Vikan - 07.11.1963, Blaðsíða 37
á Trinitatis. Það hafði jafnvel
talið okkur af. Slíkur var veð-
urofsinn þennan dag.
Niðurlag í næsta blaði.
FJÁRSJÓÐUR
RQMMELS.
Framhald af bls. 15.
hernum, Gestapómaður einn og
lautinant úr sjóliðinu stigu út úr
fólksbílnum og gengu til þeirra
Fleigs og Schwerigs. Fremstur
fór hávaxinn og grannur foringi,
lautinant-kólónel að tign.
Sjóliðarnir tveir heilsuðu þeg-
ar að hermanna sið. Þegar
kólónelinn lyfti hendi til að svara
kveðjunni, sá Fleig einkennis-
merki Afríkuhersins . pálmatré
— á ermi hans.
„Hver stjórnar hér?“ spurði
kólónelinn.
„Ég, herra kólónel," gelti
Fleig. „Fleig, Peter, varabáts-
maður.“
„Er bátur yðar reiðubúinn til
brottfarar?" var hann spurður.
„Við höfum næga olíu, herra
kólónel, en okkur vantar tvo
skipverja og yfirmann okkar,
Kramer lautinant."
„Það gerir ekkert til, Fleig,"
sagði lautinantinn úr flotanum.
„Yður hefur verið falið að leysa
af höndum.sérstakt verkefni und-
ir stjórn Dalls kólónels. Getið
þér siglt þessum bát til Kors-
íku?“
„Já, herra lautinant, ef ég
hefði sjókort," svaraði Fleig.
Lautinantinn seildist niður í
skjalamöppu og dró upp úr
henni sjókort. „Stefna yðar hef-
ur þegar verið mörkuð á kortið.
Þér farið með Dall kólónel, sam-
ferðamenn hans og farangur
þeirra — sem er á vörubílunum
til Bastia, sem er á norðaust-
urströnd Korsíku. Þér verðið að
vera kominn þangað fyrir klukk-
an ellefu á morgun. Þar munuð
þið sameinast skipalest, sem fer
til Genúu. Þegar þið hafið skilað
af ykkur farminum, gefið þið
aðmírálnum í Genúu skýrslu og
bíðið svo frekari fyrirskipana."
Fremsta vörubílnum var nú ek-
ið að lyftikrananum, sem var til
taks á hafnargarðinum, og Fleig
gaf farmi hans auga. Hver vöru-
bíll flutti tvær stórar kistur, er
styrktar voru stáli og læstar með
hengilás. Hann sá einnig að þær
voru óhemju þungar.
FYRIRMÆLI GESTAPÓ.
„Afsakið, herra kólónel," spurði
hann. „Getið þér sagt mér hve
þungur farmurinn er, svona
nokkurn veginn?“
„Nákvæmlega 10.324 kíló,“
svaraði Dall.
Fleig blístraði ósjálfrátt. Yfir
ellefu tonn! Kisturnar þær arna
voru jafnvel enn þyngri en þær
litu út fyrir að vera.
„Fyrst svo er,“ sagði hann,
„mundi ég með fullri virðingu
leggja til, að við legðum af stað
sem fyrst, herra kólónel. Með
slíkan farm innanborðs komum
við bátnum ekki hraðar en 20
hnúta.“
„Engu að síður verðið þér að
bíða myrkurs," svaraði Dall.
„Hér úir allt og grúir af banda-
rískum flugvélum, og farmurinn
er mjög verðmætur. Hann . .“
Hann snarþagnaði skyndilega,
þegar hann sá að Gestapómaður-
inn hvessti augun á hann.
Síðla um daginn hafði kistun-
um verið komið um borð, öllum
sex. Tvær voru á framþilfari
bátsins, en tvær aftur á. Gestapó-
maðurinn skipaði Fleig að kalla
skipverja saman, og þegar það
hafði verið gert, tók hann fram
pappírsörk og rétti Dall.
„Jæja, ef þér vilduð kvitta
fyrir móttöku ...“ hóf hann máls.
,,Sjálfsagt,“ sagði kólónelinn
og brosti. „En fyrst verðið þér
væntanlega svo góður að lofa
okkur að sjá ofan í kisturnar."
„Þér viljið að ég opni kisturn-
ar? En ég hef engin fyrirmæli
um það. Ég ...“ stamaði Gestapó-
maðurinn.
„Engu að síður verð ég að fara
fram á það,“ gelti Dall. „Við í
Devisenschutz-kommando kvitt-
um ekki fyrir móttöku neins án
þess að sjá það fyrst með eigin
augum. Ég veit hvað á að vera
í þessum kistum, en þær hafa
verið í umsjá Gestapo síðan þær
voru fluttar frá Afríku. Undir
þeim kringumstæðum ...“
Gestapómaðurinn varð rauður
sem blóð.
„Þér treystið okkur ekki?“
spurði hann ögrandi.
Dall brosti sakleysislega.
„Hver vantreystir Gestapo? En
reglur eru reglur, eða hvað?“
Gestapómaðurinn var orðinn
reiður, en dró þó lyklakippu upp
úr skjalatösku sinni. Hann beygði
sig niður að einni kistunni og gaf
þeim Fleig og Schwerig merki
um að hjálpa sér við að lyfta
þungu lokinu. Þeir gerðu sem
hann bað. Fleig greip andann á
lofti og starði sem dáleiddur ofan
í kistuna.
Hún var barmafull af gulli —
í sleginni mynt, í stöngum,
kertastjökum, kerum og diskum.
Þetta var eins og lygasögulegur
sjóræningjafjársjóður, sem glóði
þarna í ítölsku síðdegissólinni.
Fleig hafði aldrei séð neitt
þessu líkt, en Dall kólónel var
sýnilega ósnortinn.
„Ein kista með gullpeningum,
gullstöngum og listmunum úr
gulli. Móttekið", las hann upp af
listanum, sem hann hélt á.
„Þungi 1.342 kíló. Ágætt. Næsta,
ef þið viljið gera svo vel.“
Gestapómaðurinn lauk nú upp
VIKAN 45. tbl. — Q7