Vikan - 29.11.1963, Blaðsíða 35

Tennisvöllurinn og húsið í ná-
grenninu voru horfin; þau voru
sokkin í vatnið, allt í kring var
slétt og hreyfingarlaust vatn,
alla Ieið að sjóndeildarhringnum.
Vatnið smaug þögult upp að
veggjum hússins og gljáði og
blikaði dökkt í ósýnilegu tungls-
ljósi, það leyndi stóru, leyndar-
dómsfullu spennunni undir
svörtu og lygnu yfirborðinu.
Þetta vatn seiddi hann til sín,
hann ætlaði að hoppa niður í
það frá glugganum, velta sér í
því og láta höfuðið sökkva hægt
í djúpið. En hann sat of hátt.
Hann sat einmana og óendanlega
hátt uppi, svo að vatnið var eins
og lítil mynd fyrir neðan, eins
og allt í herberginu hafði orðið
svo lítið og fjarlægt stundu
seinna, þegar hann var veikur og
með óráðshita. Einmana í litlum
glugganum hafði hann orðið
hræddur af auðninni, sem um-
lukti hann, ekkert nema himinn
og vatn og brúnir steinveggir
hússins; hann hafði verið hrædd-
ur, en samt hafði óttinn og þrá-
in togað hann niður á við.
Þá hafoi flutningaskip siglt
framhjá. Hann hafði vaknað,
bjargazt þegar skipið birtist.
Uppi í stiganum vonaði hann nú,
að eitthvað álíka stórt og stöðugt
kæmi og bjargaði honum.
T'u rimlum hærra fór hann að
svitna miklu meira. Vott ryðið
rann af höndum hans, læri hans
skulfu að innanverðu. Ryðskella
datt aftur á enni hans og festist
þar í svitanum. Hann var likam-
lega örmagna. Angistin lamaði
styrk hans og óeðlileg staða lík-
amans krafðist mikillar orku og
áreynslu. Á útréttum handleggj-
unum hvíldi mestur líkamsþung-
inn. Hver vöðvi var sár og aum-
ur. Líkaminn varð þyngri við
hvert skref upp á við, þungi,
sem handleggirnir urðu að bera,
eins og poka fullan af blýi. Fæt-
urnir voru ekki lengur stöðugir,
allir vöðvar þeirra virtust hafa
nóg að gera við að þrýsta sér
sem fastast að rimlunum. Það var
snarpur vindur þarna uppi. Hann
blés út jakkann hans, hann þaut
óhugnanlsga í víðáttunni allt í
kringum hann. Líttu ekki niður,
hvíslaði blóðið í æðum gagnaug-
ans, horfðu ekki niður, í guðs
almáttugs bænum, horfðu ekki
niður!
Þegar Flegg hafði farið upp
þrjá fjórðu hluta geymisins og
meira en fimmtán metrar voru
til jarðar, varð hann viti sínu
fjær af skelfingu. hann gat ekki
hugsað um annað en komast sem
fyrst niður. Ekkert annað var
nokkurs virði. Hann hætti að
klifra og hélt sér dauðahaldi í
stigann. Um leið leit hann var-
lega niður, fyrst á næsta rimil
fyrir neðan sig, svo að sýnin
birtist honum ekki of snögglega,
síðan á þann næsta og svo niður
— alla leið niður á jörðina. Hann
leit í flýti upp aftur.
Hann þrýsti sér upp að rimlun-
um. Augu hans. fylltust af tár-
um og andartak svimaði hann
ofsalega. Hann lokaði augunum
og reyndi að útiloka umhverfið,
en opnaði þau strax aftur af ótta
við að eitthvað mundi koma fyr-
ir. Hann varð að hafa gætur á
höndunum, á rimlunum og meira
að segja ryðguðum járnplötun-
um, ekkert mátti fara framhjá
honum, festingin gat bilað, bygg-
ingin oltið um koll. Það sem hann
átti eftir af heilbrigðri skynsemi.
sagði honum þó, að gasgeymirinn
hefði staðið þarna árum saman
og hann væri sjálfsagt enn jafn-
stöðugur, en honum fannst, að
sú stund kynni að vera runnin
upp á ævi- þessarar byggingar,
að minnsta vindhviða gæti feykt
henni um koll, eitthvað losnaði
og allt mundi hrynja með braki
og brestum niður á jörðina.
Myndin varð svo lifandi fyrir
hugskotssjónum hans, að honum
fannst járnplatan þegar vera far-
in að bogna undan öllum þunga
geymisins.
Jörðin var komin í órafjar-
lægð, hæðin stóð ekki lengur í
neinu hlutfalli við þá vegalencd,
sem hann hafði klifrað. Það gat
verið að frá jörðu séð væri hæð-
in ekki stórkostleg. En þegar
hann horfði niður, var hún marg-
föld. Sjálfur virtist hann orðinn
minni og hékk nú þarna eins og
barn í óendanlegri ryðeyðimörk.
Þessi undarlega tilfinning
gerði hann óstyrkari en hræðsl-
an við að hrapa. Einmanakennd-
in varð yfirþyrmandi. Allt varð
einkennilega torkennilegt. 1
tómu loftinu með vindinn blás-
andi allt í kring fannst honum
hann verða innilokaður. Skjálf-
andi og móður, því að honum
fannst hann vera að klofna, byrj-
aði hann á niðurgöngunni.. .
Einhver læti voru niðri á jörð-
inni. Óp og köll bárust upp til
hans. Skýrast heyrði hann rödd
stúlkunnar, sem hingað til hafði
verið þögul.Hún veinaði hátt,
það var óp, sem smaug í gegnum
merg og bein, eins og það kæmi
frá særðum mávi. — Setjið hann
aftur, setjið hann aftur, setjið
hann aftur á sinn stað! heyrðist
honum hún hrópa. Flegg hélt að
hún væri að vara hann við ein-
hverri hættu, sem aðeins sæist
af jörðu. Hann tók föstu taki um
slána og leit niður í brot úr sek-
úndu — en á þeim tíma hafði
hann séð nóg. Hann sá þöglu
stúlkuna æpa og benda á enda
járnstigans. Hann sá hin í kring-
um hana, æst og talandi. Hann
sá, að hún hafði í raun og veru
kallað: „Setjið hann aftur“. Og
nú sá hann hvað orðin þýddu
— einhver hafði tekið burt mál-
arastigann.
Hann lá á jörðinni, hvítur eins
og barn hefði teiknað hann
þarna. Strákarnir hlutu að hafa
séð hann stíga fyrsta skrefið
niður, og þá höfðu þeir, annað
og, [acir aer c)xc). eixix j:eg,anií
Þrjú skref til að auka og vernda ungleika húðarinnar — eingöngu
Yardley. — 1. Djúpt hreinsandi krem; 2. Frískandi andlitsvatn,
sem gefur húðinni unglegan blæ; 3. Næringarkrem, sem gerir
húðina heilbrigða og silkimjúka; Síðan — lítið í spegil og sjáið
hinn undraverða árangur.
Fyrlr venjulega og jnirra húð: Dry Skin Cleansing Cream.
Skin Freshner. Vitamin Food.
Fyrir feita húð: Liquefying Cleansing Cream. Astringent Lotion.
Vitamin skin Food.
YARDLEY
TIL AUKINS YNDISÞOKKA
GLOPIJS h.f. Vatnsstíg 3, - sími 11555
VXKAN 48. tbl. — gg