL — gg