Vikan - 17.10.1963, Blaðsíða 4

Fisléttar
þola þvott (þvottekta)
Hlýjar
100 % Nylon efni í verinu
3 stœrðir af scengum
3 stcerðir af koddum
ryðja sér hvarvetna til rúms
Marteinn Einarsson & Co.
Laugavegi 31 -Sími 12816
Fata- & gardínudeikJ
Namm ...
Póstur góður.
Ég hef nú aldrei skrifað til
þín áður, en ég vona þó, að þú
gefir mér pláss fyrir þessi fá-
tæklegu orð mín í dálkunum
þínum.
Þa ðer nú orðið svo, að mér
blöskrar þessi ósiður hjá ólíkleg-
ustu verzlunum að hafa sælgæti
á boðstólum, þótt þessar sömu
verzlanir verzli með eitthvað allt
annað, sem á ekkert skylt við
mat, hvað þá sælgæti.
Jafnvel bókabúðir og járn-
vörubúðir eru farnar að hafa
sérstakan kima, þar sem stillt er
út girnilegu sælgæti. Kannski
skilja þeir ekki þetta nöldur
mitt, sem ekki eiga börn. En ég
get sagt ykkur það, að það er
oft ekkert auðvelt að fá krakk-
ana út úr verzlunum þar sem
þeir sjá sælgæti til sölu, án þess
að það kosti grát og gnístran
tanna.
Það er augljóst, að kaup-
mennirnir notfæra sér þennan
veikleika barnanna — og stund-
uin veikleika foreldranna sam-
fara því — því að það er stund-
um erfitt að neita börnunum sín-
um um hlutina.
Ég vil mælast til þess, að
kaupmenn í umræddum búðum
t. d. bókabúðum og járnvöru-
búðum, (og alls konar búðum,
sem hafa ekkert með sælgætis-
sölu að gera) geri sér ekki bless-
uð börnin að féþúfu. Og ég er
heldur ekki viss um, að þetta
sé mikill bissness. Eitt er víst,
að ég kem aldrei með krakkana
mína aftur inn í bókabúðina og
járnvörubúðina, sem ég minnt-
ist á áðan.
Mðe kærri kveðju og þökk
fyrir allt gamalt og gott.
Móðir.
Myrkur ...
Kæri Póstur.
Ég vil fara þess á leit við
kvikmyndahúsin hér, að þau
venji sig af þessum ósið að hafa
kolniðamyrkur á meðan sýn-
ingu stendur. Bæði er það vís-
indalega sannað, að kolniða-
myrkur í bíó eða við sjónvarps-
gláp er ekki hollt fyrir augun,
því að ljósaandstæðurnar eru of
miklar. Auk þess er næstum ó-
gerlegt að fikra sig í sæti sín,
ef manni skyldi verða það á að
missa af strætó eða eitthvað svo-
leiðis.
í erlendum kvikmyndahúsum
er víðast hvar hálfrökkur á með-
an á sýningu stendur — feiki-
nóg til þess að gefa skarpa
mynd á tjaldinu og auk þess
mun hentugra fyrir þá, sem
seint koma. Ekki þannig, að ég
sé eitthvað að vorkenna þeim,
sem koma of seint. Síður en svo.
Óstundvísi í kvikmynda- og
leikhúsum er eitt af því, sem
fer í fínustu taugarnar á mér.
Nei — það eru hin skaðlegu á-
hrif kolamyrkursins og glenni-
birtunnar á tjaldinu, sem ber að
forðast. Meg þökk Kinolog.
Lýsi ...
Pæri Póstur.
Ég er nú svo gamaldags, að
ég gef fjölskyldunni ennþá lýsi.
Ég hef einhvern illan bifur á
þessum béuðum lýsispillum og
læt hópinn taka inn lýsið sitt
með gömlu aðferðinni.
En það eru umbúðirnar utan
um lýsið, sem mér hefur alla
tíð verið illa við. Lýsið vill
nefnilega leka niður flöskuna,
og fyrir bragðið er allt annað en
girnilegt að snerta á henni. Ég
hef brotið heilann um það, hvort
ekki væri hægt að finna upp
einhverjar hentugri umbúðir -—
en því miður hafa þau heilabrot
orðið til einskis.
Nú vil ég beina þeim tilmæl-
um til lesenda Vikunnar, að þeir
reyni að finna upp einhvers-
konar lýsisflösku eða eitthvert
apparat, sem geri mönnum kleift
að taka inn lýsið sitt upp á
gamla mátann, en þó með ný-
tízkulegri aðferð.
Er nokkur lesenda fær um að
leysa þessa þraut?
Gamaldags.
Brugg ...
Kæri Póstur.
Þú, sem allt veizt — eða allt
að því. Gætirðu nú ekki gefið
mér góða uppskrift að heima-
bruggi? Helzt vildi ég fá hjá þér
uppskrift fyrir bjór, því að eitt-
hvað verður maður að gera,
meðan þjóðarleiðtogarnir sitja
auðum höndum. Nonni.
--------Uss! Ekki má! (talaðu
við mig prívat).