Vikan - 31.10.1963, Blaðsíða 29

Ragnar tilaut aö vera fastur, kann-
ske hafði hann hrasað eða dottið,
kannske meitt sig, fótbrotið eða
jafnvei eitthvað þaðan af verra. £g
kipptist við, og tók ósjálfrátt skref
áfram upp eftir grjóturðinni í átt-
ina tii hans, vó mig upp á næsta
stein, en fann of seint að hann var
ekki fastur, og valt undan átakinu.
£g lét mig falla áfram ofan á næsta
stórgrýti, greip þar fyrir mér báðum
höndum, en við það slengdist Ijós-
kerið á hvassa nibbu á steininum,
- og gafst upp fyrir myrkrinu.
£g þreifaði fyrir mér þar til ég
fann flatan stein, sem ég settist á
og fór að athuga Ijóskerið með því
að káfa á því með skjálfandi putt-
um. En ég þurfti ekki lengi að leita,
til að finna dánarorsökina, því gler-
Íið hafði brotnað í mask, og peru-
botninn sat glerlaus og lífvana í
perustykkinu.
Þetta var greinileg og óbætanleg
bráðkvedda, og ef ég ekki fyndi þeg-
ar í stað einhver dugandi ráð til þess
að veikin breiddist ekki út þarna
niðri í afkimum árans, þá mundi
ég vafalaust missa allt álit hjá les-
Landróverinn malaði sig áfram yfir hraun og stórgrýti,
eins og skriðdreki.
endum Vikunnar, sem hugdjarfur
og óttalaus leiðangursmaður upp
í hæstu eyjar og niður í yztu myrk-
ur föðurlandsins.
Það sveið mér sárast.
£g lýsti þessvegna yfir neyðar-
ástandi í grænum hvelli, og fór
að hugsa. Mér hefur aldrei fall-
ið það vel við eðlilegar aðstæður,
því reyndin er sú, að ég fæ venju-
lega bráðan höfuðverk og vitlausa
útkomu. En reynslan hefur kennt
mér ráð við því. £g gleypi þá í
mig aspirín eða magnyl við haus-
verknum, og haga mér síðan þver-
öfugt við það, sem ég hugsa mér
að gera, og á því hef ég oft flotið.
£g byrjaði að hugsa um aðdrag-
andann að þessu ófremdará-
standi og fikraði mig smám sam-
an að status quo. (Status quo er
útlenzka, og þýðir: nákvæmlega
sama ástand og áður en ég fór
að hugsa).
Við vorum lengi búnir að undir-
búa, hugsaði ég í myrkrinu, að
fara í leiðangur til Stefánshellis,
tl að kanna hann og rannsaka
eins og föng væru til. Eftir því,
,er gott aö hara sterk hofuðfot,
þegar maður þarf að skríða nokk-
urn spöl eftir svona göngum.
Þarna verða allir að skríða á fjórum
fótum, sem vilja skoða hcllinn.
En handriðið í veggnum eykur mörg-
um styrk I myrkrinu.
Stefánshellir er víðast mjög þtegilegur og gott að lromast eftir honum. Gólfið
lega slétt, langir og víðir gangar, — cn krókóttir.
sæmi- í Surtshelli er töluvert kaldara, og siðast í ágúst var víða ís á gólf-
inu. Þessir ísstönglar stóðu upp í loftið á nokkrum stöðum, þar sem
dropar detta stöðugt niður.
V I K AN 44. tbl. — 29