Vikan - 29.11.1963, Blaðsíða 54

hana bæði. En nú tjáir ekki um
það að fást, þessu verður ekki
breytt; við verðum bara að koma
fram við hana eins og mann-
eskjur/*
,,Já“, sagði kaupsýslumaðurinn,
og var enn utan við sig, andlit
hans í einum ljóma eftir koss-
ana mjúku og heitu, sem hún
hafði gefið honum. ,,Já, auðvit-
að verðum við að fara til henn-
ar — bezt að við förum strax.
Eina bótin að ég held — já,
ég held að hún hafi ekki verið
neitt sérlega hrifin af mér“.
Klukkan var liðlega níu þegar
þau óku heim að steinbænum.
Þau hikuðu eilítið og litu hvort, á
annað, en Lóa Dalberg kinkaði
koili ákveðin og festuleg. „Við
segjum bara eins og er/‘, sagði
hún.
Frú Guðríður Methúsalems-
dóttir mætti þeim í forstofunni.
Hún var mjög alvarleg og leit
meðaumkunaraugum á kaup-
sýslumanninn.
„Mér þykir það ákaflega leitt,
Sigtryggur minn“, sagði hún lág-
róma. „Ása er farin — upp að
Reykjum býst ég við. Hún bað
mig að segja þér að hún gæti
ekki gifst þér — og bað þig að
fyrirgefa sér og Bergi“. Hjartað
var þungt í henni, að þurfa að
segja þessi orð, en á næsta augna-
bliki gerðist það sem hún vænti
sízt af öllu. Sigtryggur Háfells
tók utan um hana lyfti henni
upp sneri henni í hring og kyssti
hana síðan beint á munninn.
„Guð blessi hana, og ykkur báð-
ar!“ sagði hann og það var líkt
og ekki í rödd hans. .Hamingj
unni sé lof — og hvern skyldi
hafa grunað þetta! Sjáið þið bara
hann Berg litla; það er ekki
alltaf betri sú músin sem læðist
en hin sem stekkur!“
Því næst faðmaði hann að sér
unnustu sína, kastaði brosandi
kveðju á spákonuna og dró Lóu
Dalberg með sér út úr húsinu.
„Við förum beint upp að
Reykjum og óskum þeim til
hamingju!/' sagði hann og gleð-
in gerði rödd hans slitrótta.
„Brúðkaupið höldum við saman
— og það skal sannarlega verða
brúðkaup í lagi! Við giftum okk-
ur strax á morgun; þetta tilhuga-
líf okkar er orðið nógu langt“.
SÖGULOK.
ÁRNI OG ORÐABÓKIN
FRAMHALD AF BLS. 10.
einkum við skólafólk. Og það
hefur ráðizt, að ég tæki þessa
alfræðibók að mér.
— Fleiri járn í eldinum?
— Nei. Ég geri ráð fyrir, að
þetta verði nóg handa mér fyrst
um sinn, ekki hvað sízt þar sem
ég hef ekki haft manndóm í mér
til þess að byrja á þessu verki
eftir allan prófarkalesturinn að
orðabókinni.
Svo komu dagblöðin með frétt-
ir af nýju orðabókinni, og töldu
þar upp allt þetta þurra, sem
Arni að vísu sagði mér líka, en
ástæðulaust er að tyggja upp hér.
Ég ætla frekar að reyna að lýsa
bókinni eitthvað.
Hún er 852 bls. að stærð, og
hefur, sem fyrr segir, um 70 þús-
und uppflettiorð. Flest þessara
orða eru mjög greinilega útskýrð,
og tekur útskýring sumra þeirra
hátt í blaðsíðu. Letrið á henni er
smátt en læsilegt, og yfirleitt er
bókin mjög aðgengileg. Einn
vondur galli þykir mér á henni:
Biblíupappírinn, sem í hana er
notaður, er væflulegur og þunn-
ur, vondur að fletta og lætur
fljótt á sjá, ef ekki er farið um
hann næmum fingrum. Hins veg-
ar er bókin prýðilega prentuð og
þeim Oddaverjum til sóma.
í formála gerir ritstjóri grein
fyrir gerð og tilkomu bókarinnar,
og er þar talið upp hvaða gögn
voru notuð við samningu henn-
ar, hverjir lögðu henni lið og
þess háttar. Þá kemur kafli um
breytingar og tilfærslur milli
fornmáls og nýmáls, og loks eru
nokkrar skýringar fyrir notend-
ur bókarinnar, svo hún geti bet-
ur komið þeim að gagni. Þar á
meðal eru skýringar á merkjum,
sem sýna til hvaða fræðigreinar
viðkomandi orð telst. Þessi merki
eru mjög skemmtileg. T.d. er 8
á hliðinni — merki óendanleik-
ans, —■ tákn stærðfræðiinnar, £
táknar verzlun og hagfræði, þrír
sambyggðir turnar byggingarlist
og svo framvegis. Aðeins á einum
stað finnst mér höfundum bók-
arinnar hafa skotizt í merking-
unum, (stjarna) táknar skálda-
mál, gamalt og nýtt, en einhver
annarlegur krans stjörnufræði og
landafræði. Þessum merkjum
finnst mér, að hefði átt að víxla.
En tvær hliðar eru á hverju máli,
og þessu svaraði Árni þannig:
t— „Kransinn er skínandi sól!
Stjarnan er algeng í orðabókum
til að tákna skáldamál.
Hörður Ágústsson gerði káp-
una á íslenzka orðabók, einfalda
og smekklega. Hann hefur fengið
dálítið af próförkum af bókinni,
klippt þær til og raðað þeim upp,
svo kápan ef eins og að sjá í próf-
arkabunka á róstulegu skrif-
borði. Ofan í þetta er svo smeygt
gráum borðum með hvítum stöf-
um, nafn bókarinnar og útgef-
anda.
Einhverjir eru að víla það fyrir
sér, að bókin kostar 700 krónur.
Það held ég að sé óþarfi. Að
minnsta kosti er hún fljót að
borga sig fyrir þá, sem vilja
skilja það sem þeir lesa og ein-
skorða sig ekki alveg við að
lesa það sem þeir skilja, og ekki
er hún síður ómissandi fyrir þá,
sem vilja skrifa áæmilega rétt og
safamikið mál.
í FULLRI ALVÖRU
FRAMHALD AF BLS. 2.
þyki og enginn er óánægður
með sitt, meðan liann þekkir
ekki annað betra. Stundum hafa
þær raddir heyrzt, að islenzk
blöð hafi spennt bogann of hátt;
þau berjist yfirleitt i bökkum
með að halda uppi þeim „stand-
ard“ sem þau hafi „komið fólk-
inu á“. Þó er hitt jafnvel enn
verra, að þessi harði bardagi
við að halda úti góðum blöðúm,
kostar svo mikla og erfiða vinnu,
að menn virðast ekki þola hana
UNGFRU YNDISFRIÐ
býður yður hið landsþekkta
konfekt frá N Ó A.
HVAR E R ORKIN HANS NOA1
Það er alltaf sami lclkurinn í hénnl Ynd-
isfrlð okkar. Hún hefur fallð örklna hans
Nóa einhvers staðar í hlaðlnu og heitir
góðum verðlaunum handa þeim, sem getur
fundið örkina. Verðlaunin cru stór kon-
fektkassi, fullur af bezta konfckti, og
framleiðandinn er auðvitað Sælgætisgerð-
ln Nól.
Síðast er dreglð var hlaut verBIaunln:
Guðný Valgeirsdóttir,
Álftamýri 54, Reykjavík
Vinninganna má vitja á skrifstofu
Vikunnar.
— VIKAN 48. tbl.