Vikan - 07.11.1963, Blaðsíða 6

o o
ÞA HOFMENN PRJ
ÉG
held að ég sé enginn ofsatrúarmaður í
stjórnmálum. Ég er vanur því að kjósa
þann, sem brosir blíðast og þrýstir
þægilegast hönd mina rétt fyrir kosn-
ingar, og hingað til hefur mér gefizt
það furðanlega vel, og ekki veit ég til
þess að orðið hafi nein sérstök stjórn-
arkreppa þess vegna, né heldur að svo
illa hafi tekizt til að einhver öðlings-
maður hafi ekki náð heittóskaðri kosn-
ingu vegna þess að ég hafi ekki kosið hann,
þegar mikið lá við. Ef ég mætti ráða, þá
vildi ég helzt fá að kjósa þá alla saman,
þessa blessaða dánumenn, því þeir eru svo
elskulegir og hjartahlýir í viðmóti síðustu
dagana fyrir kosningar, að maður getur
hreint ekki fengið það af sér að neita þeim
um svo iítinn greiða, frekar en að reka frá
sér sölumenn frá Hi Fidelity eða Varðturn-
inum.
En nú fer að líða að því að ég stingi við
fótum, og krefjist þess að frambjóðendur
iáti í ljós ótvíræðan vilja sinn í því máli,
sem ég álít einna mikilsverðast í dag, og mun
nú útskýra nánar, ef þið megið vera að því
að hlusta á mig stutta stund.
Ég læt mér í léttu rúmi liggja allar bolla-
leggingar um gengisfeilingu og fjárhagslegt
hrun, þorskastríð, ávísanafals, fótbolta eða
smávegis hækkun á brennivíni. Það er með
þessa hluti eins og veðrið, að það byggist á
ákveðnum lögmálum um háþrýstisvæði og
hafís. Við því er ekkert að gera, og það verð-
ur allt að hafa sinn gang. En það hlýtur ávallt
að vera lágmarkskrafa íslenzkra ríkisborg-
ara, að þegar lagt er í mikla fjárfestingu til
undirbúnings og uppbyggingar framtíð ein-
staklingsins og þjóðarinnar um leið, að það
sé þá sæmilega tryggt að slík fjárfesting
gefi raunverulegan hagnað, renti sig, og
haldi sínu gildi, en sé ekki dæmd til að grotna
niður inni í fataskáp eins og illa gerður
draugur.
Þið skiljið vafalaust hvað ég á við, þið er-
uð á svipuðu andlegu þroskastigi og ég, og
viljið gjarnan leyfa vesalings hjónunum í
næsta húsi að sjá hvað þið eigið og getið.
Líttu í huganum inn í fataskápinn þinn,
lesandi góður, og horfðu sorgmæddum aug-
um á það, sem hangir á herðatré lengst inni
í horni, með yfirbreiðslu úr grænu plasti og
lítur út eins og sjóveikur selur í andarslitr-
unum. Þama hangir allur elegansinn líf-
laus og axlaslappur, og hugsar um forna
frægð, þegar hann naut aðdáunar allra
kvenna, lagði ermarnar þétt utan um spengi-
legt mitti og þrýsti yfirdekktum hnappnum
rétt fyrir ofan beltisstað glæsilegasta sam-
kvæmiskj óls Suðurlandsundirlendis.
Ég á við kjólfötin þín, piltur minn, ef þú
hefur ekki ennþá skilið mig. Og ég á við þá
ráðstöfun núverandi ríkisstjórnar, að líða
það, að við skulum ekki fá fleiri tækifæri
en raun er á, til að nota þennan glæsta bún-
ing, þessa ímynd karlmennskunnar, brynju
20. aldarinnar, einkenni broddborgarans,
dulargervi kónga og kontórista, þessi dásam-
legu föt, sem gera alla jafna eins og mittis-
skýla í sundlaugunum, — nema kannske
aðeins dýrari.
Og það er hreint óþolandi, að maður skuli
hafa hent í þennan ómissandi hlut allt að
20 þús. krónum — ef allt er talið með,
og fá aldrei tækifæri til að nota hann, og að
þessi bráðnauðsynlega fjárfesting skuli
ekki hafa tækifæri til að gefa af sér meiri
arð en það, að þú gazt krækt í konuna þína
á sínum tíma, einungis þess vegna.
Og það eru lélegar rentur!
Nei! Og oftur NEI! Vikan vill leggja
allt í sölurnar til þess að þetta á-
stand taki breytingum til batnaðar,
og kýs engan mann í framtíðinni,
sem ekki lofar því statt og stöðugt,
að hann skuli sjá okkur fyrir úrvali af
samkvæmum, þar sem maður getur með
góðri samvizku íklæðzt sínu bezta skarti, og
að með reglulegu millibili skuli auglýst
slík tækifæri, með „samkvæmisföt“ neðst
í horninu, og kannske „heiðursmerki" — „ef
til eru.“ Þá fyrst getur maður farið að blakta.
Það er nefnilega svo komið, að maður
getur ekki með góðu móti notað þennan
glæsilega galla nema einu sinni til tvisvar á
ári, og til þess þarf maður svo að vera í
einhverju félagi, sem hefur það á stefnuskrá
sinni, að veita mönnum slík tækifæri. Mað-
ur verður semsagt annaðhvort að vera Frí-
múrari, Odd-fellow, í Stangaveiðifélaginu,
Hestamannafélaginu Fák eða Kátu fólki, og
borga þar sitt árgjald til þess að fá slíkan
sjens. Og það borgar sig raunverulega fjár-
hagslega, vegna þess að þá getur maður látið
fötin renta sig.
Þið hristið kannske hausinn og fussið og
sveiið þegar ég segi að svona útbúnaður
kosti um 20 þúsund krónur. — Ég á þar auð-
vitað við fatnað á bæði hjónakornin, og nú
skuluð þið sjá til hvort það er ekki rétt, að
hann kosti þetta.
Kjólföt hjá Vigfúsi Guðbrandssyni kosta í
dag, 6.445 krónur með svörtu vesti. Svartir
kvöldskór kosta 800—900 krónur, og svo fær
maður restina hjá P & O:
Skyrta ........................ kr. 540,00
Vesti (hvítt) ................. — 630,00
Flibbi ........................ — 43,00
Slaufa......................... — 59,00
Hnappar (allir) ............... — 300,00
Klútur í vasa ................. — 10,00
ÍJ!::
6
VIKAN 45. tbl.