Vikan - 29.11.1963, Blaðsíða 37

r
Nýir íslenzkir danslagatextar
við öll nýjustu danslögin. —
Sendið kr. 25.00 og þið fáið
heftið sent um hæl burðar-
gjaldsfrítt.
Nýir danslagatextar
Box 1208 - Reykjavík
------------------------------1
hvort af stríðni eða af illvilja,
tekið burtu það eina, sem hann
gat bjargað sér með. Hann
minntist þess, að frá enda járn-
stigans og niður á jörð voru yfir
sex metrar. Honum datt snöggv-
ast í hug að fara niður á neðsta
þrepið og biðja sér náðar þaðan,
en gerði sér ljóst, að á meðan
hann færi niður mundu þau hæða
hann og spotta og neita að setja
stigann undir aftur, og hann
fann, að hann gæti ekki þolað
það, svo máttfarinn og huglaus
sem hann var orðinn. Þar að auki
varð hann var við, að þau voru
öll ó leið burtu. Piltarnir leiddu
þöglu stúlkuna og athygli þeirra
beindist nú öil að henni, en það
var eins og þeir hefðu gleymt
honum. Samvizkubit þöglu stúlk-
unnar hafði náð hámarki, þegar
stiginn var tekinn. Nú hafði hún
fengið móðursýkiskast. Hún sár-
bað þá að setja stigann aftur
á sinn stað. Hún, sú eina, sem
ekki ekki átti neinn þátt í þessu,
fann á sér skelfinguna, sem beið
þeirra allra. En hróp hennar báru
engan árangur. Nú varð það að
nýrri skemmtun, að láta hana
veina — og þá höfðu þau engan
áhuga á Flegg lengur, þarna
langt uppi yfir þeim. Þau fóru.
Þau yfirgáfu hann, áttu enga
samúð með honum einmana og
hjálparvana uppi í stóra ryðfang-
elsinu. Hjarta hans hrópaði og
sárbændi þau að vera kyrr. Hann
gleymdi háði þeirra í skelfing-
unni. Angistin settist eins og
kökkur í háls hans, augun voru
sár af þurrum tárum.
En þau fóru. Öllu var lokið.
Þau vissu ekki einu sinni að
hann átti í erfiðleikum. Þá var
um ekkert annað að gera en að
klifra áfram upp. Örvæntingar-
fullur reyndi hann að hrista af
sér hræðsluna, hann fór meira
að segja að hrista höfuðið. Svo
einblíndi hann á rimlana frammi
fyrir sér og reyndi að ímynda sér
að hann væri alls ekki hátt uppi.
Hann lyfti sér varlega upp á ann-
að þrep, síðan annað til og mjak-
aði sér þannig hærra og hærra ...
hann hlaut að vera svona tíu til
tólf rimlum frá toppnum, eins og
á fimmtu hæð í húsi, og þá var
ekki upp nema eina hæð að fara.
Hann hélt nú að hann væri að
nálgast pallinn, og til þess að
fullvissa sig um hve langt væri
eftir, leit hann upp.
Hann leit upp og greip andann
á lofti. Nú fyrst missti hann næst-
um stjórn á sér, skelfingin nísti
hann, og nú fann hann hvernig
hann var að öllu leyti hræði-
lega bjargarlaus. Hann sleppti
næstum takinu. Hann fann til
ómótstæðilegrar löngunar til að
sleppa, en hendur hans neituðu
að opna sig. Hann var tættur
milli þessara handa, sem ekki
vildu losa takið og æðisgenginn-
ar óskar sinnar um að láta sig
falla niður. Taugarnar dofnuðu
í höndunum, svo að fingurnir
voru eins og þurr bein, sem gripu
um rimlana, beinkrókar, nægi-
lega vel festir til að hanga í,
en sem þá og þegar gátu rétt
sig upp og opnast, svo að hann
hrapaði niður. Kaldir krampa-
drættir fóru um ristar hans.
Svitinn bogaði af honum, svo að
honum varð óglatt. Lendar hans
voru eins og tómar og holar og
buxurnar rennblautar af svita.
Hann hríðskalf og ákafur svimi
sótti að honum. Hann þrýsti sér
af öllu afli inn að stiganum.
Hann sá nú greinilega hve hátt
hann var kominn. Himinninn
virtist svo nærri og jörðin svo
iangt niðri í djúpinu. Hann sá
fyrir sér menn detta niður þetta
haf, með útbreidda arma eins og
örn á flugi og svo skella með
afli eins og lest á fullri ferð á
grýtta jörðina. Hann fann hvern-
ig hann snerist í loftinu, en hugs-
anirnar þeyttust með meiri hraða
í fallinu.
Flegg þrýsti sér enn fastar að
járninu og umlaði eitthvað ó-
skiljanlegt í sífellu. Skjálfandi
byrjaði hann að feta sig upp
aftur, hann beindi hnjám og
olnbogum út á við eins og frosk-
ur svo að maginn gæti fundið til
öryggis stigans. En var hann ör-
uggur? Hann fékk heita suðu
fyrir eyrun og hann fór að hraða
sér, hann byrjaði að klifra eins
hratt og hann gat og reyndi að
nota síðustu kraftana til hins
ýtrasta, meðan hann hvíslaði
ákaft einhver meiningarlaus orð,
eins og í martröð. Nú nálgaðist
hann toppinn. Hann komst
hærra. Nú var hann við efsta
rimilinn — og hann starði enn
á ryðgað járnið. Augu hans leit-
uðu ákaft og hann varð stjarfur
af ótta. Þetta var efsti rimillinn!
Stiginn var á enda! Efstu þrepin
vantaði og pallurinn skagaði út
og tveir metrar voru eftir. ..
Flegg starði orðlaus, velti höfð-
inu fram og aftur eins og dýr,
Nýtt frá
Síðar teygjubuxur
SPANDEX net-
teygja, tvöföld
mjaðmastykki.
V
Síður brjóstahaldari,
dacronteygja nylon-
blúnda, stoppaðar
skálar, lausir hlírar.
Stærðir A+B 30-40.
>
Corselett eins og til
hliðar, hlíralaust.
Stærðir 30-40.
Siðjið um
- og þér fáiS þaS bezta