Vikan - 29.11.1963, Blaðsíða 2

í fullrl alvöru:
HVERSVEGNA?
HANN HEFUR VERIÐ NEFNDUR
- Fjölhæfasta farartækið á landi -
Bóndinn getur ekki skroppið milíi staða í strætisvagni, það getur
presturinn heldur ekki gert né héraðslæknirinn, eða sýslumaðurinn
né neinn þeirra, sem í dreifbýlinu búa. Þess vegna verða þeir að
eiga eða hafa til afnota farartæki, sem þeir og fjölskyldur þeirra
geta treyst á íslenzkum vegum og í íslenzkri veðráttu. Farartæki
sem getur fullnægt kröfum þeirra og þörfum
LÁND^
^ROVER
Ferðamenn, fjallamenn, veiðimenn og aðrir þeir, sem þurfa traust-
an, aflmikinn og þægilegan bíl - ættu að athuga það hvort Land-
Rover sé ekki einmitt bíllinn, sem uppfyllir kröfur þeirra og óskir.
- Fjjölhæfasta farartækið á lancfli -
HEILDVERZLUNIN HEKLA H.F.
Hvaö er gott
og hvað
er oí fflikið?
Ekki alls fyrir löngu var sá
er Jielta ritar á ferð í því litla
og vinalega landi Luxembourg.
Það er að visu aðeins einn fer-
tugasti hluti af stærð Islands,
en á móti því vegur, að íbúatala
landsins er helmingi hærri en
okkar. Svo hvor er stærri, þeg-
ar öllu er á botninn hvolft?
Nú skiptir það ckki máli, en
það er fróðlegt að svipast um
hjá annarri smáþjóð, sem verð-
ur að taka afstöðu ti 1 þeirra
vandamála sem mannfæð i land-
inu veldur. Til dæmis kom ég
Jiar i heimsókn á ritstjórnar-
skrifstofur stærsta vikublaðs
landsins. Það blað er í allmiklu
minna broti en Vikan og einn-
ig mun minna að síðutali. Upp-
lag þess var nákvæmlega helm-
ingi stærra en upplag Vikunnar
svo útbreiðslan er að hundraðs-
hluta nákvæmlega sú sama. Blað-
ið er skrifað á þýzku og sumt
al' því jafnvel á frönsku, en
þjóðin er vel læs á hæði þessi
mál.
Það er alveg óhætt að slá Jiví
föstu, að þetta blað er helmingi
ódýrara, hvað útgáfukostnað
snertir en Vikan. Jafn óhætt er
að slá því föstu, að ]iað stenzt
á engan hátt samkeppni við
Vikuna, hvað efni snertir og út-
lit. Þar á ritstjórninni virtist
enginn kunna til verks í út-
litsteikningu á blaði og útkoman
var frcmur óásjálegur hræri-
grautur. Ég tók eftir því, að
einstöku sinnum voru litprent-
aðar auglýsingar í blaðinu, en
al'tur á móti var kápan aðeins
í svörtu og heldur bragðdauf.
Ég spurði ])á að þvi, hvort þeir
gætu ekki prentað kápu blaðs-
ins í lit. Þeir svöruðu: „Jú,
það væri hægt, en við teljum,
að það sé ekki rétt að koma
fólkinu upp á of mikið.“
f nútíma kaupsýslu niundi
þetta sjónarinið vera álitið harla
íhaldssamt. Satt er það og rétt,
að svo má illu venjast, að gott
Framhald á bls. 50.
LAUGAVEGI 170—172 — SÍMI 21240.